«Το Νοσοκομείο Ζακύνθου νοσεί και οι διοικούντες προσπαθούν να συγκαλύψουν μια τραγική κατάσταση, αυτό δεν τους τιμά.

Μια υγιής ομάδα ανθρώπων της κοινωνίας φωνάζει, διαδηλώνει και αντιδρά για τα προβλήματα της Παιδιατρικής και κάποιοι κομματάρχες, κάποιοι ομαδάρχες, ξενίζονται επειδή θέλουν να τους ελέγξουν, να τους καπελώσουν και δεν μπορούν. Αυτοί οι θλιβεροί μανδαρίνοι θα προσπαθήσουν να αμαυρώσουν αυτή την υπέροχη προσπάθεια της κοινωνίας να φωνάξει και να διαμαρτυρηθεί. Οι μανάδες που φωνάζουν, δεν το κάνουν γιατί κάποιος τις επηρεάζει, ή τις κατευθύνει, φωνάζουν γιατί βιώνουν μια πραγματικότητα.

Το πρόβλημα της Παιδιατρικής Κλινικής είναι εξόχως σημαντικό. Πρόσφατα ένας γνωστός μου, αγωνιούσε να προλάβει το απογευματινό πλοίο για ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε το παιδί του. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Δεν υπάρχει νοσηλεία σε μια Κλινική με έντεκα κλίνες.
Αυτά αποτελούν ντροπή για τους διοικούντες ενός Νοσοκομείου που κόστισε 25 εκατομμύρια ευρώ για να φτιαχτεί και που σήμερα δεν μπορεί να παράσχει νοσηλεία σε ένα νεογνό με κάποιο πρόβλημα υγείας.
Είναι απαράδεκτο να έρχονται οι γονείς σε απόγνωση και θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτοί οι οποίοι πληρώνονται για να διοικούν το νοσοκομείο ενδέχεται για τέτοιες περιπτώσεις να αντιμετωπίσουν και νομικές συνέπειες.

Κάθε άνθρωπος που ζει την καθημερινότητα της Ζακύνθου, αντιλαμβάνεται μια παρακμή σε πολλά επίπεδα, ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το νοσοκομείο όπου πιο πολύ γνωστές γίνονται οι αντιδικίες μεταξύ διαφόρων πλευρών, που μάλιστα οδηγούνται και στο δικαστήριο, παρά οι υπηρεσίες που παρέχει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του ιδρύματος.

θα ψηφίσω το ψηφοδέλτιο εκείνο που δεν θα έχει κανένα παλαιό πολιτικό πρόσωπο. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις κάτι το νέο χρησιμοποιώντας παλιά συστατικά.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω τις θλιβερές παλινωδίες του παρελθόντος, που είχαν γίνει στο δήμο, με τις τράπεζες και τα δάνεια. Όλοι αυτοί οι παλιοί πρέπει να πάνε σπίτι τους, μέχρι πότε θα ζούμε με αυτούς τους επαγγελματίες πολιτικούς; Να κάνουν στην άκρη ώστε να έρθουν τα νέα παιδιά. Δεν είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που δεν έχτισαν ποτέ γεφύρια στα χωριά; Δεν είναι οι ίδιοι που ακόμα δεν παρέδωσαν το Δημοτικό Θέατρο, ή που άφησαν χωράφι τη Πλατεία Σολωμού;
Θα μπορούσα να χρηματοδοτούσα όλους αυτούς, να μπούνε σε ένα λεωφορείο και με δικά μου έξοδα να πήγαιναν μέχρι τη Λευκάδα, να δουν το θαύμα προόδου που εκεί έχει επιτευχθεί, να το δουν και γυρνώντας στη Ζάκυνθο να κάνουν την αυτοκριτική τους για το τι έχουν προσφέρει στο νησί μας. Αρκετά ασέλγησαν όλοι αυτοί εις βάρος της Ζακύνθου, πρέπει να σταματήσουν όλα αυτά, με νέα μυαλά, με νέες υπάρξεις.

