Από τον σεισμό του 1953 στη μνήμη. Η Ζάκυνθος μέσα από το βλέμμα της τέχνης.

Η αρχιτεκτονική που χάθηκε ξαναγεννιέται στους καμβάδες της Αθηνάς Λυκούρεση.

Μάθημα μνήμης και πολιτισμού. Η προσεισμική Ζάκυνθος αναβιώνει.

«Η ιδέα για την Έκθεση Ζωγραφικής που θα παρουσιάσω, με τίτλο «Προσεισμικά Ρεπάρα, Προσεισμική Αρχιτεκτονική», γεννήθηκε από την αγάπη μου για τη Ζάκυνθο και τη γοητεία που ασκεί πάνω μου.

Η προσεισμική της περίοδος με συγκινεί βαθιά. Το πόσο πολύ πριν τον σεισμό του 1953, συνδύαζε την απλότητα με την κομψότητα της βενετσιάνικης επίδρασης. Ήθελα να αποτυπώσω με ρεαλισμό αυτή την αρχιτεκτονική ομορφιά που χάθηκε, η οποία όμως εξακολουθεί να ζει μέσα στη μνήμη μας.

Η προσεισμική αρχιτεκτονική της Ζακύνθου, δεν είναι μόνο μία μορφή. Είναι πολιτισμός, είναι η ταυτότητα και η μνήμη μας. Η Ζάκυνθος για μένα είναι ένας τόπος γεμάτος φως. Ιστορία, μνήμη. Από παιδί άκουγα ιστορίες για την παλιά Πόλη, για τα προσεισμικά σπίτια, τις γειτονιές, τις αυλές, τα στολίδια των σπιτιών που χάθηκαν μέσα σε μία στιγμή με το σεισμό του 1953.

Αυτές οι εικόνες, που δεν πρόλαβα να δω, έγιναν για μένα πηγή έμπνευσης και εσωτερικής αναζήτησης. Από τότε που ξεκίνησα να εκθέτω έργα μου το 1994, μέχρι σήμερα, το έργο μου είναι αφιερωμένο στην προσεισμική Ζάκυνθο. Έχω ψάξει πηγές από βιβλιογραφία και έχω επισκεφθεί τα ίδια τα παλιά κτίρια που έχουν απομείνει από κοντά.

Τα έργα που παρουσιάζω, ειδικά τα προσεισμικά Ρεπάρα, είναι ένας πίνακας 10 μέτρα μήκος που αποτελείται από 8 επιμέρους πίνακες. Αυτά τα έφτιαξα σε δύο χρόνια. Η δουλειά μου είναι πάνω σε καμβά με καθαρό λάδι, δηλαδή ελαιογραφίες.

Πολλά από τα έργα που έχω ζωγραφίσει μέχρι σήμερα, καταγράφουν σχεδόν όλα τα παλιά προσεισμικά κτίρια της Ζακύνθου και τα μνημεία. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Εκτός από τα Ρεπάρα, παρουσιάζω και τη στιγμή του σεισμού μέσα από τη φαντασία μου. Τα σπίτια είναι υπαρκτά, αλλά εγώ δημιούργησα αυτή τη στιγμή του σεισμού. Άλλα προσεισμικά κτίρια είναι μέρος μιας διαχρονικής δουλειάς που παρουσιάζει την παλιά Ζάκυνθο μέχρι σήμερα.

Η έκθεση χωρίζεται σε δύο ενότητες. Στο ένα μέρος παρουσιάζουμε την προσεισμική Ζάκυνθο και στο άλλο μέρος τη φύση. Τοπία, λουλούδια, παλιά καρναβάλια και γενικότερα εικόνες της Ζακύνθου πριν τον σεισμό. Την εικόνα της προσεισμικής Ζακύνθου προσπαθώ να την παρουσιάσω μέσα από διηγήσεις και ζωγραφική, καθώς δεν ήμουν εκεί τότε.

Προσπάθησα να ξαναδώ τον χαμένο κόσμο μέσα από μια ρεαλιστική απόδοση. Στους παλιούς τοίχους, στις πέτρες και στα Ρεπάρα που έχουν απομείνει, όπως το σπίτι του Ρώμα, ή στην Εκκλησία του Εσταυρωμένου.

Τα εκθέματα που θα δει ο επισκέπτης είναι 40 πίνακες συνολικά. Μέσα από την Έκθεση, θέλω να ξυπνήσω τη μνήμη και τον σεβασμό απέναντι στο παρελθόν μας. Θα ήθελα να επισκεφτούν την Έκθεση τα Σχολεία μας. Έχω στείλει πρόσκληση στη Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Θα ήταν καλό τα παιδιά και οι νεότεροι Ζακυνθινοί να επισκεφτούν την Έκθεση, γιατί έτσι βλέποντας τι υπήρχε πριν τον σεισμό και μαθαίνοντας την ιστορία του νησιού, θα αποκτήσουν σεβασμό για τον τόπο μας.

Όλοι οι πίνακες έχουν ξεχωριστή αξία για μένα. Όλα τα έργα μου είναι αγαπημένα. Η Έκθεση θα φιλοξενηθεί στο ισόγειο του Δημοτικού Θεάτρου, από το Σάββατο 29 Νοεμβρίου και θα παραμείνει ανοιχτή έως την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου, με ώρες επισκέψεων από τις 10 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι και από τις 5 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ.

Θα ακολουθήσει η Έκθεση  με τίτλο «Στη Ζάκυνθο με τα χρώματα της Επτανήσου», η οποία έχει γίνει θεσμός, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Ένωσης των Επτανήσων, με τη συνεργασία της Ένωσης Επτανησίων Ελλάδος και του Δήμου Ζακύνθου. Διοργανώνεται κάθε χρόνο, με καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, πάντα με θέμα τα Επτάνησα και την Επτανησιακή τέχνη.»