«Δεν με εκπλήσσουν οι διαφοροποιήσεις Βουλευτών που παρατηρούνται τελευταία. Σε όλη την Ευρώπη, υπάρχει μια πολύ μεγάλη πολιτική αναταραχή, με συνεχείς αλλαγές και μετακινήσεις, δεν υπάρχουν τα μπλοκ του παρελθόντος.

Στην σημερινή εποχή, που ο κόσμος ψάχνεται, όπως και η πολιτική ψάχνεται, είναι φυσιολογικό να έχουμε διαφοροποιήσεις Βουλευτών και μάλιστα προερχόμενων από κόμματα που είναι προϊόν της κρίσης που βιώσαμε έντονα ως χώρα. Αναφέρομαι σε κόμματα όπως η Ένωση Κεντρώων, οι ΑΝΕΛ και το ΠΟΤΑΜΙ, κόμματα που λογικά, τώρα που βγήκαμε από την κρίση και τα μνημόνια, έχουν υπαρξιακό πρόβλημα. Επίσης, οι Βουλευτές που διαφοροποιούνται, είναι Βουλευτές που δεν προέρχονται παραδοσιακά από τη δεξιά παράταξη, ούτε έχουν πολιτικό παρελθόν τόσο έντονο, άρα είναι λογικό να έχουν τις προσωπικές τους αναζητήσεις. Όλα αυτά δεν είναι κάτι κακό και δεν σημαίνουν κάποιο είδος συναλλαγής όπως κάποιοι επικαλούνται.

Το Σύνταγμα δεν προβλέπει 151 ψήφους για να κυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών, δηλαδή για το πως θα ονομαστεί μια γειτονική χώρα. Μπορεί να περάσει η συμφωνία με μια απλή πλειοψηφία βάση των παρόντων Βουλευτών.

Όλες αυτές οι εξελίξεις που έχουμε, απομακρύνουν το ενδεχόμενο εθνικών εκλογών, ο Πρωθυπουργός αν και δεν ήταν υποχρεωμένος να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, το έκανε όμως δείχνοντας πολιτικό σθένος σε αντίθεση με τον κ. Μητσοτάκη που δείλιασε να καταθέσει πρόταση μομφής.

Αφού πάρει ο Πρωθυπουργός ψήφο εμπιστοσύνης, για ποιον λόγο να πάμε σε πρόωρες εκλογές; Επειδή το ζητά ο κ. Μητσοτάκης; Μα, εδώ και τέσσερα χρόνια το ζητάει.
Οι εκλογές πρέπει να γίνονται στην ώρα τους, να εξαντλείται η τετραετία όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, μόνο στην Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο κάθε λίγο και λιγάκι να ζητά η αντιπολίτευση εκλογές.
Θυμίζω το παράδειγμα της Ισπανίας, όπου εκεί έχουν μια κυβέρνηση με κοινοβουλευτική μειοψηφία της τάξεως μόλις του 24% και όμως, κανείς δεν ζητά πρόωρες εκλογές.

Εδώ, κάποιοι ζητάνε επιμόνως εκλογές γιατί ξέρουν ότι θα έρθουν αποκαλύψεις μεγάλων σκανδάλων, που ενδεχομένως να είναι και οι ίδιοι εμπλεκόμενοι και υπόλογοι, και φυσικά είναι κάτι που θέλουν να αποφύγουν. Σκάνδαλα σε τομείς όπως η Υγεία, σκάνδαλα για το πως ήρθε η κρίση και μπήκαμε στα μνημόνια.

Είχα πει και το επαναλαμβάνω, ότι η συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είχε μια ημερομηνία λήξης και ήταν η λήξη της εποχής των μνημονίων.
Έχουμε ένα βελούδινο διαζύγιο και τώρα ανοίγει ο δρόμος για τον ΣΥΡΙΖΑ, στο να αναζητήσει νέες συμμαχίες με αριστερό και προοδευτικό πρόσημο.

Είναι απορίας άξιο, να μας ασκούν κριτική για συνεργασίες με Βουλευτές, όταν υπάρχουν γυρολόγοι που σκέφτονται να μετακομίσουν στη ΝΔ, όπως ο κ. Ψαριανός που έχει γυρίσει όλον τον κόσμο, έχει πάει σε όλα τα κόμματα, όπως και άλλοι Βουλευτές.

Η ήττα της Βρετανίδας Πρωθυπουργού κας Μέι, ήταν η ολοκλήρωση μιας πολιτικής πανωλεθρίας για τη Μ. Βρετανία, που πλέον πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Να διδάσκεται δηλαδή, πως μπορεί να αυτοκαταστραφεί μια χώρα, όταν στο στόρι του Brexit, έμπλεξαν οι ακραίοι φανατικοί δεξιοί, με έναν δειλό δεξιό Πρωθυπουργό όπως ήταν ο κ. Μέιτζορ. Να διδάσκεται, πως σε όποιο εθνικό θέμα μπλέκονται η δεξιά και η ακροδεξιά, τα κάνουν μούσκεμα. Έτσι έχει συμβεί στο παρελθόν και στη χώρα μας, με την υπόθεση της Κύπρου το 1974, με το Σκοπιανό το 1992 και μέχρι σήμερα, όπου βλέπουμε αφισοκολλήσεις προσώπων Βουλευτών σε Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, δηλαδή ένα παρακράτος υπό την κάλυψη του Σκοπιανού.»