«Αυτό που ουσιαστικά αλλάζει με τη δημιουργία των δύο νέων Εθνικών Θαλασσίων Πάρκων, είναι ότι παύει να έχουμε μικρά κομμάτια προστατευόμενων περιοχών που αποσπασματικά λειτουργούσαν για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων και την προστασία των ειδών.

Έρχεται το Υπουργείο Περιβάλλοντος με μια ολιστική προσέγγιση να ενώσει την περιοχή, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προστατεύσουμε αλλά και να αναδείξουμε ως Ελλάδα τη βιοποικιλότητα, τα οικοσυστήματα και τα είδη που βρίσκονται στις περιοχές αυτές. Θα έχουμε διασυνδεδεμένο πλέον το σύστημα των προστατευόμενων περιοχών, άρα αναμένεται ότι θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό οποιοδήποτε αποτέλεσμα επιχειρηθεί και οποιαδήποτε δράση σχεδιαστεί.

Με τα νέα Εθνικά Θαλάσσια Πάρκα προστατεύεται το 36% των θαλασσών μας, το οποίο αντιστοιχεί σε 27.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα εφόσον θεσμοθετηθούν και ολοκληρωθεί όλη η διαδικασία των δύο αυτών Θαλάσσιων νέων Πάρκων. Υπάρχει η δέσμευση της χώρας σε σχέση με το περίφημο 30-30, ότι μέχρι το 2030 θα πρέπει η χώρα βάσει των συμφωνιών που έχει, να προστατέψει το 30% των θαλάσσιων περιοχών της. Άρα λοιπόν έρχεται η θεσμοθέτηση των δύο αυτών Πάρκων να ολοκληρώσει τη δέσμευση της Ελλάδας, νωρίτερα από το χρονικό πλαίσιο που έχει τεθεί. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μόνο το 3% θεωρείται με θεσμικό πλαίσιο ως προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, ενώ στα χαρτιά φαίνεται ότι είναι το 18,4%.

Στη Ζάκυνθο έχουμε και την εμπειρία του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου και έχει διαπιστωθεί ότι πάρα πολλές φορές ένα Προεδρικό Διάταγμα δεν αρκεί, δεν μπορεί από μόνο του να επιβάλλει είτε κάποιους περιορισμούς, είτε κάποιες ρυθμίσεις, είτε ουσιαστικά να φέρει ένα αποτέλεσμα. Αυτό πρέπει να είναι μια συνέργεια πολλών και διαφορετικών υπηρεσιών, να υπάρχει αποφασιστικότητα, να υπάρχουν σχέδια διαχείρισης και βέβαια να συνυπολογιστεί η ανθρώπινη παρουσία έτσι ώστε να πάμε σε βιώσιμα μοντέλα όπου ο άνθρωπος συνυπάρχει με τη φύση.

Το Θαλάσσιο Πάρκο Ιονίου αντιστοιχεί σε 18 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, μια πάρα πολύ μεγάλη περιοχή που ξεκινά από τη Λευκάδα, κατεβαίνει κάτω σε Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθο, πιάνει όλο το κομμάτι των νοτιοδυτικών ακτών της Πελοποννήσου και καταλήγει στα Κύθηρα και στα Αντικύθηρα. Όλες αυτές τις περιοχές φιλοξενούν πάρα πολλά θηλαστικά, είναι η περίφημη Ελληνική Τάφρος, είναι οικολογική διαδρομή και η χελώνα που είναι μεταναστευτικό είδος, χρησιμοποιεί πολλούς οικολογικούς και μεταναστευτικούς διαδρόμους.

Από την πλευρά του WWF Ελλάς και σε συνεργασία με άλλες μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής πολιτικής, κατατίθενται πολύ συχνά σχόλια, προτάσεις, γιατί πάντα θέλουμε να είμαστε αρωγοί σε προσπάθειες οι οποίες έχουν θετικό περιβαλλοντικό πρόσημο, όπως είναι και τα δύο νέα Εθνικά Θαλάσσια Πάρκα, τα οποία θεωρούμε ως μια θετική εξέλιξη, αρκεί να εφαρμοστεί.

Πράγματι παρατηρήσαμε ότι ένα μεγάλο θαλάσσιο οικόπεδο νότια της Ζακύνθου, το οποίο έχει συνδεθεί για εξόρυξη υδρογονανθράκων, δεν υπάρχει εντός του χάρτη του Θαλασσίου Πάρκου, παρότι εντάσσονται τα Στροφάδια. Αυτό σίγουρα μας προβληματίζει και θα είναι ένα από τα σχόλια που θα καταθέσουμε κατά τη διαβούλευση που είναι σε εξέλιξη. Η εξόρυξη υδρογονανθράκων δεν συνάδει με την προστασία του περιβάλλοντος, πολύ περισσότερο σε μια εποχή όπου η κλιματική κρίση έρχεται να επιβεβαιώσει ότι πρέπει να πάμε σε άλλες μορφές ενέργειας.

Δεν μπορεί να γίνει καμιά εξορυκτική δραστηριότητα, όχι μόνο εντός του Θαλασσίου Πάρκου, αλλά και σε όμορες περιοχές με τις προστατευόμενες. Θα παρακολουθούμε την πορεία της διαβούλευσης και θα προσπαθήσουμε να πιέσουμε ώστε να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γιατί κακά τα ψέματα, οι εξορύξεις δεν είναι μόνο το κομμάτι της κλιματικής κρίσης, είναι και θέμα της υπερβολικής κίνησης σκαφών, άρα μιλάμε για διαφορετικές οικολογικές ισορροπίες, είναι ο θόρυβος που επιδρά αρνητικά στα θηλαστικά, είναι η ρύπανση, είναι πάρα πολλές παράμετροι με αρνητικό πρόσημο.

Πρέπει και εμείς οι ίδιοι να αγαπήσουμε τη φύση, αυτό δεν είναι μια οικολογική ιδιοτροπία που πρεσβεύει το οικολογικό κίνημα. Οι εποχές έχουν αλλάξει και αν δεν προασπίσουμε το σπίτι μας, τη φύση και τον πλανήτη, είτε είναι θαλάσσιο, είτε χερσαίο, πολύ δύσκολα θα παραδώσουμε ένα ευοίωνο αύριο.»