«Ο λόγος που βγάλαμε στην δημοσιότητα την υπόθεση της Ζακύνθου είναι για να φανεί ξεκάθαρα ποια είναι η κατάσταση, για να μην κατηγορείται η κοινωνία ότι δεν μιλάει. Στη Ζάκυνθο ευτυχώς μίλησαν άνθρωποι. Αφού μιλήσανε τι έγινε;
Δεν πρέπει να απογοητεύονται, πρέπει να εξακολουθούν να μιλάνε, γιατί έχουν σωθεί πολλά παιδιά. Όποιος γνωρίζει περιπτώσεις κακοποίησης ανηλίκων να καλεί στο 1056. Δεν μπορούμε να χάνουμε άλλα παιδιά.

Η εισαγγελέας του Αρείου πάγου έχει διατάξει έρευνα και έχει κάνει και μόνης της προσωπικά μια διεξοδική έρευνα γιατί θύμωσε πάρα πολύ όταν της ανέφερα τηλεφωνικά την υπόθεση για να βγει στη δημοσιότητα και μου ζήτησε η ίδια να της στείλω τα στοιχεία. Όταν βλέπεις  τον εισαγγελέα σαν θεό αλλά αυτός ο εισαγγελέας δεν έχει δίπλα του υπηρεσίες και δυνατότητες να κάνει κάτι είναι δύσκολο. Όταν δεν έχει την πυγμή να πει εδώ πρέπει κάτι να  κάνουμε, και υπάρχουν πολλοί εισαγγελείς που το κάνουνε, εκεί τα πράγματα χάνονται

To 2009 λάβαμε μία καταγγελία από τη Ζάκυνθο, για κακοποίηση ανηλίκων. Το 2011 όταν λάβαμε και δεύτερη κλίση που έλεγε ότι δεν είχε γίνει τίποτα, τότε είχαμε κάποια αφορμή για να μπορέσουμε να ρωτήσουμε το λόγο, μάθαμε ότι είχε γίνει έλεγχος από κάποια κοινωνική υπηρεσία χωρίς να αναφέρεται ποια, φαντάζομαι πρέπει να είναι του δήμου, δεν βρέθηκαν μεμπτά στοιχεία και γράφτηκε ότι θα πρέπει να παρακολουθείτε η οικογένεια από κάποια υπηρεσία, ποια υπηρεσία δεν είπαν συγκεκριμένα.
Δεν είναι υποχρεωμένος κανένας να μας ενημερώσει για την έκβαση μια υπόθεσης και ούτε εμείς έχουμε δικαίωμα να ρωτήσουμε γιατί μπαίνει θέμα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Τότε ενημερωθήκαμε από τους συγγενείς ότι προχώρησε η διαδικασία, τα παιδιά πήγαν στο νοσοκομείο για έλεγχο.
Το 2017 λάβαμε την άλλη καταγγελία που ήταν με κλειστές τις πόρτες και κλειστά παράθυρα, πιέσαμε και τελικά δεν υπάρχει τίποτα.

Όταν σου λέει μια εισαγγελέας ότι εμείς κάναμε τις έρευνές που έπρεπε να κάνουμε, εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε τίποτα. Νομίζουν κάποιοι ότι το χαμόγελο μπορεί να μπαίνει στα σπίτια τους καθενός ότι μπορεί να κάνει έρευνες. Δεν είναι έτσι. Η δικαιοδοσία μας φτάνει μέχρι να ενημερώσουμε μόνο την εισαγγελέα.

Θα αιτιολογήσω την κάθε κοινωνική υπηρεσία που καλείται με έναν οι δύο ανθρώπους να καλύψουν όλες τις ανάγκες που υπάρχουν σε μια περιοχή, χωρίς το ανάλογο προσωπικό, χωρίς εξειδίκευση. Για αυτό είπαμε ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα σε περιφερειακό επίπεδο για να μην φοβάται ο κοινωνικός λειτουργός της περιοχής, γιατί υπάρχει κίνδυνος για τον κοινωνικό λειτουργό που θα κάνει την έρευνα. Είναι πολλά τα θέματα, Δεν το έχουμε αντιμετωπίσει όπως πρέπει σαν κοινωνία έτσι ώστε να μην βλέπουμε τα όσα βλέπουμε στην δημοσιότητα ενώ εμείς ζούμε καθημερινά προβλήματα νέων που αντιμετωπίζουν ανάλογες καταστάσεις, κάποιες φορές είχαμε ακόμα και θανάτους παιδιών.

