«Θα επαναλάβω κάτι που είχε αναφέρει και επισημάνει ο έγκριτος και εξαίρετος συνάδελφος κ. Μπετίνης. Πως το ζήτημα με την επίσχεση εργασίας των εργαζομένων στη καθαριότητα, ξεκίνησε από το δίκαιο και βάσιμο αίτημά των εργαζομένων του Δήμου, να λάβουν από τον Δήμο τα αναγκαία και απαραίτητα για την εργασία τους.

Το θέμα είναι μεν πολιτικό, αλλά είναι και βαθύτατα πολιτισμικό και ηθικό. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν μια πάρα πολύ δύσκολη και ιδιαίτερα επαχθή εργασία, μαζεύουν τα σκουπίδια για να είμαστε εμείς καθαροί.

Μια κοινωνία, μια Δημοτική Αρχή, ένας τόπος που δεν σέβεται αυτούς τους ανθρώπους, ή τους νεκρούς (Βλ. υπόθεση κοιμητηρίων), είναι μια ανάλγητη Δημοτική Αρχή. Σ αυτούς τους ανθρώπους χρωστάμε την δημόσια υγιεινή μας.

Ένας Δήμαρχος, ένας εργοδότης του δημοσίου, δεν δίνει στους εργαζόμενους τα απολύτως απαραίτητα. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μόνο θλιβερό και αξιοθρήνητο είναι κυρίως εξοργιστικό.

Φτάσαμε στο σημείο οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, όπως οι ξενοδόχοι, να παίξουν διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ του Δήμου και των εργαζομένων για να βρεθεί μια λύση. Αν είναι δυνατόν, εκεί καταντήσαμε, να παρακαλάμε το Δήμαρχο να κάνει τη δουλειά του. Αλλά για να είναι κάποιος σωστός διαμεσολαβητής πρέπει να είναι και δίκαιος. Δεν δικαιούμαστε να ζητάμε να υποχωρήσει αυτός που αδικείται. Δηλαδή οι υπάλληλοι του Δήμου.

Αναρωτιέμαι, αν ένας επιχειρηματίας θα προσλάμβανε ποτέ τον κ. Αρετάκη ως υπάλληλο, ή ένας ξενοδόχος αν θα τον έβαζε διευθυντή στην επιχείρησή του.

Φέραμε σε μια πολύ δύσκολη θέση έναν Δικαστικό λειτουργό, να προσπαθεί να βρει μια λύση, ισορροπώντας ανάμεσα στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας, και στην ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων.

Ο Βασικότερος υπονομευτής της Δημοτικής Υπηρεσίας είναι ο ίδιος ο Δήμαρχος, που παραμένει ένας ξένος μέσα στο ίδιο του το Δημαρχείο.

Εδώ ζούμε μια κωμωδία “μολιερική”, που εξελίσσεται σε μια τοπική τραγωδία. Παρακολουθούμε το έργο «ο κατά φαντασίαν καλός Δήμαρχος», με πρωταγωνιστή τον κ. Αρετάκη.

Έχουμε μια Δημοτική Αρχή περιορισμένης ευθύνης και ικανότητας.

Αν νομίζει ο κ. Αρετάκης ότι θα ξεχαστούν όλα όσα έγιναν μέσα στο καλοκαίρι, με τα λύματα και όχι μόνο, και πως θα παραμείνει αλώβητος, κλεισμένος στο γραφείο του, πλανάται πλάνη οικτρά.»

Ακούστε τη συνέντευξη:

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: