«Πριν από δεκαπέντε έως δεκαεπτά χρόνια, σε δημοτικό οικόπεδο στον Αγγερικό ,δημιουργήθηκε μια δομή φιλοξενίας Ρομά. Το οικόπεδο που είχε αγορασθεί από τον τότε Δήμο Αρκαδίων. Θεωρώ ότι μέχρι και πρόσφατα λειτουργούσε ικανοποιητικά αυτή η δομή. Δυστυχώς δεν συντηρείται αυτή η δομή και αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Δήμος. Πολύ κοντά σε αυτή τη δομή, σε μια ακτίνα τριακοσίων μέτρων, υπάρχουν κατοικίες, Εκκλησία και το γήπεδο του Αγγερικού, άρα δεν μιλάμε για μια απομονωμένη περιοχή.

Χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο δώσαμε μια εικόνα για τις οφειλές των δημοτών στη ΔΕΥΑΖ. Το ανησυχητικό στοιχείο είναι πως από τους είκοσι χιλιάδες καταναλωτές, οι δεκαεπτά χιλιάδες έχουν οφειλές. Αυτό δείχνει μια αδυναμία της ΔΕΥΑΖ ως προς την εισπραξιμότητα, αλλά και μια φιλοσοφία των πολιτών, ότι ο λογαριασμός του νερού ίσως είναι και ο τελευταίος που θα πληρώσουν.

Δείξαμε το μέγεθος του προβλήματος, αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει. Ναι μεν οι κατοικίες οφείλουν περί τα πέντε εκατομμύρια ευρώ, αλλά και οι λεγόμενοι επαγγελματικοί χώροι οφείλουν περί τα έξι εκατομμύρια ευρώ. Τα ξενοδοχεία οφείλουν περίπου εξακόσιες χιλιάδες, άρα δεν ισχύει αυτό που κάποιοι ισχυρίζονται, ότι οι μεγάλοι οφειλέτες είναι οι ξενοδόχοι.

Θα ελέγξουμε τις διαρροές στο δίκτυο και τις παράνομες συνδέσεις. Ήδη είμαστε στη διαδικασία να βρούμε τον τρόπο που θα γίνουν αυτοί οι έλεγχοι και θα τον ανακοινώσουμε εντός των επόμενων ημερών. Θέλουμε την ίση αντιμετώπιση όλων, είτε πρόκειται για έναν πολίτη, είτε για έναν ξενοδόχο.

Το 2012 όλοι οι οφειλέτες προς την ΔΕΥΑΖ χρωστούσαν περί τα πέντε εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές έχουν φτάσει στα έντεκα εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτή την αύξηση των οφειλών, συνετέλεσε η οικονομική κρίση που ακολούθησε τα μνημόνια, η πανδημία, η ανοχή των διοικήσεων της ΔΕΥΑΖ και η νοοτροπία των δημοτών ως προς την ιεράρχηση πληρωμής των λογαριασμών της ΔΕΥΑΖ.

Δεν θα αναφερθώ σε αυτά που κάποιοι λένε για ψηφοθηρική συμπεριφορά κάποιων κατά το παρελθόν. Δεν θα μπω σε μια τέτοια παραφιλολογία, χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις.

Οι οφειλές των δημοτών προς τη ΔΕΥΑΖ ήταν 5,5-6,5 εκατομμύρια ευρώ επί θητείας Στέλιου Μποζίκη, 6,5 με 8 εκατομμύρια ευρώ επί θητείας Παύλου Κολοκοτσά και στα 11 εκατομμύρια ευρώ επί θητείας Νικήτα Αρετάκη.

Η τιμή του νερού δεν μπορεί να είναι η ίδια για κάποιον που το χρησιμοποιεί για προσωπική του χρήση και για κάποιον που το πουλά. Αυτό θα αλλάξει με την τιμολογιακή πολιτική που θα εφαρμόσουμε.»