«Είναι απολύτως εφικτός αλλά και αναγκαίος, ο στόχος του κρατικού ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας. Οι Τράπεζες το 2022 είχαν κέρδη 3,2 δις ευρώ, το 2023 3,7 δις ευρώ, το 2024 4,2 δις ευρώ και για το 2025 αναμένονται τα κέρδη τους να φτάσουν τα 4,7 δις ευρώ.

Ως χώρα είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτοί με τη μεγαλύτερη διαφορά επιτοκίων καταθέσεων και δανεισμού. Έχουμε ένα μέσο όρο επιτοκίου καταθέσεων στο 0,53% ενώ αντίστοιχα 5,5% στον δανεισμό. Στην υπόλοιπη Ευρώπη το επιτόκιο καταθέσεων κυμαίνεται στο 1,5%.

Για να σπάσουν τα καρτέλ, θα πρέπει το δημόσιο να ενισχύσει την παρουσία του στην Εθνική Τράπεζα για να έχει έναν ρυθμιστικό παράγοντα. Να γίνουν μηδενικές και οι χρεώσεις των Τραπεζικών συναλλαγών, από Τράπεζα σε Τράπεζα, όπως συμβαίνει στην Ισπανία.

Ο φετινός προϋπολογισμός είναι σαν ένα παγόβουνο, όπου στην κορυφή του, αυτή που φαίνεται, υπάρχει η λέξη «ανάπτυξη» και από κάτω αυτό που κρύβεται είναι η φτώχεια, η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού και η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν έχουμε ανάπτυξη μέσω της επιχειρηματικότητας, της στήριξης της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, ή του πρωτογενούς τομέα ανάπτυξης, αλλά των λίγων.

Ως κόμμα στις προτάσεις μας έχουμε κοστολογήσει τα πάντα. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Μας ζητάει συναίνεση η κυβέρνηση και δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να την δώσουμε, αν μείωνε τον ΦΠΑ, στόχευε στην ενίσχυση της κοινωνικής εστίας, αν έφερνε μέτρα για να μην καίγονται τα δάση μας, αν έδειχνε κοινωνική ευαισθησία. Δεν κάνουμε αντιπολίτευση μόνο για την αντιπολίτευση.

Υπάρχει εναλλακτική μέσα από τις προοδευτικές δυνάμεις και από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που επανακάμπτει.»