«Το σαράκι του ραδιοφώνου μπήκε μέσα μου από το 1962. Ως ραδιοπειρατή στην Αθήνα τότε, με συνέλαβαν δύο φορές, το 1964 και το 1968. Στα τέλη της δεκαετίας του που 80 άρχισε το λεγόμενο broadcasting ραδιόφωνο, δημιούργησα στη Ζάκυνθο τον πρώτο πειρατικό σταθμό, στο υπόγειο του σπιτιού μου την ΕΡΖ. Από εκεί εκπέμψαμε ανώνυμα, με τον Αντωνόπουλο, τον Κοπανά και άλλους φίλους. Αρχίσαμε να παίζουμε μουσικές που δεν ακούγονταν πουθενά αλλού, ροκ, χαρντ ροκ, και χέβι μέταλ.

Όλα από εκεί ξεκίνησαν, θυμάμαι στο στούντιο της ΕΡΖ τότε, τον Σπύρο Λιβέρη, τον Μιχάλη Σπίνο, τον Σπύρο Καμπιώτη, τον Μποζώνο. Όλα αυτά τα παιδιά ξεκίνησαν από εκεί.

Όταν πήραμε άδεια, διευρύναμε το φάσμα της μουσικής που παίζαμε, ώσπου η ΕΡΖ άλλαξε προφίλ και από ψυχαγωγικός σταθμός, έγινε ενημερωτικός. Αυτή η εξέλιξη ήταν θα έλεγα και η αιτία να χαθεί ο ρομαντισμός, με τον οποίο είχαμε ξεκινήσει ως παρέα. Τώρα πλέον έχουμε περάσει στην εποχή του πιο εξελιγμένου ψηφιακού ραδιοφώνου DAT.

Η μαγεία του ραδιοφώνου παραμένει. Ακούω σήμερα ραδιόφωνο, κυρίως σταθμούς από μακρινές μπάντες.

Πάντα υποστήριζα, ότι ένας ειδησεογραφικός σταθμός πρέπει να έχει αντικειμενικότητα, να μην υποκύπτει σε πιέσεις, να λειτουργεί άμεσα και ακέραια, υπηρετώντας την αλήθεια, υπέρ της κοινωνίας. Όταν είχα την ΕΡΖ, φυσικά και δεχόμουν πιέσεις, απειλές και επιθέσεις, αλλά δεν υπέκυψα ποτέ, και αναφέρομαι σε μια εποχή ακραίων πολιτικών εντάσεων, με έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις πορείες και αφισοκολλήσεις.

Είναι λάθος να ασχολείται σήμερα ένας ειδησεογραφικός σταθμός, μόνο με το τι είπε ο Δήμαρχος, ο Αντιδήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο. Δεν τον ενδιαφέρουν τον πολίτη αυτά, ο πολίτης ενδιαφέρεται να ασχοληθείς με το πρόβλημά του, με ένα πρόβλημα της καθημερινότητάς του. Επίσης είναι λάθος αυτό που ακούω σε κάποιους σταθμούς, που συνεχώς ανακυκλώνουν το ίδιο μουσικό πρόγραμμα μέσω ενός υπολογιστή.

Δεν μου λείπει το broadcasting ραδιόφωνο. Θυμάμαι ότι δούλευα έως και είκοσι ώρες την ημέρα και ότι κυρίως σε εποχές προεκλογικής περιόδου, έτρωγα και κοιμόμουν επί τρεις μήνες μέσα στον σταθμό. Αντιμετωπίζαμε πολλά προβλήματα εκείνη την εποχή, ακόμα και στον τομέα των διαφημίσεων, γιατί ήταν κάτι καινούργιο τότε και οι επιχειρηματίες του νησιού ήταν επιφυλακτικοί. Μας έλεγαν τότε ότι «αν διαφημιστώ θα λένε ότι δεν έχω δουλειά στο μαγαζί μου». Αισθανόμασταν σαν να ανοίγουμε δρόμο μέσα στη ζούγκλα.

Αποχώρησα από τον χώρο του broadcasting το 1999, αλλά εξακολουθώ και είμαι στον ερασιτεχνικό χώρο του ραδιοφώνου. Με αυτό το χόμπι ασχολούνται σήμερα και άλλοι Ζακυνθινοί, όπως ο Μιχάλης Σπίνος, ο Γιάννης Μαρίνος, ο Τάσος Πουλιέζος, ο Τάσος Θωμαίδης, αλλά και άλλοι. Έχω λάβει μέρος σε παγκόσμιους διαγωνισμούς τηλε-επικοινωνιών. Τον περασμένο Οκτώβριο είχα πάει στο Μαρόκο, με μια ομάδα από Τσέχους, Ιταλούς και άλλους ραδιοερασιτέχνες. Ήμουν ο μόνος Έλληνας στην ομάδα αυτή. Κερδίσαμε την 3η θέση.»

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: