«Απασχολεί άπαντες ο ΕΝΦΙΑ που ήρθε αρχικά ως ένας έκτακτος φόρος, θυμίζω ότι πρωτοξεκίνησε από το ΕΕΤΗΔΕ, το αποκαλούμενο χαράτσι του 2011, που στην πορεία έγινε μόνιμος, ως ο κύριος και επαναλαμβανομενος φόρος ακίνητης περιουσίας.

Η θέση μου είναι ότι ως φόρος είναι άδικος, όπως και κάθε άλλος φόρος. Περαιτέρω όμως είναι ένα άδικο φορολογικό βάρος για έναν κάτοχο ακίνητης περιουσίας, καθώς το μόνο κριτήριο, που λαμβάνεται υπ όψιν για την επιβολή του, είναι η κατοχή του ακινήτου, ασχέτως αν αυτό είναι προσοδοφόρο ή μη.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας δυστυχώς έχει κρίνει ότι ο ΕΝΦΙΑ αποτελεί ένα ανεκτό φορολογικό βάρος, υπό την άποψη ότι η κατοχή ακίνητης περιουσίας αποτελεί ένδειξη φοροδοτικής ικανότητας. Η εν λόγω κρίση έχει τύχει ιδιαίτερης πολεμικής από την θεωρία του φορολογικού δικαίου και ορθώς.

Πρέπει να γίνει ευρέως αντιληπτό ότι η κτήση ενός ακινήτου, από μόνη της, δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο για την επιβολή φόρου, ενώ σε καμία περίπτωση δεν συνιστά πηγή πλούτου. Αντιθέτως, μπορώ να σας πω, ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων αποτελεί και απόδειξη δαπανών και ουχί εσόδων.

Πέραν τούτων όμως που αποτελούν τις γενικές αιτιάσεις για τον ΕΝΦΙΑ, ας σταθούμε στην αδικία που συντρέχει στον φετινό ΕΝΦΙΑ μετά την τροποποίηση του νόμου. Έτσι πρέπει να γνωρίζουμε ότι με τον ισχύοντα νόμο υφίσταται μια πρόδηλη επιβάρυνση υπερ των δικαιούχων ακινήτων μεγαλύτερης αξίας έναντι μιας ευνοϊκότερης αντιμετώπισης των ιδιοκτητών πλειόνων ακινήτων εις ότι αφορά τον συμπληρωματικό φόρο.

‘Ετσι για παράδειγμα ένα φορολογούμενος με ένα ακίνητο αξίας περίπου 2.000.000,00 ευρώ θα κληθεί να καταβάλλει συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ περίπου 11.500,00 ευρώ, ενώ φορολογούμενος που έχει το ίδιο ύψος ακίνητης περιουσίας, δηλαδή 2.000.000,00 ευρώ, αλλά αντί αυτή να συγκεντρώνεται σε ένα ακίνητο διασπάται σε 5 ακίνητα αξίας 400.000,00 ευρώ, το καθένα, θα αποφύγει την καταβολή συμπληρωματικού φόρου. Τούτο ούτε λίγο ούτε πολύ οδηγεί στην ευνοϊκότερη μεταχείριση φορολογουμένων με κατακερματισμένη ακίνητη περιουσία.
Αυτό έχει οδηγήσει τους νομικούς που ασχολούμαστε με το φορολογικό δίκαιο, ήδη στην υποβολή χιλιάδων ενδικοφανών προσφυγών και εν συνεχεία δικαστικών προσφυγών προς το σκοπό άρσης της ανωτέρω αδικίας.

Θυμίζω οτι η μόνη αντίδραση ενός πολίτη που θεωρεί ότι αδικείται επί του ΕΝΦΙΑ, είτε για τον λόγο που προανέφερα είτε για τυχόν άλλους λόγους είναι να προσφύγει με εντός τριάντα ημερών από τότε που έλαβε τον ΕΝΦΙΑ στην Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών,  μια υπηρεσία της ΑΑΔΕ προβάλλοντας τις ενστάσεις του, μέσω ενδικοφανούς προσφυγής και να αναμένει την απόφαση εντός 120 ημερών. Αν δεν δικαιωθεί, μπορεί ακολούθως να προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε δύο πράγματα ότι η δικαίωση για τις φορολογικές διαφορές έχει μακρύ δρόμο, και ότι ομοίως το εν λόγω βάρος θα το συναντάμε κατ’ έτος.

Μπαίνουμε σε μια περίοδο δημοσιονομικών δυσκολιών, επομένως δεν βλέπω μέσα στα επόμενα χρόνια να καταργείται ο ΕΝΦΙΑ.»

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: