«Το ζήτημα του παλαιού αιγιαλού είναι βαρύ, δύσκολο και ακανθώδες. Μας απασχόλησε και σας εγγυώμαι πως πρόκειται να συνεχίσει να απασχολεί για μακρό χρονικό διάστημα δεκάδες συμπολίτες μας, δεκάδες εγκλωβισμένους συμπολίτες μας.

Μιλάμε για την περιοχή του Καλαμακίου, την ευρύτερη περιοχή κληρονομιάς του κτήματος Μακρή. Σύμφωνα με την ισχύουσα τότε νομοθεσία αλλά και τη σημερινή, εάν κάποιος ιδιοκτήτης μπορούσε να αποδείξει μέσα στην ξηρά, μέσα στην έκταση του παλαιού αιγιαλού, ότι είχε θεμελιώσει δικαιώματα κυριότητας του επί αυτού πριν το 1884, τότε θα μπορούσε να απαλλάσσονταν από τον παλαιό αιγιαλό και θα εξαιρούνταν από την οριογραμμή του παλαιού αιγιαλού.

Πράγματι οι ιδιοκτήτες της περιοχής εκείνης, οι διάδοχοι, οι κληρονόμοι, κάποιοι εξ αυτών του παλαιότερου κτήματος, προσέφυγαν στα πολιτικά δικαστήρια, στο Πολυμελές Εφετείο Πατρών και  απέδειξαν ότι η ιδιοκτησία και η συγκεκριμένη περιοχή, ανήκε στον προπάτορα τους στον Μακρή, στην περίφημη λίμνη και σε αυτή την περιοχή, ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα.

Με αποτέλεσμα να αποδείξουν ότι πραγματικά υπήρχαν ιδιοκτησίες σε εκείνη την περιοχή. Οι άνθρωποι σημειωτέων όχι όλοι, όσοι θίγονταν, κάποιοι εξ αυτών, σήκωσαν ένα τεράστιο δικαστικό αγώνα αφενός μεν στα πολιτικά δικαστήρια αποδεικνύοντας την κυριότητά τους τόσο πίσω και τόσο παλιά και μεταγενέστερα, γιατί το ζήτημα του παλαιού αιγιαλού στην περιοχή ανέκειψε μόνο το 2005 και μεταγενέστερα προσέφυγαν και στο Συμβούλιο της Επικρατείας όπου τους δικαίωσε το Συμβούλιο, αρχής γενομένης από το 2012 και μετά, με μια σειρά αποφάσεων είναι γύρω στις 7 ή 8.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι αυτά τα αγροτεμάχια δεν ανήκαν στον παλαιό αιγιαλό και μάλλον είχαν θεμελιωμένα ιδιωτικά δικαιώματα κυριότητας επί αυτού, όμως παρόλα αυτά, παρά το γεγονός ότι οι πρώτες δικαιώσεις ήταν από το 2012, εν τούτης η Κτηματική Υπηρεσία Ζακύνθου και εν γένει το Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα το Υπουργείο Οικονομικών, δεν εξαιρούσε αυτές τις ιδιοκτησίες από το μέρος του παλαιού αιγιαλού, παρά τις δικαστικές αποφάσεις.

Αυτό οδήγησε τους πελάτες μου ήδη από πέρυσι το καλοκαίρι και προς τον σκοπό πίεσης, να αρχίσουμε δεύτερη αίτηση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία συζητήθηκε τον Ιανουάριο του 2025 πιέζοντας με αυτόν τον τρόπο κι άλλο τη δημόσια υπηρεσία, τη Κτηματική Υπηρεσία και μια αρμόδια επιτροπή, η οποία στο μεταξύ συστήθηκε προκειμένου να λάβει αποφάσεις και τελικά τούτο επετεύχθη λίγο πιο μετά, στη συζήτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η αρμόδια επιτροπή συγκροτήθηκε, έλαβε απόφαση και με την τελευταία απόφαση του Συντονιστή της  Αποκεντρωμένης Διοίκησης η οποία είναι η 36428, η οποία μόλις δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ, εξαίρεσε τους ιδιοκτήτες εκείνους στο Καλαμάκι, τις ιδιοκτησίες εκείνες από το μέρος του παλαιού αιγιαλού, οι οποίοι είχαν θωρακιστεί και είχαν δικαιωθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Στο συγκεκριμένο ΦΕΚ είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε ιδιοκτησία η οποία πια εξαιρείται και αναγράφεται με το ΚΑΕΚ όπως αποτυπώνεται στο Κτηματολόγιο, συμπεριλαμβάνεται και συμπληρώνεται και με την αντίστοιχη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Είναι μια τεράστια διαδικαστική, διοικητική εκκρεμότητα που τελειώνει και τέλειωσε με τρόπο ρητό και αμετάκλητο. Οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες μετά από περίπου τρία, τέσσερα, πέντε δικαστήρια ο καθένας, δικαιώθηκαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε η οριοθέτηση του παλαιού αιγιαλού. Απλά οι συγκεκριμένες ιδιοκτησίες, φανταστείτε κάποια κουτάκια πάνω στον χάρτη αφαιρούνται και φυσικά αυτή δεν είναι μια απόφαση οριζόντια, αφορά μόνο τις συγκεκριμένες ιδιοκτησίες, μόνο τις συγκεκριμένες αιτήσεις, μόνο τα συγκεκριμένα αγροτεμάχια ή οικόπεδα.

Όσοι περαιτέρω θα επιθυμήσουν να εξαιρέσουν και εκείνοι την περιουσία τους, πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξαν οι πρώτοι, αλλά με πολύ πιο εύκολους όρους, γιατί είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούν στην απόλυτη δικαίωση, γιατί το ζόρι, το βάρος, το σήκωσαν κάποιοι άλλοι πρώτα. Τώρα πια μπορούν, γιατί τώρα το αρχικό αχαρτογράφητο μονοπάτι έχει καταστεί ένας κανονικός δρόμος για να μην πω λεωφόρος.

Είναι δεδομένο ότι όσοι προσφύγουν μπορεί κάποιος να τους πει με πολύ μεγάλη ασφάλεια πως πρόκειται να δικαιωθούν. Έτσι το κεφάλαιο για το Καλαμάκι κλείνει σιγά σιγά, τουλάχιστον έχει ξεκινήσει να κλείνει με τους πρώτους ιδιοκτήτες να δικαιώνονται και να εξαιρούνται. Αυτή η απόφαση με το ΦΕΚ δεν μπορεί να προσβληθεί για τις συγκεκριμένες ιδιοκτησίες. Δεν μπορεί κάποιος να αλλάξει αρνητικά την εξέλιξη. Άλλωστε αυτή τη στιγμή το κράτος έρχεται και εφαρμόζει στην πραγματικότητα αυτό που έπρεπε να έχει κάνει από το 2012 ή από το 2015, δηλαδή να εξαιρέσει αυτούς τους ανθρώπους.

Αν πάμε τώρα στην περιοχή του Λαγανά, πρέπει να σας ενημερώσω ότι βρίσκεται ήδη στο Συμβούλιο της Επικρατείας με έκθεση που επίσης έχει καταθέσει το δικηγορικό μας γραφείο για άλλον μας πελάτη που βρίσκεται στην περιοχή του Λαγανά. Ήταν να συζητηθεί τον Μάιο, τελικά η διοίκηση δεν ανταποκρίθηκε, δεν έστελνε τον διοικητικό φάκελο και πρόκειται να συζητηθεί τον προσεχή Οκτώβριο.

