«Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ παίρνει σκληρά μέτρα που δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά. Είναι συκοφάντες της ίδιας της Αριστεράς, ζημίωσαν την χώρα και το λαϊκό κίνημα, βλέπετε ότι δεν κινείται τίποτα, δημιούργησαν στον λαό και δη στη νεολαία, μια ηττοπάθεια και μια μοιρολατρία, πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει, τίποτα δεν μπορεί να μας βγάλει από τα μνημόνια. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο, με τον Αλέξη Τσίπρα να παίζει έναν ταπεινωτικό ρόλο για την Αριστερά. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί καραδεξιές πολιτικές.

Η κυβέρνηση κρίνεται με τους στόχους που βάζει και τα αποτελέσματα που φέρνει. Με την τελευταία συμφωνία του Eurogroup, φόρτωσαν τον λαό με νέα δυσβάσταχτα μέτρα, ξεπούλησαν την δημόσια περιουσία και δέσμευσαν όχι μόνο την επόμενη κυβέρνηση αλλά τις δύο επόμενες γενιές. Αντί για συμφωνία για το χρέος, πήραν αέρα κοπανιστό. Δεν είναι ούτε για γραβάτα ο Τσίπρας, ούτε για παπιγιόν, δεν είναι ούτε καν για την άθλια γραβάτα του Καμμένου, αλλά για μια θηλιά στον λαιμό του λαού.

Στις 14/8/2015 είχαμε στην Ελλάδα ένα ιστορικό γεγονός, πρωτοφανές για τα πολιτικά δεδομένα της χώρας, όταν 43 Βουλευτές του τότε ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ αυτών και 6 ενεργοί Υπουργοί, καταψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και έφυγαν από την τότε πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση παρ όλα αυτά δεν έπεσε, γιατί την στήριξαν τα άλλα μνημονιακά κόμματα.

Ακόμα και αν μέναμε τότε στην κυβέρνηση δεν υπήρχε περίπτωση να προστατεύσουμε κανέναν. Είχα πει τότε στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, πως όταν ψηφίζεις μνημόνια, ή τα εφαρμόζεις, ή τα καταργείς.
Ήταν μια μεγάλη απάτη η άποψη του Πρωθυπουργού ότι θα εφαρμόσει ένα μνημόνιο με έναν μαλακό τρόπο. Το κάθε μνημόνιο ακολουθείται από προαπαιτούμενα και μια σκληρή διαπραγμάτευση για την δόση, άρα υποχώρηση και μάλιστα ταπεινωτική.
Ακόμα και να μας κρεμάγανε τότε στο Σύνταγμα, δεν υπήρχε περίπτωση εμείς να μέναμε στον ΣΥΡΙΖΑ και να ψηφίζαμε μνημόνια.

Ακόμα και την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, η τότε Αριστερή Πλατφόρμα είχε πει ότι για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, έπρεπε να καταργήσουμε τα μνημόνια. Το plan b, ήταν η έξοδος της χώρας από το ευρώ με ένα δομημένο σχέδιο, που όμως δεν είχε η τότε ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερή Πλατφόρμα μιλούσε για την χρήση δύο εργαλείων, δύο διαπραγματευτικών χαρτιών που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε ως εργαλεία πίεσης.
Πρώτον, ότι από την στιγμή που οι δανειστές μας έκοβαν την χρηματοδότηση, θα κόβαμε και εμείς την αποπληρωμή του χρέους.
Δεύτερον, ότι αξιοποιώντας το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και τα αποθεματικά της Τράπεζας της Ελλάδος, θα βγάζαμε την χώρα από το ευρώ και θα επιστρέφαμε σε ένα εθνικό νόμισμα.
Το τελευταίο σενάριο, ήταν και το πυρηνικό μας όπλο, αλλά τελικά δεν ακολουθήθηκε καμιά από τις δύο αυτές στρατηγικές. Ο Ρουβίκωνας της τελικής διάσπασης, ήταν το ιστορικό δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015, όπου το περήφανο «όχι» του ελληνικού λαού, μετατράπηκε σε ένα ταπεινωτικό «ναι». 

Η χώρα χρειάζεται μια άλλη πολιτική, ρεαλιστική, βιώσιμη και ανατρεπτική. Να μπει ένα τέλος στα μνημόνια με ένα νέο λαϊκό και ταξικό πρόγραμμα, ένα νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Με διακοπή αποπληρωμής ενός επαχθούς χρέους, σεισάχθεια χρεών, ακόμα και διαγραφή μέρους των χρεών για φτωχά λαϊκά στρώματα. Προϋπόθεση όλων αυτών, είναι η έξοδος από το ευρώ και η δημιουργία ενός νέου εθνικού νομίσματος.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα ίδια λάθη που έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αντί να καλυφθούν οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες των Δήμων με μόνιμο προσωπικό, προχώρησαν στην εύκολη λύση των συμβασιούχων. Η κυβέρνηση λειτουργεί υποκριτικά, επικαλείται απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά εφαρμόζει τις αποφάσεις του α λα καρτ.

Δεν έχουν βάση τα όσα ισχυρίζεται ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Βουλευτής Ζακύνθου κ. Κοντονής, ότι έχει αυξηθεί ο προϋπολογισμός του Νοσοκομείου Ζακύνθου, το αντίθετο συμβαίνει και μάλιστα έχει πέσει στα επίπεδα του παλιού Νοσοκομείου. Υπάρχει έλλειψη προσωπικού, υπάρχει Μ.Ε.Θ με όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό που όμως δεν λειτουργεί, ενώ η Διοίκηση θέτει σε καραντίνα τον Διευθυντή της Χειρουργικής και την Διευθύντρια της Αναισθησιολογικής Κλινικής. Αυτή η πρακτική της Διοίκησης του Νοσοκομείου Ζακύνθου, είναι τιμωρητική, απαράδεκτη και παράνομη. Οι γιατροί του Νοσοκομείου ζητούν τα αυτονόητα, να επανέλθουν στις θέσεις τους οι γιατροί που ουσιαστικά διώκονται, να ενισχυθεί με προσωπικό το Νοσοκομείο και να υπογραφούν ετήσιες συμβάσεις για την συντήρηση όλου του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού του Νοσοκομείου Ζακύνθου.»