•  Τα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας αποδεικνύουν ότι ο ΟΔΑΖ έχει την επιχώρια περιουσία.
•  Στείλαμε τα σχετικά ΦΕΚ προς ενημέρωση και στην εταιρεία PIMANA η οποία δεν μας απάντησε ποτέ.
•  Ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος με αντικείμενο τις επενδύσεις και την ανάπτυξη ζήτησε να ενημερωθεί σχετικά.
•  Όποιος επικαλείται και αναφέρεται στη νομιμότητα, πρέπει να είναι και ο ίδιος νόμιμος.
•  Παραδώσαμε στη νέα διοίκηση ταμείο ύψους 360 χιλιάδων ευρώ.

«Έχουμε ένα κείμενο τριών σελίδων, το οποίο συνέταξαν τρεις νομικοί αφιλοκερδώς, με ημερομηνία 17 Ιουλίου 2019, και το οποίο αποστείλαμε με απόφαση του Δ.Σ. του ΟΔΑΖ στα Υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών, καθώς και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, τους ζητούσαμε να αποφανθούν επί του καθεστώτος της αδόμητης περιουσίας του ΟΔΑΖ, της επιχώριας δηλαδή περιουσίας μας. Δυστυχώς ουδέποτε λάβαμε απάντηση. Θα έπρεπε αυτοί οι κύριοι να ζητούσαν απόφαση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Με αναγκάζουν όλοι αυτοί, ως πρώην πρόεδρο του ΟΔΑΖ και ως ενεργό πολίτη να αποταθώ στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προσκομίζοντάς του όλα τα στοιχεία που έχω στην κατοχή μου.

Μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, είχαμε την Ιόνια Πολιτεία, ένα ομόσπονδο κράτος, όπου το κάθε νησί είχε την δική του διοίκηση, αυτό ίσχυε μέχρι το 1864. Το 1871 είχαμε ένα ΦΕΚ όπου διατάσσετε η διανομή της επιχώριας περιουσίας στους δέκα Δήμους της Ζακύνθου.

Ανάλογο ΦΕΚ υπήρξε και στην Κέρκυρα, όπου εκεί έγινε η διανομή. Στη Ζάκυνθο όμως ουδεμία πράξη διανομής έγινε.
Το 1899 το Ελληνικό Κοινοβούλιο, αποφάσισε η εναπομείνασα αδιανέμητη επιχώρια περιουσία, να περάσει στα τότε ιδρύματα της Ζακύνθου, στο Νοσοκομείο και στο Γηροκομείο, των οποίων σήμερα, φυσική συνέχεια είναι ο ΟΔΑΖ.

Αυτά όλα τα γνώριζαν τα διοικητικά συμβούλια του ΟΔΑΖ από το 1934 έως το 2018, όμως ουδείς ποτέ ασχολήθηκε. Εμείς ασχοληθήκαμε αφού ενημερωθήκαμε. Ήρθαμε σε επαφή με δικηγόρο εξ Αθηνών που γνώριζε πολύ καλά τα περί επιχώριας περιουσίας στα Κύθηρα, αφού είχε διατελέσει και πρόεδρος της εκεί επιτροπής Επιχώριας Περιουσίας και αποφάνθηκε ότι θα μπορούσαμε να προβούμε σε αγωγή, αλλά ήθελε τοπογραφικό επί όλης της επιχώριας περιουσίας μας, κάτι που αδυνατούσαμε να κάνουμε λόγω εξαιρετικά μεγάλου κόστους, ανάλογου της επιχώριας περιουσίας, αλλά και λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζαμε.

Εμείς πάντα μιλούσαμε για την επιχώρια περιουσία και κάποιοι χαμογελούσαν. Τα ΦΕΚ όμως δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Τα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας, αποδεικνύουν ότι ο ΟΔΑΖ έχει την επιχώρια περιουσία.

Στείλαμε τα σχετικά ΦΕΚ προς ενημέρωση και στην εταιρεία PIMANA η οποία δεν μας απάντησε ποτέ. Έχω όμως την άποψη ότι η PIMANA εξέλαβε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τα έγγραφα που της στείλαμε αφού λίγες ημέρες μετά κάποιοι εξ Αθηνών ανταποκρίθηκαν, εξ ου και το ενδιαφέρον κορυφαίου κυβερνητικού προσώπου, που έχει ως αντικείμενο τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, που ήθελε να ενημερωθεί σχετικά. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα για να μην το εκλάβουν κάποιοι ως μια προσωπική μου πικρία που εκφράζω επειδή δεν είμαι πλέον Πρόεδρος στον ΟΔΑΖ.

Θα με βρουν απέναντί τους, ως πολίτη πλέον, όσοι μας αμφισβητούν. Ήρθε στα χέρια μας μια απόφαση του Πρωτοδικείου Ζακύνθου με ημερομηνία 30 Ιουνίου 1983, (ενάγουσα μια κυρία με εναγόμενο το Ελληνικό Δημόσιο) όπου αναφέρει ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμιά δουλειά επί της επιχώριας περιουσίας. Αυτή η απόφαση δικαιώνει εμάς. Θα θέσω υπόψιν νομικού αυτή την απόφαση, καθώς και μια άλλη με αριθμό 50 του 1976.

Ασκούσα για δέκα συνεχή χρόνια διοίκηση στον ΟΔΑΖ και παρά τα χρόνια των μνημονίων και της καθημερινής δοκιμασίας όλων μας, αφήσαμε στην τράπεζα ένα ποσό της τάξεως των 460 χιλιάδων ευρώ, εκ των οποίων τα 100 χιλιάδες είναι απαιτήσεις. Παραδώσαμε στη νέα διοίκηση ταμείο ύψους 360 χιλιάδων ευρώ. Επίσης, παραδώσαμε όλη την ακίνητη περιουσία μας, την δομημένη, δηλαδή τα κτίσματα και την αδόμητη, δηλαδή διάφορες εκτάσεις.

Έχω ζήσει τους κατοίκους των ορεινών της Ζακύνθου επί πολλά χρόνια, και έχω ζήσει τον αγώνα τους για την επιβίωσή τους. Πρέπει αυτούς τους ανθρώπους να τους δουν και να τους ακούσουν οι πάντες. Ότι είναι νόμιμο ίσως και να μην είναι ηθικό. Κάθε ένας που κάνει το παλληκάρι, να θυμάται ότι κουβαλά και ένα σακούλι πάνω του. Το ίδιο και εγώ. Όποιος επικαλείται και αναφέρεται στη νομιμότητα, πρέπει να είναι και ο ίδιος νόμιμος.

Όποιος θέλει να πει κάτι εναντίον μου, εδώ είμαι, να μου το πει πρόσωπο με πρόσωπο, όχι μέσω Facebook ανώνυμα, κρυπτόμενος πίσω από κουκούλα.»

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: