«Ο δίκαιος συμβιβασμός είναι και αυτός μία λύση στο ζήτημα των δάνειων με την τράπεζα Πειραιώς.

Δεν είμαι ενάντια σε καμιά πρόταση συμβιβασμού, πόσο δε μάλλον τώρα που έχει εισαχθεί ο θεσμός της δικαστικής διαμεσολάβησης για την επίλυση των διαφορών ιδιωτικού δικαίου. Όταν μιλάμε όμως για έναν συμβιβασμό, αναγκαία μιλάμε για αμοιβαίες υποχωρήσεις των μερών δηλαδή για αμοιβαία δυσαρέσκεια από το τελικό αποτέλεσμα, αφού και τα δύο μέρη είναι υποχρεωμένα να περιορίσουν τις απαιτήσεις τους χάνοντας μέρος αυτών. Το ερώτημα είναι τι χάνει η Τράπεζα Πειραιώς, όταν μιλάμε για συμβιβασμό.

Οφείλει το Δημοτικό Συμβούλιο, να ζητήσει να ενημερωθεί εγγράφως από τις οικονομικές του υπηρεσίες για όλο το ιστορικό των δανειακών συμβάσεων. Αν έχουμε μια πλήρη καταγραφή των οικονομικών δεδομένων, αλλά και γνώση όλων των νομικών πτυχών της υπόθεσης και όταν όλα αυτά τεθούν στη γνώση και κρίση του Δημοτικού Συμβουλίου, τότε θα παρθούν αποφάσεις και προς την κατεύθυνση του συμβιβασμού.
Με υπέρβαση πολιτικών διαφορών και σκοπιμοτήτων και με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του δήμου και των δημοτών.

Εγώ, μαζί με τον αείμνηστο Θεοδόση Καλογερόπουλο, είχαμε εξετάσει από νομικής άποψης το ζήτημα των δύο παράνομων δανείων ύψους 9,6 εκατομμυρίων ευρώ και είχαμε προτείνει ενώπιον των δικαστηρίων την ακυρότητα τους λόγω πλαστογραφίας. Το όλο ζήτημα έχει αστική και ποινική διάσταση.

Υπάρχει αγωγή του Δήμου Ζακύνθου εναντίον της Τράπεζα για αναγνώριση της ακυρότητας των δανειακών συμβάσεων και υπάρχει αντίθετη αγωγή της τράπεζας Πειραιώς εναντίον του Δήμου Ζάκυνθου που ζητά την καταβολή του εκταμιευθέντος ποσού των δανείων.

Υπάρχει το εξής παράδοξο, στα αστικά δικαστήρια η Τράπεζα Πειραιώς ισχυρίζεται ότι η σύμβαση είναι έγκυρη ενώ ταυτόχρονα στα ποινικά δικαστήρια κάνει δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής στην κακουργηματική υπόθεση των κατηγορουμένων για πλαστογραφία των ίδιων  δανειακών συμβάσεων. Δηλαδή υποστηρίζει την διάπραξη του αδικήματος και την ακυρότητα των συμβάσεων.
Το αστικό δικαστήριό έχει αναβάλει την έκδοση οριστικής απόφασης μέχρι ότου περατωθεί αμετάκλητα η εκκρεμής ποινική διαδικασία για την υπόθεση της κακουργηματικής πλαστογραφίας της σχετικής εγκριτικής απόφασης του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Ζακυνθίων.

Σχετικά με την επιχώρια περιουσία της Ζακύνθου λόγω άγνοιας του Δημοτικού Συμβουλίου, πάρθηκε απόφαση με την οποία ανατίθεται στον Συνταγματολόγο κ. Γ. Κασιμάτη, η διεκδίκηση των εγχώριας περιουσίας στη Ζάκυνθο σαν περιουσία του Δήμου Ζακύνθου. Αγνοούσαν το θεμελιώδες, ότι η επιχώρια περιουσία στη Ζάκυνθο από το 1899 είχε μεταβιβασθεί στα τότε φιλανθρωπικά ιδρύματα του νησιού (νοσοκομείο και ορφανοτροφείο). Το νομικό αυτό γεγονός αναγράφεται σε αποφάσεις των δικαστηρίων της Ζακύνθου από το 1975 στις υποθέσεις των πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής που είχαν εκδοθεί τότε. Εφόσον η νομική συνέχεια των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της Ζακύνθου του 1899 είναι ο σημερινός ΟΔΑΖ (που εγώ πιστεύω ότι είναι), τότε η εγχώρια περιουσία της Ζακύνθου υπάρχει σαν νομική και πραγματική οντότητα με τεράστιες συνέπειες για το νησί μας.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και απαιτεί πολύ μεγάλη μελέτη, αλλά εφόσον νομικά κατοχυρώνεται ως φορέας της επιχώριας περιουσίας ο ΟΔΑΖ, δύναται να γίνει μια σύμπραξη με τον Δήμο Ζακύνθου, ώστε να αξιοποιηθεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο η περιουσία αυτή με μοντέλο αναφορά τα Κύθηρα. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει καμιά επιχώρια περιουσία του Δήμου Ζακύνθου.

Τα Κύθηρα έχουν νομικά κατοχυρώσει την επιχώρια περιουσία μετά από πρωτοβουλίες του συνταγματολόγου κ. Κασιμάτη που κατάγεται από εκεί και ο οποίος διετέλεσε την περίοδο 1981-1988 νομικός σύμβουλος του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και με νομοθετικές παρεμβάσεις εξασφάλισε την επιχώρια περιουσία των Κυθήρων για λογαριασμό της τοπικής κοινωνίας του νησιού. Για το λόγο αυτό θα μπορούσε δικαίως να ανακηρυχθεί ευεργέτης των Κυθήρων ο κ. Κασιμάτης.»