«Σε ότι αφορά τον τουρισμό, η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μας λέει ότι δουλεύουμε σε ένα απαρχαιωμένο μοντέλο που λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο εδώ και πενήντα χρόνια. Ένα μοντέλο που δεν έχει αποδοτικότητα και με αναξιοποίητους προορισμούς, ειδικά σε νησιά. Ενώ έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας τον πολιτισμό μας, την κουλτούρα, τα έθιμα και την παράδοση, αυτά δυστυχώς δεν τα έχουμε αξιοποιήσει και έχουμε καταφέρει να εξαρτόμαστε πλήρως από τους άλλους. Εξαρτόμαστε αποκλειστικά από τις μεγάλες εταιρείες και τους tour operators.

Αυτή η νοοτροπία της εξάρτησης δεν αφορά μόνο τον τουρισμό, αλλά γενικά την επιχειρηματικότητα, ενώ το βλέπουμε και στην εθνική μας πολιτική ως χώρα. Ασχολούμαστε σήμερα με πάθος, και παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα το εκλογικό αποτέλεσμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί εξαρτόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τις εκεί εξελίξεις. Επειδή κάποιοι προσδοκούν σε μια αλλαγή εκεί, η όποια αλλαγή έρθει, δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως θα είναι και θετική.

Το μάρκετινγκ και το μάνατζμεντ βοηθούν σημαντικά την επιχειρηματικότητα και όχι μόνο. Χωρίς διαδικασίες και δομές δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να υπάρχει ένας leader που θα δώσει το έναυσμα για μια αλλαγή πορείας προς τα μπροστά. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να κατέχει την γνώση και να δώσει το ανάλογο ερέθισμα στους άλλους για να τον ακολουθήσουν. Πρέπει να ερευνήσουμε τι θα βοηθούσε, τι θα ήταν χρήσιμο, για να αλλάξει το επιχειρείν σε πανελλήνια κλίμακα, αλλά και στη Ζάκυνθο. Δυστυχώς, το επιχειρείν είναι ταυτισμένο από κάποιους με το εύκολο και γρήγορο κέρδος. Αυτή είναι μια λανθασμένη νοοτροπία που πρέπει να αλλάξει. Το ίδιο ισχύει σε όλους τους οργανισμούς, η νοοτροπία του «δεν βαριέσαι τώρα». Ακόμα και στη Τοπική Αυτοδιοίκηση, αν δεν υπάρχει το σωστό δυναμικό, η γνώση, η κατανόηση και η συνεργασία, δεν θα πάει ποτέ μπροστά. Έχουμε έλλειψη γνώσης και ένα χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης. Οι τοπικοί παράγοντες της Ζακύνθου, αυτοί που διαθέτουν πόρους, και δεν αναφέρομαι μόνο σε οικονομικούς πόρους, θα πρέπει να τους διαθέσουν, ώστε να δείξουν ότι κατανοούν το πρόβλημα και ότι εστιάζουν σε έναν κοινό στόχο, μαζί με τον επιχειρηματικό κόσμο. Το θέμα δεν είναι να φτιάχνουμε μόνο δωμάτια ξενοδοχείων, να διαθέτουμε κρεββάτια, όταν οι εμπορικοί δρόμοι είναι άδειοι και οι υποδομές ενός προορισμού είναι προβληματικές.

Είναι λάθος να εξαρτόμαστε ως χώρα σε τόσο μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό. Δεν έχουμε εξωστρέφεια, δεν έχουμε εξαγωγή προϊόντων και δεν φαινόμαστε διεθνώς πουθενά. Θυμάμαι κάτι που μου είχε πει ένας επιχειρηματίας από μια Αφρικανική χώρα, όταν ήμουν ομιλητής σε ένα διεθνές συνέδριο στη Μοζαμβίκη το 2010. Είχε αναρωτηθεί ο άνθρωπος για τον πληθυσμό που ως χώρα έχουμε, και πως είναι δυνατόν να κάνουμε τόσο «θόρυβο» διεθνώς, με μόλις εννέα εκατομμύρια πληθυσμό, και με τα προϊόντα μας άφαντα. Ο ίδιος μου έλεγε ότι δεν τα έβρισκε πουθενά, όπως και τα προϊόντα της Πορτογαλίας. Αυτό ήταν εντυπωσιακό αλλά συνάμα και προβληματικό.

Πρέπει μόνοι μας να ενεργοποιηθούμε, πρέπει οι επιχειρηματίες, να μείνουν όρθιοι μέχρι να επανέλθουμε σε μια κανονικότητα μετά την πανδημία, σε έναν ορίζοντα δύο ετών.

Είμαι οπαδός της ελεύθερης αγοράς. Το κράτος πράγματι προσπαθεί να βοηθήσει, να στηρίξει, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι επί της ουσίας είμαστε ένα χρεοκοπημένο κράτος.»

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: