«Το σχέδιο νόμου που δημοσίευσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προς διαβούλευση για αδέσποτα και δεσποζώμενα ζώα διαπνέεται από το συνολικό φοροεισπρακτικό πνεύμα της πολιτικής αυτής της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς. Το ίδιο το κράτος μεταφέρει το κόστος των δικών του υποχρεώσεων στην επιβαρυμένη τσέπη του εκάστοτε ιδιοκτήτη, προτείνοντας κατασταλτικά μέτρα χωρίς κανένα προληπτικό χαρακτήρα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν προωθείται διαφορετική συνείδηση και παιδεία για την υπεύθυνη ιδιοκτησία ζώων.
Καλώς αποσύρθηκε προσωρινά το νομοσχέδιο και θέλω να πιστεύω ότι θα ξεκινήσει εκ νέου η διαβούλευση ώστε να αλλάξουν τα κακώς κείμενα που περιείχε.

Το νέο νομοσχέδιο δίνει στον κτηνίατρο έναν ρόλο ασύμβατο με την ιδιότητα και την αποστολή του, έναν ρόλο που δεν του αρμόζει. Παρεμβαίνοντας στο επιστημονικό έργο του κτηνιάτρου, επιβάλλει την υποχρεωτικότητα ιατρικών πράξεων και δη χειρουργικών επεμβάσεων χωρίς καμία σχετική επιστημονική τεκμηρίωση ή έστω γνωμοδότηση, ενώ απαγορεύει την περίθαλψη ζώων που δεν έχουν έγγραφο αναγνώρισης κλπ.
Ο κτηνίατρος έχει δώσει έναν όρκο ως επιστήμονας και βάση του όρκου αυτού οφείλει να λειτουργεί. Υπάρχει το λεγόμενο microchip που κάθε ζώο πρέπει να έχει, αλλά δεν μπορώ εγώ για παράδειγμα, να κοιτάω πρώτα αν έχει microchip ένα τραυματισμένο ζώο που φέρνουν στο κτηνιατρείο μου και που πρέπει να εγχειρήσω.
Δεν είναι δυνατό ζώο που χρήζει ιατρικής περίθαλψης να μπαίνει στο κτηνιατρείο και ο κτηνίατρος με γραφειοκρατικά κριτήρια να επιλέγει αν θα το περιθάλψει ή όχι. Σαφώς και είμαστε υπέρ της ηλεκτρονικής σήμανσης και καταγραφής των ζώων, αλλά δεν είμαστε εμείς οι ελεγκτικές αρχές και ούτε μας επιτρέπεται να γίνουμε.

Ο νόμος από το 2004 προβλέπει την υποχρεωτική σήμανση ενός ζώου με το microchip που είναι η ταυτότητα του ζώου, ο μοναδικός αριθμός αναγνώρισης του. Σωστά καταγράφεται σε βάση δεδομένων το κάθε ζώο και σε ποιόν ιδιώτη ανήκει και καλώς η βάση αυτή διευρύνεται και με νέα στοιχεία με το νέο νόμο. Όμως αυτός ο νόμος του 2004 δεν εφαρμόσθηκε ποτέ. Ευθύνη της πολιτείας δεν αποτελεί απλά και μόνο η εκπόνηση ενός ρυθμιστικού νομοθετικού πλαισίου, αλλά ταυτόχρονα η διασφάλιση της υλοποίησής του από τις Δημόσιες αρχές.

Οι Δήμοι είναι υπεύθυνοι για τα αδέσποτα ζώα, αλλά δεν ασχολήθηκαν ποτέ σοβαρά με το ζήτημα, ενώ δεν είχαν και την ανάλογη χρηματοδότηση από το κράτος, με αποτέλεσμα αφού δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν, να πετάξουν το μπαλάκι στις φιλοζωικές οργανώσεις, οι οποίες είχαν συνηθίσει να έχουν πολύ περισσότερες αρμοδιότητες από αυτές που έπρεπε να έχουν. Ελάχιστοι είναι οι Δήμοι που έχουν επιδείξει ενδιαφέρον να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων με ορθό τρόπο, ενώ οι περισσότεροι απλώς δηλώνουν άγνοια, ακόμα και αναρμοδιότητα, χωρίς να υπόκεινται καμίας κύρωσης.
Υπάρχουν πολλά κενά στο σχέδιο νόμου, αλλά από την άλλη είναι σωστό που το αρμόδιο Υπουργείο θεσμοθετεί μητρώο φιλοζωικών οργανώσεων.

Η στείρωση του κάθε ζώου είναι μια χειρουργική επέμβαση που ανάλογα με την περίπτωση μπορεί και να δημιουργήσει πρόβλημα. Για παράδειγμα, αν ένα ζώο έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, δεν επιτρέπεται να στειρωθεί, άρα δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική η στείρωση. Χωρίς κτηνιατρικό έλεγχο, πως θα γίνεται υποχρεωτικά μια στείρωση;

Ο ιδιώτης οφείλει να κάνει στο κατοικίδιό του όλα τα προληπτικά εμβόλια και τους απαραίτητους ελέγχους για αποφυγή κρουσμάτων λεϊσμανίασης ή άλλων ασθενειών. Η λεϊσμανίαση είναι μια πολύ δύσκολη ασθένεια, που ανάλογα με τον οργανισμό του κάθε ζώου και με το πόσο αυτή έχει προχωρήσει αντιμετωπίζεται με τα κατάλληλα φάρμακα.
Για αυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντικός ο ετήσιος κτηνιατρικός έλεγχος, που απαραίτητα πρέπει να γίνεται για να προλαμβάνουμε τέτοιες καταστάσεις.

Η όποια αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου οφείλει να γίνεται με γνώμονα την προστασία της υγείας και ευζωίας των ζώων και την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας και όχι με γνώμονα την ενίσχυση των κρατικών και δημοτικών ταμείων.»