Τότε θα συζητηθεί το ζήτημα της εφαρμογής του νέου νόμου για τον Λαγανά, οπότε εκεί θα έχουμε εξελίξεις και θα είναι ενδιαφέρουσες, όπως και οι απόψεις που θα προσκομίσει το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή η Κτηματική Υπηρεσία, αλλά το επίσης ενδιαφέρον είναι και να σας πάω κάπου αλλού, είναι ότι αυτή η επιτροπή η οποία εξαίρεσε τις ιδιοκτησίες του Καλαμακίου που προ ανέφερα, δεν εξέτασε μόνο την περίπτωση του Καλαμακίου, εξέτασε και μία περίπτωση στον Βασιλικό, στην περιοχή του Αγίου Νικολάου, όπου και εκεί υπήρχε ζήτημα σε σχέση με τον παλαιό αιγιαλό και εξαίρεσε μία ιδιοκτησία.

Άρα είχαμε εξαίρεση και στον Βασιλικό και μάλιστα το ενδιαφέρον είναι ότι σε εκείνη την περίπτωση του Βασιλικού, η επιτροπή προχώρησε σε «αναγνώριση» εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε μία ιδιοκτησία η οποία δεν έχει εξοπλιστεί με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Αν υπάρχει απόφαση της επιτροπής για μία τέτοια εξαίρεση στην περιοχή του Βασιλικού του Άγιου Νικόλαου για μία ιδιοκτησία χωρίς εκείνη να έχει εξοπλιστεί με ΦΕΚ, για μία ιδιοκτησία που στο τέλος καταλήγει να έχει αποκτήσει ο ιδιοκτήτης προφανώς μέσα από το καθεστώς της χρησικτησίας, αποτελεί ένα διοικητικό δε δικασμένο, ένα διοικητικό ζήτημα, ένα έρεισμα, που μπορεί και είμαι βέβαιος, ότι θα χρησιμοποιηθεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί, προφανώς και από τους ιδιοκτήτες της περιοχής του παλαιού αιγιαλού του Λαγανά.

Υπάρχει λοιπόν ένα νομικό πάτημα, ένα παράθυρο θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι η Επιτροπή εδώ ανοίγει ένα παράθυρο για όμοιες περιπτώσεις. Αναγνωρίζοντας εμπράγματα δικαιώματα σε ιδιοκτήτες που έχουν θεμελιώσει την κυριότητά τους επί τη βάση της χρησικτησίας. Αυτό αφορά τους συμπολίτες μας στον Λαγανά και για παρόμοιες περιπτώσεις. Να σημειώσουμε όμως, ότι για την περίπτωση των ιδιοκτητών του Βασιλικού, δεν υπάρχει ο ίδιος βαθμός ασφάλειας, ο ίδιος βαθμός κατοχύρωσης σε σχέση με τους ιδιοκτήτες του Καλαμακίου. Εδώ πρόκειται για μια άλλη περίπτωση με αφετηρία τη χρησικτησία. Στην περιοχή του Καλαμακίου ποτέ δεν εξετάστηκε και δεν δικαιώθηκε σε βάρος του παλαιού αιγιαλού, το ζήτημα και ο ισχυρισμός της χρησικτησίας, γιατί δεν υπάρχει κάποιος από τους ιδιοκτήτες που δικαιώθηκαν που να έχει επικαλεστεί και να έχει ανάγκη να επικαλεστεί τη χρησικτησία.

Όμως το επιχείρημα περί χρησικτησίας ξεκίνησε να έχει μια βάση, μια βάση κρίσεως, να υπάρχει ένα πεδίο και μια σημαντική εξέλιξη, που δίνει μια ελπίδα σε πολλούς ιδιοκτήτες τουλάχιστον να το παλέψουν νομικά. Θέλω να ελπίζω και προσεύχομαι, η ελπίδα να είναι σωστή για να είναι στέρεη. Πάρα πολλές φορές, χιλιάδες μπορώ να σας πω, υπάρχουν περιπτώσεις όπου δυστυχώς με τη δυσκολία των ανθρώπων παίζουν κάποιοι και παίζουν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν εξουσία και ευθύνη. Ελπίζω ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο φαινόμενο.»