«Ας μην πανηγυρίζουμε για την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να υιοθετήσει τις Ελληνικές θέσεις για την παράνομη κράτηση των δύο αξιωματικών μας στην Τουρκία. Ναι μεν είναι μια θετική απόφαση, αλλά πέραν τούτου δεν προβλέπει κάποιες κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ούτε κάποια άλλη συγκεκριμένη διαδικασία σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί η γείτονα χώρα. Άλλωστε είναι βέβαιο ότι ο κ. Ερντογάν θα γράψει στα παλιότερα των υποδημάτων του αυτή την απόφαση, όπως το έχει πράξει και στο παρελθόν.

Επειδή θεωρώ ότι θα συνεχιστούν οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, ανέλαβα την πρωτοβουλία να συγκεντρώσω 40 υπογραφές Ευρωβουλευτών, διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων και από διαφορετικές χώρες, ώστε στην επόμενη ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, να συζητηθεί γενικότερα το θέμα της Τουρκίας.
Υποτίθεται ότι η Τουρκία είναι ένα κράτος υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει συμβατικές υποχρεώσεις μαζί της, έχει πάρει έναν ποταμό χρημάτων και αντί να προοδεύει, συνεχώς οπισθοδρομεί. Πρέπει κατά συνέπεια να ληφθούν μέτρα, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση.

Θεωρώ βέβαιη την επανεκλογή του Ερντογάν γιατί άλλωστε ελέγχει τα πάντα στη χώρα του και θέλω να πιστεύω ότι με την επανεκλογή του θα ηρεμήσει. Είναι όμως αναπόφευκτο το ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, γιατί και η Τουρκία συνεχώς εξοπλίζεται. Εδώ χρειαζόμαστε την βοήθεια και των εταίρων μας, ήδη η Γαλλία μας δίνει δύο μεταχειρισμένα πολεμικά πλοία, αλλά πρέπει να συμβάλουν και οι άλλοι, όπως για παράδειγμα η Γερμανία.

Έχουμε ως χώρα ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και πρέπει εκ μέρους των δανειστών να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις για την ελάφρυνσή του. Πρέπει όμως και εμείς να προχωρήσουμε σε δομικές αλλαγές του κράτους, σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, σοβαρές μεταρρυθμίσεις, που δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει. Δεν αναφέρομαι σε περικοπές μισθών και συντάξεων, αυτές δεν είναι μεταρρυθμίσεις, είναι κοπτοραπτική. Πρέπει να γίνουμε ένα κράτος του 21^ου αιώνα, όχι ένα κράτος του 19^ου αιώνα όπως είμαστε σήμερα. Αν δεν γίνουν αυτές οι δομικές αλλαγές, με τους νέους μας να φεύγουν στο εξωτερικό, με την οικονομική ανέχεια και την υπογεννητικότητα, θα βουλιάξουμε με μαθηματική ακρίβεια, δεν θα υπάρχουμε ως έθνος σε εκατό χρόνια.

Και εμείς θέλουμε να βγούμε από τα μνημόνια και οι δανειστές θέλουν να σταματήσουν να μας χρηματοδοτούν συνεχώς. Το θέμα όμως είναι, ποια θα είναι η επόμενη ημέρα της μεταμνημονιακής εποχής. Δεν βλέπω κάποια σοβαρή προετοιμασία από την κυβέρνηση για αυτή την επόμενη ημέρα. Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να οικοδομήσει ένα καλύτερο αύριο για την χώρα, γι αυτό και αποχώρησα από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχουν ζητήματα στη κεντροαριστερά και στο Κίνημα Αλλαγής. Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λύσουν, να συνεννοηθούν για τα στοιχειώδη έστω, όπως για τα όργανα του κινήματος. Δεν ξέρω αν θα επιτύχει το όλο εγχείρημα, είναι πρόωρο να βγάλω κάποιο συμπέρασμα.

Το πιο πιθανό, μετά τη λήξη της θητείας μου στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι να ξαναβρεθώ στα έδρανα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.»