• Η Ζακυνθινή κοινωνία πρέπει να αγκαλιάσει την πρωτοβουλία της πολιτείας, για την σύσταση φορέα διαχείρισης του Ναυαγίου, αφήνοντας πολιτικούς καιροσκοπισμούς, πολιτικά συμφέροντα και μικροψυχίες.
• Προωθείται μια διαδικασία που σώζει επιτέλους, στο παραπέντε το Ναυάγιο.
• Να ενισχύουμε κάθε θετική προσπάθεια που γίνεται για να ξεβαλτώσει αυτός ο τόπος από τη μιζέρια.
• Επιτέλους υπάρχει ένας άνθρωπος η κα Ρόδη Κράτσα, η οποία αγωνιά για αυτόν τον τόπο.

«Χαίρομαι ιδιαίτερα επειδή επιτέλους η Ελληνική πολιτεία, το Ελληνικό κράτος, πολύ καθυστερημένα, μετά από πολλά χρόνια, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του και παίρνει την πρωτοβουλία των κινήσεων, για να λυθεί αυτό το πρόβλημα και να αντιμετωπιστεί, ώστε να παύσει να είναι στα αρπακτικά χέρια διαφόρων, οι οποίοι το λυμαίνονται με τρόπο ασύστολο, απλά και μόνο για πρόσκαιρα συμφέροντα, χωρίς να βλέπουν την ύπαρξη αυτού του Ναυαγίου, του σκάφους δηλαδή, όπου με την πάροδο του χρόνου τελείωνε και μαζί με αυτό θα τελείωνε και η πηγή κερδοσκοπίας. Είναι κοντόφθαλμοι, άνθρωποι μικρόψυχοι, που βλέπουν μονάχα το πρόσκαιρο συμφέρον τους.

Έρχεται λοιπόν η πολιτεία, η οποία μπορεί και σκέφτεται διαφορετικά, και βλέπει τα πράγματα με έναν τρόπο που δεν τα βλέπουν οι «πατριώτες» της Ζακύνθου, και λέγει αυτό που είπε το 1999, με το Θαλάσσιο Πάρκο για τη χελώνα. Εάν δεν είχε γίνει με Προεδρικό Διάταγμα το Θαλάσσιο Πάρκο το 1999 για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας, τώρα οι περιοχές Καλαμακίου, Δάφνης, Σεκανίων και Γέρακα, θα είχαν γίνει όπως ακριβώς ξέρουμε ότι είναι ο Λαγανάς. Αν δεν είχε επέμβει περιοριστικά το κράτος, η Ζάκυνθος δεν θα ήταν αυτό που βλέπουμε και απολαμβάνουμε τώρα, εμείς, και οι ξένοι επισκέπτες οι οποίοι για αυτόν τον λόγο έρχονται. Όμως έρχονται και για το Ναυάγιο, και εάν η πολιτεία είχε πάρει από πιο νωρίς, όπως με το Θαλάσσιο Πάρκο, την πρωτοβουλία να το προστατεύσει, κάνοντας και γραμμή αιγιαλού με τον δικό της τρόπο, τότε δεν θα συνέβαινε αυτό που τώρα συμβαίνει.

Θα σας πω κάτι που πρώτη φορά βγαίνει δημόσια προς τα έξω. Υπάρχει ένας χαρακτηρισμός σε ένα έγγραφο για το Ναυάγιο που λέει το εξής. Ότι αυτό το πλοίο ο «Παναγιώτης», με έτος κατασκευής του το 1938, λαθρεμπορικό εκείνη την εποχή παλαιότερα, από το 1998 λέγει η απόφαση αυτή, ότι είναι ένα σκουριασμένο ερείπιο, πρώην σκάφους μη επισκευάσιμο, λείπουν από αυτό μετά από βανδαλισμούς, τεράστια σιδερένια κομμάτια από το σκαρί του, υπάρχει εκτενέστατη διάβρωση στο σκαρί του από οξείδωση, από την επίδραση σε αυτό επί 36 χρόνια των καιρικών συνθηκών και από την παντελή έλλειψη συντήρησής του. Είναι διαλυμένο σε τμήματα, έχει τρύπες με αποτέλεσμα να θεωρείται ως μη αξιόπλοο. Και για αυτό κανονικά θα έπρεπε από το 1998 να είχε διαγραφεί από το νηολόγιο. Είναι μία μάζα, στην οποία δεν έχει εφαρμογή ο κώδικας ιδιωτικού ναυτικού δικαίου. Αυτά τα λέει ένας θαυμάσιος δικαστής εδώ στη Ζάκυνθο, και είναι η απόφαση 1 του 2019 του Πρωτοδικείου Ζακύνθου με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση που είχε κάνει ένας εκ των ιδιοκτητών, λέγοντας ότι το σκάφος ήταν δικό του και δεν επιτρέπεται να γίνονται επεμβάσεις εκεί.

