Δεν θέλουμε οι εκπαιδευτικοί να χρωστάνε χάρες σε ξενοδόχους.

Φέτος στην Πρωτοβάθμια έχουμε συνολικά 32 κενά.

Ο εκπαιδευτικός δεν φοβάται να αξιολογηθεί, αλλά δεν θέλει να φοβάται να μιλήσει για αυτά που βλέπει.

«Τα χρόνια προβλήματα που υπάρχουν στις Σχολικές δομές, αντιμετωπίζονται με μικρές παρεμβάσεις και με μεγάλες καθυστερήσεις. Είδαμε το φοβερό πρόβλημα του Δ’ Δημοτικού Σχολείου πέρσι, που αποκαταστάθηκε στο τέλος της χρονιάς και περάσαμε μία ολόκληρη χρονιά έναν Γολγοθά.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών έχει πάρα πολλές φορές συλλέξει τα κτηριακά προβλήματα που υπάρχουν στις Σχολικές μονάδες αλλά είναι αδύνατο να τα διαχειριστεί. Το κτηριακό πρόβλημα των Σχολικών εγκαταστάσεων στο νησί είναι τραγικό, από την άποψη ότι οι Σχολικές αίθουσες σύμφωνα με τους νόμους της πυρασφάλειας και της προστασίας, θα έπρεπε να αντιστοιχούν σε ενάμιση τετραγωνικό ανά μαθητή. Αν πάμε στη ρίζα του προβλήματος, τα Σχολικά μας κτήρια κατά το μεγαλύτερο ποσοστό είναι ακατάλληλα και χρίζουν τουλάχιστον συντήρησης.

Τα Νηπιαγωγεία έχουν τραγικό πρόβλημα, αυτή τη στιγμή δεν έχουν κάποια Νηπιαγωγεία Προϊσταμένους.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών είναι ένα σωματείο που αφουγκράζεται και προστατεύει τα δικαιώματα των μελών του και όταν κάποια μέλη δεν καλούν και δεν ζητούν βοήθεια από τον Σύλλογο, δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική χωρίς να μας έχουν αναφέρει τα προβλήματα. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια της κυβερνητικής πολιτικής να εξαφανίσει τους συνδικαλιστικούς φορείς.

Στα τέλη Αυγούστου ψηφίστηκε ο νέος πειθαρχικός νόμος. Με αυτό το νέο δεδομένο, θέλουν να δουν ποιος θα λέει και τι θα λέει προς τα έξω, ποιος θα κρίνει ή όχι αυτά που γίνανε ή δεν γίνανε, από κάθε κυβέρνηση, την επάρκεια του προσωπικού.

Φέτος είχαμε 43 διορισμούς δασκάλων και 33 νηπιαγωγών, άρα υπάρχει μια διάθεση της κυβέρνησης να διορίσει ανθρώπους.

Σε ότι αφορά τα κενά, τα Σχολεία θα ανοίξουν με μείον 14 δασκάλους και 18 νηπιαγωγούς, με πάρα πολλές ειδικότητες να εκλείπουν. Καταλαβαίνει ο καθένας αν αυτά τα Σχολεία θα λειτουργήσουν άψογα, αν θα λειτουργήσουν τα προβλεπόμενα ολοήμερα τμήματα, τα τμήματα ένταξης και αν κάθε παιδί που θα πρέπει να ξεκινήσει την χρονιά, με το καλημέρα αν θα έχει τον εκπαιδευτικό δίπλα του. Δεν έχω ακούσει για κάποιο πρόβλημα στα βιβλία ή στις υλικοτεχνικές υποδομές.

Πρέπει να βρεθεί νέο κτήριο για το 2^ο Δημοτικό, να φύγουμε από τα προκάτ, δεν θέλουμε να γίνουν μια μόνιμη κατάσταση. Τα Σχολεία είναι ένα δημόσιο αγαθό και τα παιδιά θα πρέπει να έχουν τον εκπαιδευτικό στη θέση του, την ώρα που πρέπει, να έχουν την ασφάλεια όπως αυτή απαιτείται και να έχουν και ένα δημιουργικό και δημοκρατικό περιβάλλον ελεύθερης πρόσβασης στην γνώση. Όλο αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ελέγχεται από τους εκπαιδευτικούς.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αλλαγή της έννοιας του δημοσίου, γενικά σε όλες τις δομές του δημοσίου στη χώρα μας. Το δημόσιο πια χρησιμοποιείται για να περάσουν κάποιες πολιτικές και κάποια σχέδια για τα οποία πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί.