Ζούμε εποχές όπου ο υποτιθέμενα Ναός της Δημοκρατίας πλήττεται από διαδικασίες θλιβερές, με μετακινήσεις, μεταγραφές Βουλευτών, με νεοπλασίες και υπογραφές πολιτικών επιταγών κάτω ή πάνω από το τραπέζι, με άγνωστα ανταλλάγματα και κίνητρα.     

Το πρόβλημα των μεταναστών δεν το βιώνουμε στη Ζάκυνθο όπως το βιώνουν κάποια νησιά του Αιγαίου, ούτε βιώνουμε το Μακεδονικό όπως κάποιοι άνθρωποι στη Βόρεια Ελλάδα, που έχουν ακόμα νωπές τις μνήμες του πολέμου και του αίματος. Εμείς ζούμε στο γαλάζιο, ειρηνικό Ιόνιο, και δεν αντιλαμβανόμαστε ζητήματα όπως το Μακεδονικό.

Τα Σκόπια πήραν αυτό που ήθελαν, πήραν Μακεδονική γλώσσα και ιθαγένεια, πήραν το διαβατήριο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Το θέμα είναι τι πήραμε εμείς. Εμείς πήραμε ότι δεν μονοπωλούν πλέον το όνομα Μακεδονία και ότι δεν διεκδικούν τίποτα από την αρχαία Ελληνική Ιστορία. Παρόλα αυτά, στη συμφωνία των Πρεσπών, δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά, ότι στην αρχαία Ελληνική Ιστορία, εντάσσεται και το Βασίλειο του Φιλίππου του Β και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτό εγκυμονεί κινδύνους για το μέλλον, όπου ενδέχεται οι Σκοπιανοί να πουν, ότι για εμάς ο Φίλιππος Β και ο Μέγας Αλέξανδρος, δεν είναι Έλληνες. Τα Σκόπια ακολουθούν την πολιτική Γκλιγκόροφ, δηλαδή το γνωστό δόγμα Τίτο. Ο Τσίπρας έλυσε ένα θέμα με τα Σκόπια, που κάποιοι πίστευαν ότι θα λυνόταν μόνο με πόλεμο. Είναι φαιδρό να λέει ο Μητσοτάκης ότι θα ασκήσει βέτο για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το λέει για εσωτερική κατανάλωση.

Το φαινόμενο Τσίπρα προσέλκυσε τη νέα γενιά, είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Ανδρέα Παπανδρέου και θα μελετηθεί στο μέλλον. Δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, μόνο Τσίπρας υπάρχει. Ο άνθρωπος αυτός έμαθε την πολιτική από μικρός στο πεζοδρόμιο, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης την έμαθε από τη βιβλιοθήκη του πατέρα του. Μετά τον Τσίπρα δεν υπάρχει άλλος. Προσωπικά δεν αποκλείω μετά το Μακεδονικό να λυθεί και το Κυπριακό ζήτημα.

Οι πλατείες δεν βρυχώνται σήμερα, οι Ευρωπαίοι ξέρουν ποιος μπορεί να ξεσηκώσει τα πεζοδρόμια και τις πλατείες και αυτός δεν είναι ο κ. Μητσοτάκης. Προφανώς και αυτή η κυβέρνηση πέρασε τόσα δύσκολα μέτρα, επειδή δεν είχε τις πλατείες απέναντί της, δεν είχε να αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή.  

Κακώς ειπώθηκε ότι ο Τσίπρας ξεναγήθηκε στην Αγιά Σοφιά. Η λέξη ξεναγός σημαίνει ότι ένας ξένος επισκέπτεται έναν χώρο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν είναι ένας ξένος για την Αγιά Σοφιά, δεν είναι σαν έναν Ιάπωνα τουρίστα που ξεναγείται στην Ακρόπολη.»