Ευρωπαϊκό χρυσό στο ζιου-ζίτσου. Η πορεία ενός Ζακυνθινού αθλητή.

Η Ζάκυνθος στο βάθρο της Ευρώπης. Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Μαθαίνεις να ελέγχεις τον εαυτό σου, να έχεις ψυχική ηρεμία και πνευματική ανάπτυξη.

«Μην μετράς τις ημέρες, κάνε τις ημέρες να έχουν σημασία».

Δεν έχουμε καμία στήριξη από το κράτος. Πληρώνουμε οι ίδιοι τα έξοδα.

«Το όνειρό μου από μικρή ηλικία, ήταν να κερδίσω Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα. Το κατάφερα, κατακτώντας την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Ρώμη της Ιταλίας. Δεν ήταν εύκολο, είχα τραυματισμό και ισχυρούς αντιπάλους. Όλα αυτά όμως είναι μέσα στο παιχνίδι.

Από μικρό παιδί έκανα πολεμικές τέχνες και πάντα είχα ως στόχο να συμμετέχω σε διεθνείς διαγωνισμούς. Έκανα kick boxing και πυγμαχία, σκεφτόμουν να πάω σε αγώνες, αλλά ξεκίνησε ο κορονοϊός, έκλεισε η σχολή που έκανα πυγμαχία και άρχισα να ψάχνω κάτι διαφορετικό. Βρήκα τη σχολή βραζιλιάνικου ζιου-ζίτσου «Ασπίς» και τότε, τρία περίπου χρόνια πριν, άρχισα να ασχολούμαι με αυτή την πολεμική τέχνη.

Αρχικά έψαχνα να ασχοληθώ με το MMA και ο προπονητής μου Διονύσης Κολυβάς, μου είπε ότι το Βραζιλιάνικο ζιου-ζίτσου είναι το έδαφος του MMA. Μέσα σε τρεισήμισι χρόνια έβαλα στόχο να γίνω ο καλύτερος και δεν έχω αφήσει ούτε μία μέρα προπόνησης. Με τη σωστή καθοδήγηση του προπονητή μου, κατάφερα να πετύχω έναν από τους στόχους μου.

Το Βραζιλιάνικο ζιου-ζίτσου λέγεται και «ανθρώπινο σκάκι». Απαιτεί τέλεια φυσική κατάσταση, τεχνική, ψυχραιμία, στρατηγική, όλα μαζί. Προσωπικά με έχει βοηθήσει στη ζωή μου για διάφορα πράγματα που έχω επιλέξει να ακολουθήσω και να ξέρω για τον εαυτό μου. Σου δίνει απαντήσεις για πολλά πράγματα στη ζωή.

Το τουρνουά της Ρώμης, είναι ένα από τα μεγαλύτερα που γίνονται σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δέχεται αθλητές όχι μόνο από την Ευρώπη, αλλά και από άλλες χώρες, ακόμα και από τη Βραζιλία. Συνήθως δυσκολεύονται να έρθουν από τόσο μακριά, αλλά όταν έρχονται είναι σε πολύ καλό επίπεδο.

Οι κατηγορίες που αγωνίζεσαι είναι ανάλογα με τα κιλά και την ηλικία. Εγώ είμαι στη κατηγορία των 60 κιλών και 29 ετών. Όταν όμως ανεβαίνεις στο βάθρο και έχεις πάρει μετάλλιο, σου δίνουν την ευκαιρία να παίξεις και στα ανοιχτά κιλά, δηλαδή να αντιμετωπίσεις αντιπάλους με περισσότερα κιλά από εσένα, κάτι που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.

Στον τελικό νίκησα έναν Αυστριακό, πολύ καλό αντίπαλο, τον οποίο νίκησα με νοκ άουτ. Του έκανα μια ειδική λαβή από πίσω στην πλάτη, ένα «πνίξιμο», αυτός χτύπησε με το χέρι του το ταπί και εγκατέλειψε τον αγώνα. Πέρυσι είχα φτάσει μέχρι τα προημιτελικά του Πανευρωπαϊκού.

Στη σχολή «Ασπίς» είμαστε πολλοί αθλητές, περίπου δεκαπέντε, μαζί και με το παιδικό τμήμα. Έχουμε μεγάλες διακρίσεις. Στους ανήλικους, πήρε παγκόσμιο τίτλο η Δήμητρα Μαρέντη. Φέτος το παγκόσμιο έγινε στη Ταϊλάνδη. Θα είχα λάβει μέρος και εγώ, αλλά με «έκοψαν» λόγω βάρους. Το λάθος της διοργάνωσης, ήταν ότι τελευταία στιγμή άλλαξαν τη ζύγιση και δεν ακολουθήθηκαν σωστά οι διαδικασίες.

Δυστυχώς, δεν έχουμε καμία στήριξη από το κράτος. Τα έξοδα τα κάλυψα εγώ, όπως και τα άλλα παιδιά που συμμετείχαν. Δεν είναι και τόσο διάσημο αυτό το σπορ, όλοι κοιτάνε το ποδόσφαιρο. Όταν όμως έρχονται επιτυχίες, διαφημίζεται η Ελλάδα, η σχολή, και κατ’ επέκταση η Ζάκυνθος. Είναι κρίμα να αισθανόμαστε μόνοι.

Το μήνυμα που θέλω να δώσω σε όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν πολεμικές τέχνες και ειδικότερα το ζίου ζίσου, είναι πως πρόκειται για ένα πολύ ωραίο άθλημα που θα αλλάξει τη ζωή τους.

Όπως λέει και ο Μοχάμεντα Αλί, «Don’t count the days, make the days count». Δηλαδή, μη μετράς τις ημέρες, κάνε τις ημέρες να έχουν σημασία. Όσο πιο νωρίς ξεκινήσεις, τόσο καλύτερα.

Αυτή η πολεμική τέχνη γυμνάζει το σώμα και το μυαλό. Μαθαίνεις να ελέγχεις τον εαυτό σου, να έχεις αυτοσυγκράτηση, ψυχική ηρεμία και πνευματική ανάπτυξη. Είναι μια τέχνη που αγκαλιάζει όλες τις ηλικίες, από παιδιά έως ενήλικες. Με επιμονή, συνεχή προσπάθεια, στερήσεις και στόχο, μπορεί κάποιος να φτάσει στη κορυφή».