Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, μετά το τέλος των πανεπιστημιακών μου σπουδών και επιστρέφοντας στο νησί πάντα είχα όρεξη να ασχολούμαι με τα κοινά, συμμετέχω σε διάφορα σωματεία και πολιτιστικούς συλλόγους. Είναι πολλή όμορφη η κοινωνική προσφορά όταν την κάνεις χωρίς να περιμένεις την ανταμοιβή, σε γεμίζει, νιώθεις καλά με τον εαυτό σου.

Ήταν συνειδητή η επιλογή μου στο πρόσωπο του Γιάννη Αγαλιανού, μας συνδέει μια πολύ μακρά οικογενειακή φιλία αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που έκρινε την απόφασή μου. Προσπαθώντας να εξηγήσω την εκλογική μας συμπεριφορά τα τελευταία είκοσι χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν μου προξενεί τίποτα εντύπωση. Επιλέγαμε πάντα τον λιγότερο κακό και αυτό είναι πολύ στενάχωρο. Δεν ψηφίζαμε τον καλύτερο, αυτόν που είχε όραμα, αυτόν που θα μας έβγαζε μπροστά. Ως επί το πλείστων ψηφίζαμε τον φίλο μας, τον γνωστό μας, τον συγγενή μας ή έστω τον καλύτερο διαχειριστή. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι που ψηφίζαμε ήταν διεκπεραιωτές. Αναρωτιέμαι πότε υπήρξε αυτοδιοικητική ομάδα που να είχε όραμα, όχι μόνο να αντιμετωπίζει τα προβλήματα για το αύριο αλλά για τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Δεν μπορεί να ξεχάσει ή να αμφισβητήσει κανείς Ζακυνθινός τα όσα έγιναν στο μικρό διάστημα της τετραετίας 1999-2002 του Γιάννη Αγαλιανού. Ο Γιάννης Αγαλιανός τότε λειτούργησε αντισυμβατικά, έσκαψε όλη την πόλη, δημιουργώντας σε κάποιους συμπολίτες μας ακόμη και εκνευρισμό, αλλά ήταν μια στιγμιαία όχληση της καθημερινότητας μπροστά στο έργο που έγινε τότε και που τώρα, μετά από 20 χρόνια, το βλέπουμε μπροστά μας. Πράγματα που σήμερα θεωρούμε δεδομένα στην καθημερινότητα μας κατασκευάστηκαν εκείνη την περίοδο.

Ως συνδυασμός έχουμε αποτυπώσει την σημερινή πραγματικότητα, ξέρουμε ότι οι συνθήκες είναι δύσκολες, ξέρουμε τις αρμοδιότητες του δήμου και έχουμε συγκεκριμένους στόχους. Είμαστε άνθρωποι από διάφορους πολιτικούς χώρους που συνεργαστήκαμε προεκλογικά σε μια βάση αρχών.
Διακρίνω ανθρώπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε σε διάφορους συνδυασμούς και ελπίζω ότι ο ψηφοφόρος θα επιλέξει τα πρόσωπα που έχουν αποδείξει στην καθημερινότητα τους, και σε κάθε περίπτωση πριν ανακοινώσουν ότι θα είναι υποψήφιοι, ότι και έχουν να πουν πράγματα αλλά και ότι μπορούν να ακούσουν τον συνομιλητή τους.

Ο κ Κολοκοτσάς είχε πολύ διάθεση να κάνει πράγματα στο δήμο αλλά στην προσπάθεια του να μην στεναχωρήσει κάποιους δεν κατάφερε να πάρει κάποιες αποφάσεις την στιγμή που χρειαζόντουσαν με αποτέλεσμα να υπάρξει παλινωδία. Ο δήμαρχος είχε τη δυνατότητα να πάρει τις αποφάσεις πάνω του και να κριθεί για το αποτέλεσμα αλλά έδειξε αδυναμία.
Ο κ. Αγαλιανός με την θητεία του στο δήμο έχει δείξει ότι δεν είχε ποτέ τον ενδοιασμό να πάρει τις αποφάσεις πάνω του, ενώ είχε καταφέρει να πείσει την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου κάνοντας πράγματα για το νησί που τα χαιρόμαστε σήμερα.

Ο κ Κοντονής είχε την τύχη να υπηρετήσει το υπουργείο αθλητισμού και να δει τι θα πει να πρέπει να αντιμετωπίσεις τις ισχυρές επιχειρηματικές δυνάμεις στης Ελλάδας, τους παράγοντες του αθλητισμού. Αν είχε μεγαλύτερο δέσιμο με τον τόπο θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα. Θεωρώ ότι στην πορεία έκανε μια επιλογή να είναι πολιτικός εκπρόσωπος της Αθήνας παρά της Ζακύνθου.

Ο κ. Γαλιατσάτος προσπάθησε να κάνει πράγματα αλλά πράγματα που δεν πίστευε να βαθιά μέσα του.
Ο κ. Αρμένης είναι ο αρχαιότερος αυτοδιοικητικός παράγοντας στο δήμο, αν η κοινωνία πίστευε ότι είχε ανάγκη τον κ. Αρμένη δεν θα περίμενε τριάντα χρόνια για να το εκλέξει δήμαρχο, θα το είχε κάνει νωρίτερα.
Ο κ. Γάσπαρος, παρότι χρόνια γιατρός, έχει κάνει την επιλογή να το θυμάται ο Ζακυνθινός για την πολιτική του καριέρα και όχι για την επιστημονική.
Ο κ. Κασιμάτης στα τριάντα δημοτικά συμβούλια που παρακολούθησα δεν θυμάμαι ένα που να μην είχε κομματική ατζέντα.
Ο κ. Μαρίνος είναι συμπαθής, έχει αγάπη για το νησί αλλά η αντιμετώπιση που έχει σε κάποια ζητήματα είναι επιδερμική, είναι λίγο ευκολόπιστος. Όταν ακούει κανείς λύσεις οφείλει να τις επιβεβαιώνει στο επίπεδο της αλήθειας και της πραγματικότητας του τόπου και εννοώ τους Πολωνούς με το εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων.
Ο κ. Αρετάκης πιστεύω ότι έχει βαθιά απογοήτευση από το τρόπο που λειτουργεί το κράτος αλλά τα προβλήματα δεν λύνονται από την μία μέρα στην άλλη στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αν πούμε ότι αύριο θα δουλέψουμε με τον δήμο με κανόνες ιδιωτικού δικαίου θα πέσουμε σε τοίχο, στο δημόσιο είναι άλλοι οι κανόνες και όσο αδυνατείς να κάνεις τις παραδοχές και πιστεύεις ότι εσύ ξέρεις και θα τα κάνεις όλα θα βρεθείς προ απροόπτων.
Με τα παιδιά της Επανεκκίνησης έχω κάνει αρκετές συζητήσεις, θεωρώ ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ομάδας τους υπάρχουν αγνά κίνητρα αλλά όσο το συντομότερο κάνουν κάποιες παραδοχές και πουν κάποιες αλήθειες μεταξύ τους τόσο καλύτερα για τη γενιά μας στο μέλλον. Είναι πολύ δύσκολο να αναλάβεις το οτιδήποτε όταν δεν έχεις περάσει από κανένα στάδιο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το ψηφοδέλτιο του κ Πάστρα το βρίσκω πολύ ετερόκλητο, διάλεξαν για τίτλο μια πολύ πιασάρικη λέξη το «Φιλότιμο» είναι αυτό που χαρακτηρίζει το λαό μας αλλά δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει κανείς για να κάνει πράγματα πρέπει να έχει και την ικανότητα.