«Το φαινόμενο της βίας ανηλίκων είναι γενικευμένο και δεν αφορά μόνο τη Ζάκυνθο. Αντιπροσωπεύουμε και εμείς τα γενικότερα προβλήματα που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία.

Στα σχολεία πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν κρίσεις και το κάνουν με επιτυχία όπως για παράδειγμα αποδείχτηκε με αυτό που συνέβη στη Θεσσαλονίκη με τη πενθήμερη σχολική εκδρομή.

Η οικογένεια παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Οι γονείς πρέπει να συνομιλούν για το παιδί, να συνεργάζονται μεταξύ τους, να συνεργάζονται με τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς. Υπάρχουν σχέδια δράσης σχολικών μονάδων, μέσω προγραμμάτων που έχουν θεσπιστεί από την πολιτεία, για τη διαπαιδαγώγηση μαθητών και γονέων σε θέματα βίας και παραβατικότητας. Το ερώτημα είναι πόσοι παρακολουθούν αυτές τις δράσεις.

Η σχολική μονάδα καλεί το απόγευμα γονείς και μαθητές, να ενημερωθούν για τέτοια ζητήματα, μέσω ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών. Αυτές οι δράσεις γίνονται τα τελευταία δύο χρόνια. Συνήθως τέτοιες απογευματινές ώρες οι γονείς εργάζονται και δεν συμμετέχουν, όμως δεν υπάρχει πιο σημαντική δουλειά από το να ασχολείται ένας γονέας με το παιδί του. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό.

Μετά την εποχή της πανδημίας, παρατηρείται μια απουσία κινήτρων. Βλέπουμε γονείς να μην ενδιαφέρονται όσο θα έπρεπε για την πρόοδο των παιδιών τους και τις επιδόσεις τους, βλέπουμε μια απάθεια.

Οι δράσεις που προανέφερα είναι συνεχής. Το διήμερο 11 και 1 Μαρτίου θα είναι στη Ζάκυνθο μια Ψυχολόγος από το Χαμόγελο του Παιδιού η κα Αλεξάνδρα Ψωμαθιανού για μια εκδήλωση ενημέρωσης στο Γυμνάσιο Λιθακιάς. Ανάλογη εκδήλωση είχαμε κάνει στο Μουσικό Σχολείο πέρυσι τον Φεβρουάριο, όπως έχει γίνει και στο 2^ο Γυμνάσιο και στο Λύκειο Κατασταρίου.

Έχουμε προγραμματίσει στις 6 Μαρτίου που είναι και η ημέρα σχολικού εκφοβισμού, σε συνεργασία με τον Δικηγορικό Σύλλογο Ζακύνθου και το Τμήμα της Unesco στη Ζάκυνθο, μια εκδήλωση για θέματα σχολικής βίας και εκφοβισμού, όπου θα έρθει στο νησί και θα μιλήσει ο καθηγητής Εγκληματολογίας και πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Πανούσης. Παράλληλα λειτουργεί και ο θεσμός του συμβούλου σχολικής ζωής εδώ και δύο χρόνια. Άρα προσπάθειες γίνονται αλλά απαιτείται η συμμετοχή όλων.

Τίποτα δεν είναι αρκετό και πουθενά δεν βάζουμε μια τελεία. Τα παιδιά είναι δημιούργημά μας. Πρέπει να βλέπουμε και την κοινωνικοποίησή τους, όχι μόνο την επιμόρφωσή τους. Και παλαιότερα υπήρχαν περιστατικά βίας και εκφοβισμού εντός των σχολείων, όμως δεν υπήρχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου εκεί δίνεται το βήμα στον κάθε νταή τον οποίο τα παιδιά βλέπουν ως πρότυπο. Είναι γνωστό ότι τα παιδιά έχουν έντονο το χαρακτηριστικό του ναρκισσισμού και του μιμητισμού.

Οι εκπαιδευτικοί δεσμεύονται από ένα νομοθετικό πλαίσιο. Σε ότι αφορά τις ποινές προς μαθητές για παραβατική συμπεριφορά υπάρχει μια διαβάθμιση. Αρχικά είναι η παρατήρηση, μετά η επίπληξη, ακολουθούν οι ωριαίες αποβολές, μία ημέρας αποβολής, οι δύο ημέρες αποβολής και φτάνουμε μέχρι την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος που είναι το τελευταίο στάδιο αντιμετώπισης σε μια σοβαρά αποκλίνουσα συμπεριφορά. Το σημαντικότερο όμως δεν είναι οι ποινές αλλά η πρόληψη. Εκεί πρέπει να δοθεί το βάρος. Γίνονται συζητήσεις εντός των σχολικών αιθουσών, όμως πρέπει να συνεργάζεται και η οικογένεια.

Ο γονέας οφείλει να ακούσει τον εκπαιδευτικό για το κάθε περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται το παιδί του, να μην ακούει μόνο το παιδί. Να ακούσει με σοβαρότητα τον εκπαιδευτικό και να αξιολογήσει. Εμείς, με την εμπειρία που έχουμε ως εκπαιδευτικοί μπορούμε να δούμε και πράγματα που ενδεχομένως δεν τα έχει δει ακόμα ο γονέας στο παιδί του.

Καθημερινά επικοινωνούμε με γονείς. Στέλνουμε e mail στους γονείς και τους ενημερώνουμε ακόμα και για μια απουσία ενός μαθητή. Υπάρχουν σχετικές οδηγίες που ακολουθούμε. Καταγράφουμε και τα τηλέφωνα που κάνουμε σε έναν γονέα. Όμως από το τηλέφωνο δεν λύνονται όλα. Η διαδικασία διαπαιδαγώγησης ενός μαθητή είναι μια διαρκής εργασία. Οι εκπαιδευτικοί δεν σταματάνε να ασχολούνται με τα παιδιά. Επίσης υπάρχουν γονείς που όταν διαπιστώνουν ότι το παιδί τους παρουσιάζει μια αποκλίνουσα συμπεριφορά, αναζητούν βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.»