«Μου μιλάτε για πρόβλημα στη Ζάκυνθο με σκουπίδια στους δρόμους 20 ή 30 ημερών και χαμογελώ, φανταστείτε ότι εμείς είχαμε σχεδόν επί δύο χρόνια σκουπίδια στην πόλη μας, τα σκουπίδια έφταναν στο ύψος των παραθύρων των σπιτιών. Παίρναμε τα σκουπίδια από ευαίσθητα σημεία όπως σχολεία και τα μεταφέραμε αλλού. Είχαν δημιουργηθεί χωματερές μέσα στον Πύργο, από θαύμα δεν εκδηλώθηκε χολέρα. Έρχονταν τουρίστες από το Κατάκολο για να δουν αρχαία και έβλεπαν σκουπίδια παντού.

Το καθεστώς της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, δεν παρέχει καμιά νομική θωράκιση στον Δήμο. Και πάλι ο καθένας μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη και ο Δήμαρχος να τρέχει στα δικαστήρια. Εμείς κηρύξαμε τον Πύργο 14 φορές σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Θεωρητικά, όταν βρίσκεσαι σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, ο Δήμαρχος μπορεί να πηγαίνει τα σκουπίδια όπου θέλει, ακόμα και σε μια κεντρική πλατεία, στην πράξη όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν μπορείς να κάνεις ότι σου κατέβει.

Όταν ανέλαβα Δήμαρχος, βρήκα τα σκουπίδια στους δρόμους και δίπλα από το νοσοκομείο του Πύργου. Στην αρχή δεν μπορούσαμε καν να αγγίξουμε το πρόβλημα, προσπαθήσαμε όμως σκληρά και στην πορεία μάθαμε πράγματα.

Ο Δήμαρχος δεν είναι σούπερμαν, ούτε υπεύθυνος εξ ολοκλήρου για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Ο Δήμαρχος είναι υποχρεωμένος να μαζεύει τα σκουπίδια και να τα μεταφέρει, αλλά ο Περιφερειακός σχεδιασμός είναι αυτός που θα τον καθοδηγήσει στο που θα τα πάει.

Εγώ ξεκίνησα ανατρεπτικά, εν μέσω του προβλήματος, να κάνω ανακύκλωση. Είχα τη βοήθεια και τη καθοδήγηση του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Πρέπει να σκεφτεί ο κάθε πολίτης, ότι τα μισά σκουπίδια που παράγει είναι ανακυκλώσιμα. Αν κάνει σωστή διαλογή σπίτι του και εναποθέτει τα ανακυκλώσιμα στον μπλε κάδο, ο Δήμος εξοικονομεί το 50% του όγκου των απορριμμάτων και εύκολα μπορεί να αδειάζει τον μπλε κάδο και να μεταφέρει τα ανακυκλώσιμα τα οποία είναι χρυσάφι.
Οι καλύτεροι ανακυκλωτές στην Ηλεία είναι οι τσιγγάνοι. Επίσης δημιουργήσαμε και πράσινα σημεία.

Τα δεματοποιημένα σύμμικτα απορρίμματα αποτελούν υγειονομική βόμβα και δεν τα θέλει κανείς. 
180 ευρώ τον τόνο μας είχε ζητήσει μια Γαλλική εταιρεία, για τα παραλάβει και να μεταφέρει σε κατάλληλο χώρο τα σύμμικτα δεματοποιημένα απορρίμματα που έχουμε παράξει. Φυσικά το κόστος ήταν τεράστιο και αρνηθήκαμε.

Αν ο Δήμος Ζακύνθου προχωρήσει στην ανακύκλωση, που σημαίνει ότι τα μισά απορρίμματα θα πηγαίνουν στον υπάρχοντα ΧΥΤΑ και ταυτόχρονα πείσει τους κατοίκους ότι έχει ένα σοβαρό πλάνο για την οριστική λύση της διαχείρισης των απορριμμάτων, τότε πρέπει να κάτσουν όλοι σε ένα τραπέζι και να τα βρουν. Αν δεν βρεθεί γρήγορα λύση και παραμείνουν τα σκουπίδια στους δρόμους, θα ξεφύγει το πράγμα και μετά πολύ δύσκολα μαζεύεται».