«Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε μια διαδικτυακή πανελλαδική συνάντηση φορέων με μεγάλη συμμετοχή άνω των 250 ατόμων, στην οποία τοποθετήθηκαν εκπρόσωποι του κλάδου των Φοροτεχνικών, των Επιμελητηρίων και των επιχειρηματιών.

Αναφέραμε όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, την αδυναμία διεκπεραίωσης της υποβολής των φορολογικών δηλώσεων και καταλήξαμε σε κοινό δελτίο τύπου.

Ο κόσμος υποφέρει από την τεκμαρτή φορολόγηση και την ακρίβεια σε όλα τα επίπεδα. Σήμερα που μιλάμε δεν έχουν ακόμα υποβληθεί ένα εκατομμύριο φορολογικές δηλώσεις. Ο επιχειρηματίας καλείται να πληρώσει τα λάθη της κυβέρνησης και πιο συγκεκριμένα του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας κ. Χατζηδάκη, ο οποίος είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει να κατανοήσει τι συμβαίνει στην αγορά. Όποιο και από τα δύο να ισχύει, είναι το ίδιο επικίνδυνο.

Νομίζω ότι πραγματικά δεν ξέρει που βρίσκεται. Ο νόμος έχει πολλά κενά, προβλήματα που ακόμα δεν έχουν λυθεί, για πολλούς επαγγελματίες, ακόμα και για τους φυλακισμένους. Αναφέρει ότι η πλατφόρμα είναι διαθέσιμη για διάστημα πέντε μηνών ώστε ο κόσμος να κάνει τις δηλώσεις του, αλλά χάθηκε ενάμιση μήνας, λόγω καθυστερήσεων του υπουργείου.

Άρα δεν ζητάμε κάποια παράταση στην υποβολή των φορολογικών δηλώσεων. Ζητάμε μια μετάθεση της καταληκτικής ημερομηνίας μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου για να αποκατασταθεί η αδικία.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες με τη νέα φορολόγηση φέτος πληρώνουν αυξημένο φόρο, κατά μέσο όρο δύο χιλιάδες ευρώ ο καθένας, υπάρχουν και περιπτώσεις που πληρώνουν τέσσερεις και πέντε χιλιάδες ευρώ. Αυτή τη κοσμογονική και αναχρονιστική αλλαγή που ήρθε με τη τεκμαρτή φορολόγηση δεν την περιμέναμε.

Θα θέσω ένα παράδειγμα. Ένας γνωστός Ζακυνθινός που έχει έξι παιδιά, έξι αγόρια που μάτωσε να σπουδάσει, έξι παλικάρια που δουλεύουν νυχθημερόν και θα υπηρετήσουν την πατρίδα, ήρθε να κάνει τη φορολογική του δήλωση. Ο άνθρωπος έχει μια ψησταριά και είναι τυπικότατος φορολογούμενος. Εκεί λοιπόν που πλήρωνε χίλια πεντακόσια ευρώ, του βγήκε φόρος τεσσάρων χιλιάδων πεντακοσίων ευρώ. Κυριολεκτικά ντράπηκα γιατί μιλάμε για έναν πολύτεκνο οικογενειάρχη σε μια χώρα με οξύ πρόβλημα υπογεννητικότητας. Η πολιτεία αντί να επιβραβεύει τον πολύτεκνο, τον τιμωρεί επειδή έχει παιδιά, αφού φτάνει στο σημείο να θεωρεί το κάθε παιδί τεκμήριο. Εκεί φτάσαμε ως χώρα και είναι απαράδεκτο.»