«Οι γονείς μου έφυγαν από τη Ζάκυνθο για την Αθήνα την περίοδο των σεισμών του 1953, εκεί γεννήθηκα και δούλεψα. Γνώρισα όμως τη Ζάκυνθο από μικρό παιδί, περνούσα τα καλοκαίρια μου εδώ και έζησα το νησί με το λυχνάρι που άναβε η γιαγιά και ο παππούς, δέθηκα πάρα πολύ τον τόπο αυτό. 

Ξεκίνησα να δουλεύω από δεκαέξι ετών, τελείωσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο και εργάστηκα σε μία πολυεθνική εταιρεία, τότε ελληνική, την «Πρόοδο». Κατόπιν έγινε η εξαγορά της από την Ολλανδική Nationale Nederlanden, αναδείχτηκα σαν στέλεχος της εταιρείας και κατέληξα τα τελευταία δέκα χρόνια, πριν αποχωρήσω, να είμαι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της εταιρείας. Μιλάμε για μία χρηματοοικονομική εταιρεία μεγάλου μεγέθους, η οποία δραστηριοποιούταν σε όλο το κόσμο και στην Ευρώπη σε 28 χώρες, είχα στην ευθύνη μου όλες αυτές τις χώρες και μαζί 126.000 εργαζόμενους. Είχα μια πάρα πολλή σημαντική καριέρα και μια μεγάλη πορεία, κουράστηκα πάρα πολύ, ότι είχα να προσφέρω στην εταιρεία το πρόσφερα και όταν έκλεισε αυτός ο επαγγελματικός κύκλος το 2007 ήρθα και εγκαταστάθηκα μόνιμα στον αγαπημένο μου τόπο τη Ζάκυνθο. Εδώ εργάστηκα ως διευθυντής σε ξενοδοχείο.

Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και ειδικά με το ποδόσφαιρο από μικρό παιδί, ακόμα και το καλοκαίρι που ερχόμουν στη Ζάκυνθο έπαιζα ποδόσφαιρό με τον «Αστέρα Μαχαιράδου»»{ που είναι και το χωριό μου. Όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα στη Ζάκυνθο είχα ήδη πάρει πτυχίο προπονητή Ουέφα Β και έτσι έφτιαξα μία ακαδημία στο Μαχαιράδο και ασχολήθηκα προπονητικά με διάφορες ομάδες του νησιού. Είμαι Παναθηναϊκός και παρότι ήμουν φίλαθλος της εξέδρας και πήγαινα στον Παναθηναϊκό πολύ συχνά σήμερα το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν με εκφράζει για αυτό και έχω να δω ελληνικό πρωτάθλημα τρία χρόνια.

Αν εξαιρέσουμε το Εθνικό Στάδιο Ζακύνθου το οποίο σε γενικές γραμμές είναι σε καλή κατάσταση, αφού πρόσφατα φτιάχτηκε το ταρτάν που το χρησιμοποιούν ήδη οι αθλητές στίβου της ΑΓΕΖ και το ποδοσφαιρικό γήπεδο που το χρησιμοποιούν οι ομάδες μας που παίζουν στην Γ’ Εθνική, οι υπόλοιπες αθλητικές υποδομές της Ζακύνθου είναι τραγικές. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο Ζακυνθινό και δεν είναι τυχαίο. Τα γήπεδα της Ζακύνθου είναι περιουσία του Δήμου και δε θα έπρεπε να είναι σε αυτή την κατάσταση. Προσωπικά ντρέπομαι που πάω μικρά παιδιά σε άθλια αποδυτήρια, υπάρχουν πάρα πολλοί κίνδυνοι, ακόμα και η περίφραξη είναι επικίνδυνη για έναν αθλητή που τα δίνει όλα στο γήπεδο.

Ξέρω πολύ καλά ότι και ο δικός μου συνδυασμός είχε την ευθύνη των αθλητικών εγκαταστάσεων για μία θητεία και αν υπήρχε κάτι που πίστευα ότι δεν είχε κάνει θα το έλεγα. Ξέρω ότι ο Δ. Μουζάκης ως υπεύθυνος του τομέα αυτού δούλεψε πάρα πολύ, ενδιαφερόταν και βοηθούσε όπου υπήρχαν ελλείψεις. Συνεργάστηκα μαζί του στενά, από κοινού φτιάξαμε το αθλητικό πρόγραμμα του συνδυασμού, αν ήταν κάτι μεμπτό θα του το χα πει, έχω συζητήσει με πολλούς ανθρώπους του αθλητισμού και δεν έχουν να του επιρρίψουν ευθύνες.

Ότι υποσχεθώ θέλω να το κάνω και θα το κάνω με οποιαδήποτε προσωπική θυσία. Προτεραιότητα μας είναι η βελτίωση των αθλητικών χώρων, πρέπει να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Κατόπιν πρέπει να προωθήσουμε την δημιουργία κάποιων νέων αγωνιστικών χώρων όπως είναι το κολυμβητήριο και το κλειστό γήπεδο του Μπάσκετ για το οποίο έχει ήδη βρεθεί ο χώρος στο Φιολίτη, ελπίζουμε με την εκλογή μας να το υλοποιήσουμε το συντομότερο. Επίσης θα δώσουμε προτεραιότητα στο να φτιαχτεί το δημοτικό γήπεδο των Γερακαρίων για το οποίο υπάρχει ο χώρος και είναι κρίμα να μην τον αξιοποιήσουμε από την στιγμή που η δημοτική ενότητα των Αλυκών δεν έχει ένα δικό της γήπεδο.

Επέλεξα να συμμετέχω στον συνδυασμό «Μαζί αλλάζουμε τη Ζάκυνθο» γιατί αυτά τα δώδεκα χρόνια που ζω στη Ζάκυνθο βλέπω τι συμβαίνει και θέλω να παρουσιάσω μία άλλη νοοτροπία. Την νοοτροπία που με εκφράζει την βρήκα στον Γιώργο Αρμένη γιατί είναι ένας άνθρωπος με εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση παρότι ποτέ δεν ήταν δήμαρχος.
Είμαι νέος στην αυτοδιοίκηση, δεν έχω την εμπειρία, κάποιες ωραίες ιδέες δικές μου και των συνυποψηφίων μου για να υλοποιηθούν χρειάζονται μία καθοδήγηση από έναν άνθρωπο με εμπειρία στην αυτοδιοίκηση όπως ο Γιώργος Αρμένης που ξέρει το δρόμο και τον τρόπο που πρέπει να κινηθούμε για να πετύχουμε τον σκοπό μας.
Ο Γιώργος Αρμένης είναι δημοκρατικός, ακούει και επεξεργάζεται κάθε πρόταση. Δεν υπήρξε ποτέ δήμαρχος αλλά για το έργο που είχε κάνει λίγα χρόνια πριν, ως υπεύθυνος καθαριότητας η Ζάκυνθος είχε βραβευτεί εκείνη την περίοδο. Επίσης ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ήταν συγκαταβατικός, συνεργάσιμος και ισορροπιστής. Αυτό είναι ένα στοιχείο απαραίτητο για μπορέσει να διοικηθεί ο δήμος, ειδικά τώρα με τον «Κλεισθένη» που είναι απαραίτητες οι συνεργασίες.»