«Συμμετέχω σε αυτές τις εκλογές γιατί διακατέχομαι από οργή. Γνωρίζω τη Ζάκυνθο από το 1970 και παρότι δεν είμαι Ζακυνθινός την ερωτεύτηκα,. Έχω οργή, γιατί βλέπω τη Ζάκυνθο να είναι στα πρόθυρα της διάλυσης.

Γνωρίζω οικογενειακά εδώ και πολλά χρόνια τον Αντώνη Κασσιμάτη, είναι τίμιος, ηθικός, εξαίρετος γιατρός και με μεγάλη εμπειρία στην αυτοδιοίκηση.

Από το 1976 που εγκαταστάθηκα μόνιμα στο νησί, τα ζητήματα ήταν το νερό και η αποχέτευση. Πενήντα χρόνια μετά, δεν λύθηκαν. Το αντίθετο, προστέθηκαν και νέα προβλήματα, όπως των σκουπιδιών και της άναρχης δόμησης στο νησί.

Είχαμε τα σφαγεία, τα οποία και εξαφανίστηκαν. Κάποτε είχαμε το Πνευματικό Κέντρο ως μια κοιτίδα πολιτισμού, και κάποιοι αποφάσισαν να το κάνουν αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου.

Κάποιοι κύριοι, υποτίθεται ότι παρέλαβαν μια μαρίνα, που είναι ένα φάντασμα. Έχουμε ρύπανση των θαλασσών, κάποτε είχαμε κρυστάλλινα νερά και τώρα η γλίτσα είναι παντού.

Ο Δήμος είχε ιδέες για τα σκουπίδια αλλά δεν τις εφάρμοσε ποτέ. Έδωσε εκατομμύρια η κυβέρνηση για το έργο στον Λίβα και ακόμα δεν έχουν απορροφηθεί τα χρήματα.
Στον Λίβα έχουν συσσωρευθεί τόνοι δεματοποιημένων απορριμμάτων που δεν μπορούν να τα θάψουν. Ο Βραχίωνας δεν έχει ίχνος χώματος, δεν μπορεί να σταθεί πουθενά νερό και ότι φεύγει από τα στραγγίδια, καταλήγει στον υδροφόρο ορίζοντα. Έχουμε την πρόθεση να κάνουμε πράγματα, και θα κριθούμε όταν τα κάνουμε. Σήμερα πρέπει να εφαρμόσουμε με κάθε νομιμότητα το σχέδιο Λίβας.

Είναι αδιανόητο εν έτη 2020 να μην έχει η Ζάκυνθος νερό. Θα έπρεπε να πουλάμε νερό στο Αιγαίο, είμαστε οι δεύτεροι σε όλη την Ελλάδα σε βροχοπτώσεις. Η λύση είναι η συλλογή νερού με λιμενοδεξαμενές.

Πολιτισμός δεν είναι μόνο οι χοροί και το θέατρο, είναι και εκθέσεις τέχνης. Πολιτισμός είναι και να μπορούν να κυκλοφορούν με άνεση οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες στην πόλη.

Είμαστε ένα ακομμάτιστο ψηφοδέλτιο, εγώ δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Ο Δήμος δεν πρέπει να είναι υπερκομματικός.»