«Αν και τα στοιχεία που έχουμε είναι ανεπίσημα, θεωρούμε ότι φέτος σπάσαμε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου τουριστών στη Ζάκυνθο, κάτι πολύ θετικό. Γενικά ο τουρισμός κάνει καλό στο νησί, έχουμε λόγω του τουρισμού μια αξιοπρεπή διαβίωση όλοι μας, συγκριτικά με άλλες περιοχές. Ας μην γκρινιάζουμε, τα πήγαμε καλά. Βέβαια πάντα μπορούμε να βελτιώνουμε τις υπηρεσίες που παρέχουμε και γενικά να βελτιωνόμαστε ως νησί, κυρίως σε θέματα υποδομών.

Στη μετά COVID εποχή, τα παράπονα των επισκεπτών είναι περισσότερα, παρότι οι υπηρεσίες που παρέχονται στα καταλύματα, στα εστιατόρια και γενικότερα στον τουριστικό κλάδο, έχουν βελτιωθεί. Ο κόσμος που ασχολείται με τον τουρισμό έχει γίνει πιο επαγγελματίας. Παρόλα αυτά, όλο και περισσότεροι επισκέπτες έγραφαν ότι έχουμε ένα πανέμορφο αλλά βρώμικο νησί. Είναι λογικό τα παράπονα να αυξάνονται, ο κόσμος πληρώνει πιο ακριβά πακέτα και έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Σε αντίθεση με τα όσα κάποιοι μπορεί να λένε, εγώ είδα μια μείωση φέτος στην επισκεψιμότητα του Ναυαγίου, σε ότι αφορά τις θαλάσσιες περιηγήσεις, σε ποσοστό 40%. Αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν τα μεγάλα ημερόπλοια στο λιμάνι. Το κλειστό Ναυάγιο απογοήτευσε πολύ κόσμο, δεν αγόρασαν εκδρομή, γιατί δεν τους έφτανε μια φωτογραφία από το πλοίο, ήθελαν να κατέβουν και στη παραλία. Εγώ είμαι υπέρ του να κατεβαίνει ο κόσμος στη παραλία, αλλά να μην προσεγγίζει το πλοίο «Παναγιώτης». Σε ότι αφορά το πλοίο, είναι έτοιμο να διαλυθεί, σε ένα με δύο χρόνια δεν θα υπάρχει, θα το έχει πάρει η θάλασσα. Μπορεί να επισκευαστεί, έχουν επισκεφθεί το πλοίο ειδικοί και έχουν βεβαιώσει ότι μπορεί να γίνει η επισκευή του.

Το ότι το Ναυάγιο έχει μια επικινδυνότητα λόγω των κατολισθήσεων, δεν σημαίνει ότι η λύση είναι να το κλείσουμε. Θα μπορούσαν να ληφθούν μέτρα και να πηγαίνει ο κόσμος στην παραλία με ασφάλεια. Για παράδειγμα, στο φαράγγι της Σαμαριάς στην Κρήτη, που επίσης έχει μεγάλη επισκεψιμότητα αλλά και επικινδυνότητα, έγινε ένας σεισμός, υπήρξε κατολίσθηση βράχων και ακρωτηριάστηκε δυστυχώς ένας Ισπανός τουρίστας. Κι όμως την επόμενη μέρα άνοιξε για το κοινό. Η λύση δεν είναι το κλείνω και τέλος.

Στο πάνω μέρος του Ναυαγίου έχουμε μια τραγελαφική εικόνα. Ενώ τυπικά είναι κλειστό, στην ουσία είναι ανοιχτό. Ας αναλάβει κάποιος την ευθύνη, φυσικά και πρέπει να υπάρχει το συρματόπλεγμα, να ληφθούν μέτρα ασφαλείας και ούτε να ταλαιπωρούνται με τις ώρες και οι αστυνομικοί εκεί και να κόβουν πρόστιμα στους τουρίστες επειδή ήταν στην «ουρά». Μιλάμε για πρόστιμα των 500 ευρώ και προσωπικά γνωρίζω τουλάχιστον δέκα τέτοιες περιπτώσεις προστίμων φέτος. Τελικά όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι για όλα. Τραγέλαφος και για τον δρόμο διαφυγής του Ναυαγίου που ασφαλώς και πρέπει να γίνει. Έχω συμβάλει και προσωπικά για την μελέτη του δρόμου. Παρακολουθούμε μια ατέρμονη συζήτηση για το χωριό από το οποίο θα περάσει, αν τον θέλει η Εκκλησία, ποιος θα τον υλοποιήσει κ.λ.π. Ας πάρει κάποιος υπεύθυνος μια απόφαση επιτέλους.

Όταν ακούω για φορείς ή επιτροπές για το Ναυάγιο, είμαι δύσπιστος ότι θα λυθεί κάτι. Το Υπουργείο Τουρισμού πρέπει να πει ότι δεν ακούει κανέναν, ότι θα αναλάβει αυτό το Ναυάγιο και ότι θα φέρει τους ειδικούς για να κάνουν ότι είναι αναγκαίο για να ανοίξει.

Είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Σωστά το ΤΑΙΠΕΔ αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για το λιμάνι, αρκεί να γίνει κάτι με τον σωστό τρόπο. Ας δοθεί η μαρίνα σε ιδιώτη, σε όποιον τη θέλει για να την αξιοποιήσει σωστά.

Η Ζάκυνθος δεν θεωρείται πλέον ένας φθηνός τουριστικός προορισμός σε σχέση με τους ανταγωνιστές της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είμαστε θα έλεγα κάπου στη μέση και λίγο προς τα πάνω. Δεν υπάρχουν πλέον τα φθηνά καταλύματα στο νησί.

Με τη τεράστια φωτιά που ξέσπασε στη Μέση Ανατολή, δεν μπορούμε να κάνουμε μια ασφαλή εκτίμηση για το πως θα πάει του χρόνου ο τουρισμός στη Ζάκυνθο. Έχουμε κάποια θετικά δείγματα από τώρα με τη Βρετανική αγορά, αλλά θα δούμε και τις διεθνείς εξελίξεις. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο τουρισμός έχει πια καταστεί είδος πρώτης ανάγκης.

Με τις υποδομές που σήμερα έχουμε, δεν αντέχει το νησί περισσότερους τουρίστες. Θα πρέπει να προφυλάξουμε το τουριστικό μας προϊόν, να προφυλάξουμε το νησί μας. Ίσως και να μην είμαστε έτοιμοι για να υποδεχτούμε περισσότερο κόσμο. Ας ελπίσουμε ότι η νέα Δημοτική και Περιφερειακή Αρχή, θα παλέψουν για να βελτιώσουν τις υποδομές μας, να κάνουν έργα, να προχωρήσουν παρεμβάσεις που δεν έγιναν στο παρελθόν. Εύχομαι να μην κάνουν πίσω όταν θα βρουν τον τοίχο των γραφειοκρατικών δυσλειτουργιών του δημοσίου, γιατί θα βρουν τοίχο, αυτό είναι βέβαιο.»