Είχαμε μια περίπτωση με μια κυρία η οποία μας κατήγγειλε ότι στην απέναντι πόρτα ένας κύριος κακοποιεί σεξουαλικά τα παιδιά. Εμείς σε αυτή την περίπτωση αν του στέλναμε εισαγγελέα θα ξέραμε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν να πάει να κάνει έρευνα χωρίς να διαπιστωθεί τίποτα. Πήραμε πρωτοβουλία και ενημερώσαμε τον αστυνομικό διοικητή, τον ρωτήσαμε τι μπορεί να κάνει; Αυτός ο συγκεκριμένος διοικητής είπε εμένα δεν με ενδιαφέρει αν θα με κατηγορήσουνε εγώ θα πάω θα κάνω έφοδο και θα τον πιάσω επ’ αυτοφώρω. Έτσι και έγινε, αυτός ο άνθρωπος πιάστηκε και καταδικάστηκε χάριν στη κυρία που πήρε τηλέφωνο.  Κάτι παρόμοιο έγινε και από τον διοικητή στη Λέρο. Εξαρτάται και από τον πατριωτισμό κάποιων Ελλήνων.

Εμείς, σχεδόν ποτέ, δεν ενημερωνόμαστε για την έκβαση μιας υπόθεσης για την οποία έχουμε ειδοποιήσει τις αρχές.
Μια φορά πήγα κόντρα στην επιμονή μιας εισαγγελέως και για αυτό είμαι κατηγορούμενος και αύριο θα πρέπει να πάω στο δικαστήριο να υπερασπιστώ το Χαμόγελο.

Όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις, εάν πάμε και χτυπήσουμε την πόρτα κάποιου, θα μας κάνουν κατ’ ευθείαν μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση. Ακόμα και όταν μας ζητούν να συνδράμουμε στην αφαίρεση κάποιων παιδιών από ένα σπίτι γιατί κακοποιούνται, δεν πηγαίνουμε καν κοντά στο σπίτι, πηγαίνουμε στο αστυνομικό τμήμα και παραλαμβάνουμε τα παιδιά. Με εισαγγελική εντολή παίρνουμε τα παιδιά και τα πηγαίνουμε στο νοσοκομείο. Είμαστε ένα ιδιωτικός φορέας πιστοποιημένος από το κράτος για πρωτοβάθμια δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια φροντίδα. Θα είχαμε την δυνατότητα να κάνουμε περισσότερα αλλά δεν επιτρέπεται από την νομοθεσία και για αυτό κάποιες φορές χρειάζεται να ακροβατούμε.

Όταν μια καταγγελία για κακοποίηση επαναλαμβάνεται, επικοινωνούμε με την εισαγγελία του Αρείου Πάγου και έχουμε σπάσει αποστήματα. Κάνουμε καταγγελίες εσωτερικά και δεν το βγάζουμε στη δημοσιότητα. Αν βγάζαμε κάθε μέρα στη δημοσιότητα αυτά που συμβαίνουν δεν θα κάναμε άλλη δουλειά από το να κατηγορούμε τον έναν και τον άλλο, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά κάνουν καλά της δουλειά τους. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που τα παιδιά σώθηκαν και αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ένα καλό περιβάλλον και συνεχίζουν τη ζωή του.

Ζητάμε να δημιουργηθεί ένα εθνικό κέντρο καταγγελιών, ώστε να δούμε το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Πέρυσι είχαμε δεχτήκαμε 260.000 κλήσεις από αυτές οι 50.000 ήταν πολύ σοβαρές υποθέσεις, είχαμε 1.700 καταγγελίες σε πανελλαδικό επίπεδο, εκ των οποίων μόλις οι 8 στοιχειοθετούσαν σεξουαλική παρενόχληση ανήλικου.  
Υπάρχουν περιοχές που οι άνθρωποι μιλάνε περισσότερο, σπάνε τα ταμπού και δίνουν στοιχεία. Υπάρχουν όμως περιοχές που οι άνθρωποι μιλάνε λιγότερο ή και καθόλου.

Θέλουμε να έχουμε επιστημονικότητα σε αυτό που κάνουμε και όχι φιλανθρωπία και συμπόνοια.»