Μαθαίνουμε λοιπόν τώρα, ότι με την υπ’ αριθμόν 1 απόφαση του 2019 του Πρωτοδικείου Ζακύνθου, ένας θαυμάσιος δικαστής με αυτούς τους χαρακτηρισμούς, μας είπε ότι από το 1998 το πλοίο «Παναγιώτης» είναι μια άμορφη μάζα από σίδηρο.
Θα έπρεπε λοιπόν από τότε η πολιτεία να είχε επέμβει, ώστε το σκάφος να μην είναι σήμερα στην κατάσταση της άμεσης επικινδυνότητας που διατρέχει, και ξέρουμε ότι αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, δεν γίνεται εκ θαύματος. Πολύ σωστά, πολύ θετικά, ενεργεί η πολιτεία και είναι ευλογία για τον τόπο.
Παρακαλώ κρατήστε τον αριθμό αυτής της απόφασης, την 1/2019, κρατήστε αυτόν τον δικαστή, τον Πρωτοδίκη Περγαλιώτη, έναν εξαιρετικό κύριο και σπουδαίο νομικό, που είναι ο συντάκτης αυτής της αποφάσεως, που με την σειρά της βγάζει μια κραυγή αγωνίας για την διάσωση του Ναυαγίου.

Αυτή λοιπόν η επέμβαση γίνεται με πρωτοβουλία από ότι φαντάζομαι, μιας κυρίας με το γράμμα Κ κεφαλαίο, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια ευαίσθητη θέση και αναφέρομαι για την κα Κράτσα. Πρέπει να ξέρετε ότι εγώ δεν είμαι πολιτικός φίλος της παράταξης της κας Κράτσα, ούτε και προσωπικός της φίλος, αλλά εκτιμώ ότι επιτέλους υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος αγωνιά για αυτόν τον τόπο, γιατί συνδέεται συναισθηματικά με αυτόν, και τώρα προωθείται μια διαδικασία που σώζει επιτέλους, την τελευταία στιγμή, στο παραπέντε, αυτό το Ναυάγιο, για το οποίο αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση, σε δέκα χρόνια, το περισσότερο θα το χάναμε. Θα ερχόταν ένα μεγάλο κύμα, θα έπαιρνε αυτό το σκάφος, και μετά θα λέγαμε τι έγινε; Χάθηκε το Ναυάγιο, μας τελείωσε το Ναυάγιο, και μετά θα ερχόταν αυτό το ένα εκατομμύριο των επισκεπτών, θα πήγαινε στην παραλία, δεν θα έβλεπαν τίποτα και φυσικά δεν θα ξανάρχονταν.

Είναι απίστευτα σωστή αυτή η κίνηση που γίνεται από την πολιτεία, και μόνο άνθρωποι κομπλεξικοί, άνθρωποι συμφεροντολόγοι, άνθρωποι ανήθικοι και βάρβαροι, θα τολμήσουν να διατυπώσουν ενστάσεις. Η Ζακυνθινή κοινωνία πρέπει να αγκαλιάσει αυτή τη πρωτοβουλία, αφήνοντας πολιτικούς καιροσκοπισμούς, πολιτικά συμφέροντα, μικροψυχίες, και άλλου είδους αηδιαστικές καταστάσεις, που τυραννούν την Ελλάδα και αυτόν τον τόπο εδώ και δεκαετίες, και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, η οποία είναι πραγματικά μοναδική σωτήρια, μια προσπάθεια που πρέπει να μνημονευτεί στην ιστορία αυτού του τόπου.

Να μάθουμε να ενισχύουμε κάθε θετική προσπάθεια που γίνεται για να ξεβαλτώσει αυτός ο τόπος από τη μιζέρια που βρίσκεται. Πρέπει επιτέλους οι κομπλεξικοί να πάψουν να χαρακτηρίζουν με την συμπεριφορά τους αυτόν τον τόπο, ώστε επιτέλους και εμείς να ενταχθούμε σε άλλους τόπους με θετική ενέργεια. Πηγαίνετε στην υπόλοιπη Ελλάδα να δείτε τι γίνεται, μόνο αυτή η Ζάκυνθος βουλιάζει συνεχώς με έναν περίεργο τρόπο. Πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία. Να μια προσπάθεια για να γίνει αυτό, και επαναλαμβάνω πως όποιος αντιδράσει σε αυτό που γίνεται τώρα, είναι από αυτούς τους σκοταδιστές, τους συμφεροντολόγους, τους κομπλεξικούς, για τους οποίους υποφέρει η πατρίδα μας εδώ και δεκαετίες.»

Ακούστε την συνέντευξη:

 

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: