Συζητήσαμε το χωροταξικό για τον τουρισμό, όπου έχει ψηφιστεί από πέρυσι ένα νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει είκοσι στρέμματα ως ελάχιστο εμβαδόν για να χτίσει κάποιος ένα ξενοδοχείο. Αυτό μας δημιουργεί, εδώ στην Ζάκυνθο, μεγάλα προβλήματα, γιατί δεν διαθέτουμε τόσο μεγάλες περιουσίες, όπως συμβαίνει στην ηπειρωτική Ελλάδα και κατά συνέπεια αυτή η διάταξη κόβει τα πόδια σε όσους θέλουν να χτίσουν μικρές ξενοδοχειακές μονάδες. Μας είπαν από το Υπουργείο ότι κακώς δεν αντιδράσαμε σε αυτή την διάταξη, όταν είχαμε την δυνατότητα.

Επίσης συζητήσαμε το πρόβλημα της δόμησης κάτω των τεσσάρων στρεμμάτων στα οικόπεδα εκτός σχεδίου, όπου δεν μπορεί κάποιος να χτίσει μια τουριστική επιχείρηση. Τέθηκαν ακόμα, θέματα ορισμού παλαιού αιγιαλού, γραμμής δόμησης και σχέδια πόλης.

Υπάρχουν ιδιοκτησίες που εκ των υστέρων εμφανίζονται πάνω στην χάραξη του παλαιού αιγιαλού. Αυτό έχει νεκρώσει και την οικοδομική δραστηριότητα στην παραλιακή ζώνη του Λαγανά. Για αυτό το ζήτημα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος μας παρέπεμψε στο Υπουργείο Οικονομικών. Συζητήσαμε για τα χωροταξικά θέματα του Πλάνου, της Μπόχαλης, του Καλαμακίου, καθώς και το σχέδιο της πόλης της Ζακύνθου, το οποίο δεν το δημιουργήσαμε εμείς, αλλά δεν το λύσαμε ποτέ.

Είναι τραγικό να έχουμε ένα σχέδιο πόλης από το 1953, ένα απαρχαιωμένο σχέδιο πόλης. Είναι καθαρά θέμα του Δήμου να το αναθεωρήσει. Καμιά Δημοτική Αρχή δεν άγγιξε το θέμα, γιατί δεν αναγνωρίζει την οφέλια της λύσης αυτού του θέματος. Δεν είναι κάτι δύσκολο στο να αναθεωρηθεί, μπορεί να γίνει με μια μελέτη από έναν ιδιώτη, εξειδικευμένο σε τέτοια ζητήματα, και με την επίβλεψη των υπηρεσιών του Δήμου.

Επίσης συζητήσαμε το θέμα των οικισμών και του Κτηματολογίου. Πρέπει να μπει μια τάξη στους οικισμούς, το Υπουργείο θα κάνει τοπικά χωροταξικά σχέδια, αλλά προϋπόθεση είναι να έχουν ολοκληρωθεί το Κτηματολόγιο και οι δασικοί χάρτες, όπου και στα δύο έχουμε μείνει πολύ πίσω.

Δεν υπάρχει προσέλευση για το Κτηματολόγιο και πιστεύω ότι θα δοθεί μια νέα παράταση.»