«Ο τουρισμός αποτελεί την βαριά βιομηχανία της Ζακύνθου, τα έσοδα από τον τουρισμό είναι αναγκαία για τους πολίτες και πολύ σημαντικά για τα δημόσια ταμεία.

Το πεδίο της παραλίας είναι δημόσιο, οι παραλίες ανήκουν στο Ελληνικό δημόσιο, για λογαριασμό του οποίου το Υπουργείο Οικονομικών δίνει τη δυνατότητα στους Δήμους να παραχωρήσουν άδειες χρήσης σε ιδιώτες που διαθέτουν όμορες ιδιοκτησίες ή κατόπιν δημοπρασίας, για ήπιας μορφής επιχειρηματική εκμετάλλευση, κατόπιν μίσθωσης.

Ο χώρος που θα παραχωρηθεί για αξιοποίηση από τον ιδιώτη καθορίζεται χωροταξικά και δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% του συνόλου της παραλίας. Σε παραλίες που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο «Natura» παραχωρείται μέχρι το 30%. Η νομοθεσία υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων αυτών να εξασφαλίζουν την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού και παράλληλα προς τη θάλασσα να υπάρχει ελεύθερη ζώνη από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον 5 μέτρων η οποία βέβαια εξαρτάται από το πότε χρονικά δόθηκε η άδεια της παραχώρησης, γιατί είναι άλλο το ύψος του κύματος την άνοιξη και άλλο το καλοκαίρι. Σε διαδοχικές μισθώσεις θα πρέπει να υπάρχει απόσταση μεταξύ των επιχειρήσεων. Απαγορεύονται πλέον με νεότερη ερμηνεία τα κρεββάτια στις παραλίες, καθώς δεν περιλαμβάνονται σε αυτό που ορίζεται ήπια εκμετάλλευση.

Αν έχουμε παραβίαση των όρων της άδειας χρήσης, προβλέπεται αναλογικό πρόστιμο ακόμα και δεκάδων χιλιάδων ευρώ, αφαίρεση των αντικειμένων (ξαπλωστρών, ομπρελών κ.α.) που έχουν τοποθετηθεί καθ’ υπέρβαση σε μη παραχωρημένο χώρο, αλλά ακόμα και διαδικασία αυτόφωρου σε περίπτωση πλήρους αυθαίρετης κατάληψης.

Στην Ζάκυνθο έχουμε το ζήτημα του παλαιού αιγιαλού. Έχουμε περιοχές που έχουν χαρακτηρισθεί ως παλαιός αιγιαλός, κάτι που δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει να ακυρώσουμε μέσω του Συμβουλίου της Επικρατείας. Υπάρχουν περιπτώσεις ιδιωτών που λαμβάναν την άδεια χρήσης από τον Δήμο, ο οποίος εισέπραττε το σχετικό αντίτιμο, σε περιοχές εντός παλαιού αιγιαλού. Αυτό δεν επιτρέπεται, ούτε παραχώρηση, ούτε χρήση εντός παλαιού αιγιαλού. Τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως παλαιός αιγιαλός. Παρόλα αυτά, ο Δήμος για πάρα πολλά χρόνια παραχωρούσε άδειες σε τέτοιες περιοχές. Σε τυχόν τέτοια περίπτωση, ο ιδιώτης που έχει λάβει άδεια από τον Δήμο, θα προβαλει σοβαρή ένσταση επί του Δικαστηρίου, αλλά σε κάθε περίπτωση θα εξακολουθεί να κινδυνεύει με πρόστιμο και με ποινή. Ο πολίτης είναι ο καλύτερος κριτής. Έχει το δικαίωμα να καταγγείλει την όποια αυθαιρεσία στη Κτηματική Υπηρεσία, την Αστυνομία, τον Δήμο ή και την Εισαγγελία Ζακύνθου.

Το πολιτικό μας σύστημα συνολικά έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει επιτυχώς το ζήτημα του παλαιού αιγιαλού.

Απαιτείται καθαρά πολιτική λύση για τη Ζάκυνθο.

Δεν υπάρχει όριο, πλαφόν, στις τιμές που καθορίζει μια επιχείρηση αναψυχής για να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε μια παραλία. Ο ιδιώτης και η αγορά είναι αυτοί που καθορίζουν τις τιμές. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι επιχειρήσεις πληρώνουν ένα σοβαρό αντίτιμο για την χρήση της παραλίας, έχουν υπαλλήλους και πολλά έξοδα, όπως κάθε επιχείρηση.

Καλό είναι το κίνημα της πετσέτας αλλά να υπάρχουν και όρια. Δεν πρέπει συλλήβδην να κατηγορούμε τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στις παραλίες. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε ένα τουριστικό νησί, όπου όλοι κερδίζουν από την τουριστική ανάπτυξη, έμμεσα ή άμεσα. Ακόμα και ένα παντοπωλείο σε ένα μακρινό χωριό, κερδίζει από την συνολική τουριστική οικονομία. Δεν είμαστε Γερμανία για να πουλάμε Mercedes και BMW, ούτε Silicon Valley για να πουλάμε τεχνολογία.»