«Μιλάμε για διάχυτη ανικανότητα σε όλα τα επίπεδα.
Εδώ και περίπου μισό χρόνο βιώνουμε παράλληλα τα δύο μεγάλα προβλήματα, τα απορρίμματα και τα κλειστά χειρουργεία. Και τα δύο αυτά ζητήματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ότι ναι μεν, την κύρια ευθύνη φέρουν από την μια ο Δήμος Ζακύνθου και από την άλλη η Διοίκηση του Νοσοκομείου, αλλά η ευθύνη διαχέεται και στους άλλους εμπλεκομένους που προέρχονται από την κεντρική εξουσία από την στιγμή που οι ίδιοι αναμείχθηκαν.
Επιβεβαιώθηκε αυτό που αρχικά πίστευα, το θέμα των απορριμμάτων και των κλειστών χειρουργείων, δεν μπορούσαν από μόνοι τους να το διαχειριστούν ο Δήμος Ζακύνθου και το Δ.Σ. του Νοσοκομείου, αποδείχτηκε όμως ότι και οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες και πρόσωπα που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, δημιούργησαν επιπρόσθετα προβλήματα.

Πριν από περίπου τριάντα χρόνια κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το βιβλίο με τίτλο «Τα παιδιά του Αρμπάτ», που χρονολογείται επί εποχής Σοβιετικής Ένωσης. Είναι η θεωρία της «γενικής εκδοχής», κατηγορώ κάποιον για κάτι, πείθω την κοινωνία για την κατηγορία που του αποδίδω και τον φέρνω στο δικαστήριο για να τον αναγκάσω να αποδείξει την αθωότητά του.
Αυτό σε γενικές γραμμές συμβαίνει και στη Ζάκυνθο, τόσο για τα απορρίμματα, όσο και για τα κλειστά χειρουργεία.
Κάνω έκκληση προς όλους, σταματήστε να δυσφημείτε και να κακολογείτε ανθρώπους, όποιος έχει στοιχεία για κάποιους που λειτουργούν για ιδιοτελείς σκοπούς, να τα καταθέσει με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις.

Σε ότι αφορά το θέμα της εξόρυξης υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, υπήρξε έλλειμμα κοινωνικής διαβούλευσης. Στην λήψη αποφάσεων περιβαλλοντικών σχεδίων απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας. Οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, είναι ο φερετζές πίσω από τον οποίο κρύβονται οι μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές. Αυτό συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Η Ζάκυνθος περιβάλλεται από τρία θαλάσσια οικόπεδα στα οποία θέλουν να κάνουν εξόρυξη υδρογονανθράκων. Στην μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αναγνωρίζεται η έλλειψη σημαντικών στοιχείων σε μια σειρά θεμάτων, μεταξύ αυτών, των σεισμικών ρηγμάτων που υπάρχουν εντός των θαλασσίων αυτών οικοπέδων. Παρ όλα αυτά, η μελέτη γράφει ότι παρά τις ελλείψεις που παραδέχεται ότι υπάρχουν, αυτό δεν στοιχειοθετεί την διακοπή των διαδικασιών για τις γεωτρήσεις.

Μας ανησυχεί η σεισμικότητα της περιοχής, το ερώτημα είναι αν μια θαλάσσια γεώτρηση μπορεί να προκαλέσει σεισμική δραστηριότητα. Αυτό δεν το γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα, όμως ακριβώς επειδή είμαστε μια από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη και επειδή με βεβαιότητα γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή θα κάνει σεισμό, χωρίς να ξέρουμε το πότε, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εκτεθούμε σε γεωλογικό κίνδυνο, είτε στις θαλάσσιες εγκαταστάσεις που θα γίνουν, είτε στις παράκτιες. Αυτό μπορεί να σημάνει ένα θαλάσσιο ατύχημα, την πρόκληση μιας μεγάλης πετρελαϊκής κηλίδας που σύμφωνα με έρευνες, μπορεί σε διάστημα μόλις έξι ημερών να καλύψει όλες τις ακτές του νησιού. Ασφαλώς και υπάρχουν μέθοδοι πρόληψης τέτοιων καταστροφών, όμως η πιθανότητα ατυχήματος υφίσταται. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η έλλειψη μηχανισμού επίβλεψης και ελέγχου της διαδικασίας γεωτρήσεων υδρογονανθράκων.

Θα έπρεπε η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων να ζητήσει μια μελέτη κόστους οφέλους. Δηλαδή μια εκτίμηση του πόσο ως τοπική κοινωνία θα ωφεληθούμε από μια πιθανή εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Η Ζάκυνθος σήμερα είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός, η βαριά της βιομηχανία είναι ο τουρισμός και πάνω σε αυτόν στηρίζεται η οικονομία του νησιού. Δεν βάζεις μια άλλη ανταγωνιστική δραστηριότητα με αβέβαιο αποτέλεσμα, που μάλιστα μπορεί να αποτρέψει τον τουρίστα. Τουρισμός και εξορύξεις δεν πάνε μαζί, αυτό έχει διδάξει η ιστορία.»