«Πάρα πολλά σχολεία της Ζακύνθου έκλεισαν θέση για τη θεατρική παράσταση που προχθές, χθες και σήμερα παίζει στο νέο Δημοτικό θέατρο Ζακύνθου από μια θεατρική ομάδα των Αθηνών. Διαπιστώσαμε όμως σωρεία προβλημάτων.

Καταρχάς είδαμε ένα κτήριο με κακοτεχνίες, με λειτουργικά προβλήματα, τα οποία άλλωστε είχαν διαπιστωθεί στο παρελθόν και από ειδικούς. Όμως αυτό που μας εξόργισε ήταν η οργάνωση από πλευράς Δήμου. Μας είχαν ενημερώσει ότι στην αίθουσα θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν 500 παιδιά, κάτι που δεν ήταν αληθές. Πάνω από 400 άτομα μπήκαν στον χώρο, στον οποίο χωρούσαν μετά βίας 350 άτομα. Έβαλαν καρέκλες στους διαδρόμους της αίθουσας, σε δύο διαδρόμους στους οποίους περνούν μετά βίας δύο άτομα.

Οι δύο κεντρικές πόρτες του θεάτρου ήταν κλειδωμένες και με λουκέτο. Οι πόρτες εξόδου από την αίθουσα, άνοιγαν με ένα απαλό άγγιγμα, κάτι που δεν γνωρίζαμε. Όποτε τις ανοίγαμε με λίγο μεγαλύτερη πίεση μπλοκάριζαν. Τι θα γινόταν αν για παράδειγμα είχαμε έναν σεισμό και οι καθηγητές με τα παιδιά επιχειρούσαν να σπρώξουν τις πόρτες; Δεν υπήρχε κανένας υπεύθυνος του Δήμου για να μας ενημερώσει, κανένας υπάλληλος του Δήμου, για το τι θα έπρεπε να κάνουμε σε περίπτωση ενός έκτακτου γεγονότος, ενός σεισμού ή μιας φωτιάς. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα πρωτόκολλο, ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, ένα σχέδιο εξόδου από το θέατρο σε περίπτωση κινδύνου;

Όποιος με αμφισβητήσει, έχω τραβήξει βίντεο που αποδεικνύει αυτά που λέω, και όχι μόνο εγώ. Μόνο μια πόρτα εξόδου ήταν ανοιχτή, στο πλάι του πεζόδρομου και μάλιστα όχι όλη η πόρτα αλλά η μισή. Αν είναι δυνατόν.

Μίλησα με τον Αντιδήμαρχο Παιδείας κ. Σπίνο, του έθεσα τα ζητήματα και μου είπε πως υπεύθυνη είναι η εταιρία που ζητά το θέατρο για να κάνει μια εκδήλωση. Δηλαδή, θα έπρεπε οι άνθρωποι που έκαναν τις παραστάσεις, να κατεβαίνουν από τη σκηνή, να μας ανοίγουν τις πόρτες και να είναι οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των παιδιών; Είναι ευθύνη της θεατρικής ομάδας των Αθηνών η ασφάλεια των μαθητών; Ο Δήμος που παίρνει ημερησίως χίλια ευρώ από αυτή την εταιρία για την παραχώρηση του θεάτρου, δεν μπορούσε να διαθέσει κάποιους δημοτικούς υπαλλήλους; Μήπως θα έπρεπε η θεατρική ομάδα των Αθηνών να διέθετε και τα αντικλείδια των λουκέτων στις κεντρικές πόρτες του κτηρίου; Πως γίνεται και στο θέατρο του Σαρακινάδου, κάθε φορά που υπάρχει μια εκδήλωση για τα παιδιά να είναι εκεί ένας υπεύθυνος για ότι ζητήσουμε; Γιατί τέτοια εγκατάλειψη από πλευράς Δήμου; Γιατί τέτοια αδιαφορία;

Το εισιτήριο για την κάθε παράσταση στο νέο Δημοτικό θέατρο ήταν έξι ευρώ και τα παιδιά πλήρωναν συν 4 ευρώ για το κόστος μεταφοράς τους με λεωφορεία. Δεν έχω κάτι να προσάψω στην εταιρία που κάνει τις εκδηλώσεις, όταν πληρώνει χίλια ευρώ ημερησίως στον Δήμο, αλλά δεν θα μπορούσε έστω ο Δήμος να καλύψει αυτός τα έξοδα μεταφοράς των μαθητών; Για τα όσα συνέβησαν ήταν οργισμένη και η ίδια η εταιρία, για τη συνεννόηση που είχε με τον Δήμο. Με ενημέρωσε η εταιρία ότι έχει συμφωνητικό με τον Δήμο, αλλά δεν το έχω δει για να πω τι αναφέρει.

Σε κάθε περίπτωση, ο κάθε αιρετός, πρέπει να υποκλίνεται στα παιδιά, να μην κοιμάται το βράδυ όταν πρόκειται για την ασφάλειά τους, να παρέχει όλες τις εγγυήσεις για την ασφάλειά τους. Αν ο Δήμος δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό, τότε να μην δίνει το νέο Δημοτικό θέατρο για παιδικές παραστάσεις. Ήταν εγκληματικό αυτό που ζήσαμε, όχι απλά ανεύθυνο.»