«Βρισκόμαστε σε ένα αρχικό, προκαταρκτικό στάδιο σχετικά με το πλάνο της κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση των ΔΕΥΑ της χώρας. Φαίνεται πως η κυβέρνηση θέλει να πράξει όπως έκανε και με τους κατά τόπους ΦΟΔΣΑ. Με τον τρόπο που άλλαξε τη διαχείριση των απορριμμάτων, θέλει τώρα να αλλάξει και το μοντέλο διαχείρισης των υδάτων.

Δεν έχει παρουσιαστεί όμως ότι η διαχείριση του ύδατος θα περάσει σε επίπεδο Περιφέρειας, όπως έγινε με τα στερεά απόβλητα, αλλά σε μια μορφή συνεργασίας με το κράτος, για μια καλύτερη παρακολούθηση και μια πιο αποτελεσματική διαχείριση.

Έχει αποτύχει η διαχείριση των ΔΕΥΑ από τους Δήμους και ως προς αυτό δεν χωρά αμφιβολία. Αρκεί να δει κάποιος επί παραδείγματι, τα οικονομικά στοιχεία της ΔΕΥΑΖ. Θα διαπιστώσει ότι έχει πολλά χρέη. Ότι υπάρχει πρόβλημα στην εισπραξιμότητα, στις υπηρεσίες παροχής νερού και αποχέτευσης. Το κράτος θέλει να έχει τα στοιχεία, τη συνολική εικόνα των ΔΕΥΑ. Αφού οι Δήμοι δεν τα πάνε καλά, με αναποτελεσματικές και όχι ορθολογικές πολιτικές, έρχεται το κράτος και προσπαθεί να μαζέψει την κατάσταση. Αυτή είναι η πρόθεση.

Μιλάμε για διαδημοτικές επιχειρήσεις κοινωφελούς χαρακτήρα. Εδώ όμως προκύπτει ένα ζήτημα. Για παράδειγμα, μια διαδημοτική συνεργασία στις ΔΕΥΑ Πελοποννήσου ή Κρήτης, όπου υπάρχει μια ενιαία αντίληψη, θα μπορούσε να φανταστεί ως μια λογική εξέλιξη. Στα νησιά όμως ενδέχεται να είναι προβληματική. Υπάρχουν δεδομένα και αντιλήψεις διαφορετικά σε κάθε νησί.

Ας υποθέσουμε ότι ενώνουμε τις τέσσερεις ΔΕΥΑ των Ιονίων Νήσων, τι θα αλλάξει; Θεωρώ ότι δεν θα είναι λειτουργικό αυτό το μοντέλο και πρέπει να ληφθεί υπόψιν το κριτήριο της νησιωτικότητας.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, έχουμε τη συνένωση των ΔΕΥΑ στις μεγάλες Περιφέρειες της χώρας, διότι πολύ απλά μέχρι σήμερα απέτυχε η διαχείρισή τους από τους Δήμους. Η ίδια η Ένωση ΔΕΥΑ Ελλάδος, δηλαδή αυτοί που διαχειρίζονται τις ΔΕΥΑ, παραδέχονται ότι υπάρχουν προβλήματα. Γιατί δεν τα έλυσαν τόσα χρόνια; Τα χρέη των ΔΕΥΑ από ανείσπρακτες οφειλές πολιτών, οφειλές των επιχειρήσεων προς παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας και λόγω δανείων, ξεπερνούν το ένα δις ευρώ. Το να ακούγεται για διαγραφή αυτών των χρεών, ή ότι πρέπει να πληρώσει το κράτος αυτές τις οφειλές, είναι κάτι το απαράδεκτο.

Παραδοσιακά ο μηχανισμός των ΔΕΥΑ, από πολλές Δημοτικές Αρχές, χρησιμοποιείται για ψηφοθηρικούς λόγους. Έτσι έχουμε και πολλές ανεξόφλητες οφειλές πολιτών, ανείσπρακτες οφειλές. Έτσι έχουμε μια χρεωμένη και αντιπαραγωγική ΔΕΥΑ.

Δεν τίθεται θέμα ιδιωτικοποίησης του νερού. Μόλις πρόσφατα το Συμβούλιο της Επικρατείας απεφάνθη με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η διαχείριση των υδάτων δεν ιδιωτικοποιείται.»