Ανάγκη για ολόπλευρη προστασία των γυναικών από τους παράγοντες που τις αφήνουν εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στη βία.

Οι τρεις αποτρόπαιες δολοφονίες γυναικών, που έχασαν τη ζωή τους από τα χέρια των συντρόφων και πρώην συντρόφων τους μέσα στα τελευταία 24ωρα, η μία μάλιστα στο νησί μας, ξαναφέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη για ολόπλευρη προστασία των γυναικών από τους παράγοντες που τις αφήνουν εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στη βία.
Το ΚΚΕ έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου. Οι όποιες όμως αλλαγές στην ποινική νομοθεσία δεν αρκούν για την πρόληψη του φαινομένου, δεν αποτρέπουν από μόνες τους δράστες. Πολύ περισσότερο δεν ακουμπάνε τη ρίζα του προβλήματος που γεννά την κακοποίηση των γυναικών, και τη γυναικεία ανισοτιμία, όπως οι άθλιες συνθήκες εργασίας και ζωής, οι αντιδραστικές αντιλήψεις σε βάρος τους, όπως αποτυπώνονται στο θρησκευτικό δόγμα, στην κοινωνική συνήθεια και συμπεριφορά, στις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις.

Από τις θανατηφόρες επιπτώσεις της βίας δεν κατάφεραν να γλιτώσουν ούτε γυναίκες που είχαν απευθυνθεί στην αστυνομία, είχαν καταθέσει μηνύσεις και ασφαλιστικά μέτρα. Σε άλλες περιπτώσεις ο αγώνας τους «σκόνταψε» στην αστυνομική αδιαφορία ή αυθαιρεσία, στην υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, στις μακροχρόνιες και κοστοβόρες νομικές διαδικασίες.

Η έλλειψη επιστημονικής, νομικής, κοινωνικής και οικονομικής υποστήριξης από κρατικές δομές είναι αυτό που τους στέρησε την απαραίτητη βοήθεια και στήριξη.

Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης εξαντλούνται στις χιλιοειπωμένες προτροπές στα θύματα να «σπάσουν τη σιωπή τους», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης εστιάζουν την προσοχή και τις πρωτοβουλίες τους αποκλειστικά στις αλλαγές στο Ποινικό Δίκαιο. Την ίδια στιγμή με την πολιτική τους βάζουν λουκέτο στις δομές απεξάρτησης, σε ψυχικές δομές που θα μπορούσαν να συμβάλλουν μερικώς στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Για το ΚΚΕ η ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία απαιτεί ένα εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών. Ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, συμβουλευτικών κέντρων, στελεχωμένων με ειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ, με γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Απαιτεί να εξασφαλιστούν σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.ά., ώστε καμία συντροφική – οικογενειακή σχέση να μετατρέπεται σε βαρίδι, φυλακή και απειλή για τη ζωή της γυναίκας.

Ο καθημερινός αγώνας καθεμίας και καθένα μας απέναντι στις αντιδραστικές αντιλήψεις και πρακτικές για τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, απέναντι στο βάρβαρο, εκμεταλλευτικό σύστημα που τις θρέφει και τις αναπαράγει, είναι μονόδρομος: Μέχρι καμία συντροφική, διαπροσωπική, οικογενειακή σχέση να μην μετατρέπεται σε δεσμά και απειλή για τη ζωή της γυναίκας.