«Αισθάνομαι σχεδόν Ζακυνθινιά, ο σύζυγός μου κατάγεται από τη Ζάκυνθο, έρχομαι πολλά χρόνια στο νησί, πονάω το νησί και γνωρίζω τα προβλήματά του, όπως βέβαια γνωρίζω και το θέμα του Ναυαγίου.

Αυτή η ιστορία έχει ένα σκοτεινό παρελθόν, ξεκίνησε από μια παράνομη αγοραπωλησία στα ορεινά της Ζακύνθου, με ένα ψεύτικο συμβόλαιο, που συμπεριελάμβανε σε μια έκταση 14.500 στρεμμάτων ναούς, μοναστήρια, αιγιαλούς, παραλίες, ρέματα και δημόσιους δρόμους, βάζοντας χέρι πέραν όλων των άλλων και στην περιουσία διακοσίων οικογενειών, φτωχών χωρικών της ορεινής Ζακύνθου, για την οποία έχει επιληφθεί η ποινική δικαιοσύνη. Ήταν μια κομπίνα, μια μεθόδευση της τότε κυβέρνησης, για μια δήθεν επένδυση και με αήθης αναφορές, όπως του Υπουργού κ. Γεωργιάδη, που έλεγε δημόσια ότι αν οι Ζακυνθινοί δεν θέλουν την επένδυση ας τρώνε βελανίδια.

Στις 2 Φεβρουαρίου κατέθεσα Κοινοβουλευτική ερώτηση προς τα Υπουργεία Οικονομικών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του πλοίου Παναγιώτης, στο αν έχει αποσαφηνιστεί αυτό από την κυβέρνηση και αν τίθενται εμπόδια ως προς τις παρεμβάσεις που απαιτούνται για να σωθεί το πλοίο που είναι σχεδόν κατεστραμμένο. Ως γνωστόν έχουν εμφανιστεί οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες του πλοίου, κατά συνέπεια ρωτούσα τα Υπουργεία αν το ιδιοκτησιακό καθεστώς παίζει ρόλο στη διάσωση του πλοίου.

Δυστυχώς και προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι τα Υπουργεία δήλωναν αναρμόδια. Το ένα με παρέπεμπε στο άλλο και στο τέλος παρέπεμπαν το θέμα στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Πραγματικά με άφησε άφωνη η μη σαφής απάντηση των Υπουργείων. Πως είναι δυνατόν να μην γνωρίζει το που ανήκει το πλοίο το Υπουργείο Ναυτιλίας, που έχει στην αρμοδιότητά του τον τομέα νηολογίων και ναυτικών υποθηκοφυλακείων;

Ρωτάμε το απλό, αν το πλοίο Παναγιώτης ανήκει στη κυριότητα του δημοσίου και απάντηση δεν λαμβάνουμε. Αυτό είναι τραγικό αλλά και επιβεβαιώνει τους φόβους μας, ότι μεθοδεύεται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αν δεν ξέρουν τα Υπουργεία σε ποιον ανήκει το πλοίο, πως θα παρέμβει ο όποιος επιστημονικός φορέας επιθυμεί για τη διάσωσή του;

Οι παλινωδίες για το Ναυάγιο είχαν ξεκινήσει χρόνια πριν, αρχικά με την προσπάθεια ίδρυση μιας ανώνυμης εταιρείας που στη συνέχεια καταργήθηκε και δημιουργήθηκε μια επιτροπή που δεν λειτούργησε, δεν έκανε απολύτως τίποτα και σωστά καταργήθηκε και αυτή. Όλα αυτά έγιναν γιατί κάποιοι είχαν απώτερο σκοπό να βάλουν χέρι σε δημόσια περιουσία.

Τώρα βλέπουμε μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα δηλώσεις και αναφορές, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, όπως του Βουλευτή Ζακύνθου κ. Ακτύπη. Κάνει λόγο για δήθεν προσπάθειες περί παρεμβάσεων στο πλοίο, όταν ξέρουν ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι σε εκκρεμότητα.

Ζητάμε να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον, να περιέλθει η κυριότητα του πλοίου στο δημόσιο και να προχωρήσουν σε άμεσες παρεμβάσεις για τη διάσωσή του, να σωθεί αυτό το τοπόσημο που λέγεται Ναυάγιο. Να προχωρήσουν στη σύσταση φορέα διαχείρισής του και να σταματήσει το Υπουργείο Τουρισμού να έχει διακοσμητικό ρόλο.

Ως ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εγώ προσωπικά, θα παρακολουθούμε στενά το θέμα και καλούμε τη κυβέρνηση να προστατεύσει το Ναυάγιο και τα αιτήματα της τοπικής κοινωνίας της Ζακύνθου.»