Θα σταθώ στο σημείο της αξιολόγησης μιας Σχολικής μονάδας, της αξιολόγησης των δασκάλων μας, που έγινε εδώ και πολλά χρόνια και που ξεκίνησε με τον σκοπό της παιδαγωγικής βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου. Νομίζω πλέον είναι κοινός τόπος, ότι δεν αποσκοπεί σε αυτό. Είναι καθαρά τιμωρητικό. Δεν μπορεί να υπάρχει ένας παιδαγωγικός νόμος ο οποίος να ξεκινά με ποινές. Δηλαδή μπαίνεις στο δημόσιο και θα τιμωρηθείς αν δεν συμμορφωθείς. Καθημερινά στην τάξη τα παιδιά αξιολογούνται, παίρνουν το μπράβο ή τη διόρθωση. Καθημερινά οι γονείς και οι μαθητές αξιολογούν τους δασκάλους και υπήρχε μηχανισμός στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όπου ο κατάλληλος δάσκαλος αναδεικνυόταν, όπως και ο ακατάλληλος.

Δεν είπε κανείς ότι φοβάται ο εκπαιδευτικός να αξιολογηθεί, αλλά δεν θέλει να υπάρχει ο φόβος και με την ποινή της αξιολόγησης να μην μπορεί να μιλήσει για αυτά που συμβαίνουν στο δημόσιο Σχολείο.

Το τραγικότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή, πάνω και από την αξιολόγηση, είναι το στεγαστικό ζήτημα των εκπαιδευτικών. Αν αυτοί οι άνθρωποι που έρχονται για δύο χρόνια, δεν αγκαλιαστούν από τον τόπο, αν δεν βρουν σωστές συνθήκες διαβίωσης, θα εξαφανιστούν. Έχουμε κάνει παρεμβάσεις στα Περιφερειακά Συμβούλια, έχουμε πάει στον Περιφερειάρχη, στον Δήμο, έχουμε ζητήσει το νόμιμο επίδομα που δικαιούνται αυτοί οι άνθρωποι, αλλά δεν υπάρχει ανταπόκριση. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που μας παρακαλούν να τους βρούμε καταλύματα.

Τα τελευταία χρόνια προσφέρθηκαν ξενοδόχοι στους οποίους εμείς γυρίσαμε την πλάτη. Έχω κάποια στοιχεία ότι κάποιοι συνάδελφοι εξυπηρετήθηκαν, το οποίο σημαίνει ότι απευθύνθηκαν όχι μέσω υμών, ούτε μέσω της Πρωτοβάθμιας. Απευθύνθηκαν στους ξενοδόχους. Είναι ή δεν είναι υποχρέωση του κράτους να παρέχει δημόσιους εκπαιδευτικούς λειτουργούς στα σχολεία, στους μαθητές και στην κοινωνία; Όταν τους δίνει 780 ευρώ μισθό και τους ζητάει 400 για τα ενοίκια και μετά τους λέει εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω σε τίποτα, αλλά μπορεί να το κάνει ο φίλος μου, αυτός ο ιδιώτης ο οποίος μπορεί να έχει και μια φοροαπαλλαγή. Είναι λογικό αυτό; Είμαστε συνδικαλιστικός φορέας και δεν πρέπει ο εκπαιδευτικός να χρωστά χάρες σε ιδιώτες.

Για φανταστείτε τώρα αν όλοι οι εκπαιδευτικοί μας εξασφαλίζονταν με αυτόν τον τρόπο. Το κράτος μπορεί να μην δίνει το επίδομα, μπορεί όμως να δίνει φοροαπαλλαγές στους ξενοδόχους. Και έτσι λοιπόν οι ξενοδόχοι πήραν το προβάδισμα. Και τι έκαναν πέρυσι τον Σεπτέμβριο; Ξενοδοχειακή ημερίδα, την οποία βάφτισαν επιμορφωτική διημερίδα για τους δασκάλους.»