«Ο Λαγανάς είχε ενταχθεί το 1988 με ΦΕΚ στο σχέδιο πόλης, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1994 και μεταγράφηκε το 2004. Έρχεται το 2011 ένα ΦΕΚ που καθόρισε την παλιά ζώνη αιγιαλού στην περιοχή του σχεδίου πόλης του Λαγανά, δηλαδή σε μια ήδη οικοδομημένη περιοχή.

Υπάρχουν σημεία που ο παλαιός αιγιαλός βάση της χάραξης που έχει, μπαίνει μέχρι και δύο χιλιόμετρα εντός της ακτογραμμής, περνά τον δρόμο του Καλαμακίου και φτάνει μέχρι το αεροδρόμιο. Οι κάτοικοι του Καλαμακίου αντιμετωπίζουν το πρόβλημα από παλαιότερα.

Έχουμε κάνει προσφυγή στο ΣτΕ, αιτήσεις θεραπείας, αναφορές στο Υπουργείο Οικονομικών, γιατί εκεί ανήκει η Κτηματική Υπηρεσία και η Δημόσια Περιουσία. Έχουμε κάνει πάρα πολλές προσπάθειες, αλλά τώρα φτάσαμε σε ένα τέλμα.

Να θυμίσω ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει αναφερθεί στη Βουλή κατά την ομιλία του στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα “κατεχόμενα” και έχει πει ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου το δημόσιο καταπατά περιουσίες ιδιωτών και αναφέρθηκε στον Λαγανά.

Στην Ζάκυνθο υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Το Υποθυκοφυλάκιο κάηκε κατά τον σεισμό του 1953 και δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας προ του 1884 όπως απαιτείται. Το θέμα το γνωρίζει ο Βουλευτής Ζακύνθου κ. Ακτύπης ο οποίος έχει αγωνιστεί μαζί μας, ενώ το ζήτημα έχει καταδικαστεί με αποφάσεις του Περιφερειακού και Δημοτικού Συμβουλίου.

Είναι αστείο να έρχεται 17 χρόνια μετά το σχέδιο πόλης Λαγανά, δηλαδή μια διοικητική πράξη, μια άλλη διοικητική πράξη που είναι αντικρουόμενη. Αυτό συμβαίνει μόνο στον Λαγανά. Τα δικαστήρια είναι μια λύση, στο ΣτΕ δικαιώθηκαν κάποιοι ιδιοκτήτες του Καλαμακίου γιατί διέθεταν τίτλους, αλλά για τον Λαγανά δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας.

Θα δώσω ένα παράδειγμα για το τι θα συμβεί σε έναν ιδιοκτήτη μιας μέσης επιχείρησης του Λαγανά. Αν κάποιος έχει δέκα στρέμματα πάνω στον παλιό αιγιαλό, τότε εφόσον η αντικειμενική αξία ανά στρέμμα στον Λαγανά είναι οι 400 χιλιάδες ευρώ, σημαίνει ότι θα πληρώσει για να αγοράσει την περιουσία του 4 εκατομμύρια ευρώ, αν θεωρήσουμε ότι κάποιος μπορεί να αγοράσει την περιουσία του βασιζόμενος στον νόμο για τα “κατεχόμενα”. Θα πληρώσει 25% επί της αξίας της περιουσίας, άρα πάμε στα 5 εκατομμύρια, επειδή έχει χτίσει και η μάξιμουμ έκπτωση που μπορεί να λάβει είναι στο 50%, άρα τελικά θα πληρώσει 2,5 εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει την δική του περιουσία.

Θεωρώ πως η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί είναι μέσω μιας νομοθετικής ρύθμισης, διαφορετικά θα τιναχθούν στον αέρα πάρα πολλές επιχειρήσεις, από τις οποίες το δημόσιο λάμβανε και σημαντικά έσοδα.»