«Το IRIS είναι μια μέθοδος πληρωμών για τον καταναλωτή. Μπορεί να πληρώσει είτε με το ΑΦΜ, είτε με τον αντισυμβαλλόμενο προμηθευτή του, είτε με το αριθμό λογαριασμού που είναι συνδεδεμένος. Είναι μια γρήγορη, ανέπαφη συναλλαγή. Έχει πολύ χαμηλό κόστος κατά τα λεγόμενα της Τράπεζας της Ελλάδος. Και προσπαθούν μέσω αυτού του λογαριασμού, που τον είχαν φτιάξει πριν την υγειονομική κρίση, να δώσουν μια ανταγωνιστική ώθηση και να χαμηλώσουν οι Τράπεζες τις μεγάλες χρεώσεις των χιλιάδων ευρώ, που αυτή τη στιγμή καταγράφονται στην κερδοφορία τους.

Πρόκειται για μια κερδοφορία τεράστια, η οποία δεν προέρχεται από κάποια επενδυτική δραστηριότητα των Τραπεζών. Προέρχεται από τις επιχειρήσεις και από τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Είναι ένα από τα θέματα της αγοράς, είναι ένα θέμα καθημερινό, ένα θέμα το οποίο βλέπουμε εμείς οι λογιστές κάνοντας τις εγγραφές στο τέλος του μήνα με τις χρεώσεις των Τραπεζών, όπου κάθε συναλλαγή χρεώνεται με 0,50 έως 1,20 ευρώ.

Η χρέωση μέσω IRIS είναι ελάχιστη και ήταν ένα εργαλείο που πιστέψαμε από την αρχή ότι θα έδινε λύσεις. Ο στόχος του Υπουργείου είναι να διασυνδεθούν όλα τα μηχανήματα του POS με τη συναλλαγή του IRIS, για να μπορέσουμε να κάνουμε τις συναλλαγές μας με ανέπαφη διαδικασία. Ο στόχος είναι να μεγαλώσει και άλλο το ποσοστό των συναλλαγών που γίνεται με ηλεκτρονικά μέσα. Να μην είναι με μετρητά.

Με το τελευταίο νομοσχέδιο για τα Τελωνεία, το οποίο μπήκε στη διαβούλευση, μέσα από 8 άρθρα προωθούνται κάποιες μεταβολές. Ο απλός πολίτης που νοικιάζει ένα σπίτι, πρέπει να καταβάλει το ενοίκιο μέσα από την Τράπεζα, αλλιώς θα έχει πρόβλημα. Για να επωφεληθούν οι πολίτες από την επιστροφή του ενός ενοικίου, πρέπει να έχουν πληρώσει το ενοίκιο μέσω τράπεζας.

Τα νέα παιδιά χρησιμοποιούν το IRIS γιατί μεταφέρεις πολύ εύκολα, χρήματα από τον έναν τραπεζικό λογαριασμό στον άλλον, σε δευτερόλεπτα. Το θέμα είναι τι γίνεται με τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους, που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτή την τεχνολογία.

Είναι μία μέθοδος με την οποία θα μπορέσουν να ελέγξουν τα τεκμήρια και τη ροή του χρήματος.

Στις 15 Ιουλίου λήγει οριστικά η προθεσμία για φορολογική δήλωση. Τελειώνει ο χρόνος και μετά τα συστήματα μπαίνουν μέσα και ελέγχουν Τραπεζικούς λογαριασμούς, για να γίνει διασταύρωση τεκμηρίου. Το μέτρο αυτό είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το ζητούμενο είναι αν θα μπορέσουν όλοι οι πολίτες να χρησιμοποιήσουν αυτές τις εφαρμογές. Το μέτρο της εφαρμογής του IRIS πάει να πιάσει όλη την γκάμα των ελεύθερων επαγγελματιών. Αρχίζει πλέον και σφίγγει ο κλοιός. Σε έξι μήνες μπαίνουμε στο 2026 και από ό,τι συζητάνε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το μεγάλο πρόβλημα με το ανείσπρακτο ΦΠΑ θα τεθεί προς λύση. Θα γίνεται εκκαθάριση στην πηγή. Άρα εντείνονται όλες οι προσπάθειες για να μπορέσει να αυξηθεί ο όγκος των εθνικών συναλλαγών και από εκεί και πέρα θα γίνεται παρακράτηση του ΦΠΑ.

Θα σταματήσει αυτό το Γαλλικό μοντέλο που έχουμε θεσπίσει από το 1985 μέχρι και σήμερα, που απέδειξε ότι δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Υπάρχουν 40 δις ευρώ μη φορολογητέα ύλη. Όλο αυτό έρχεται και κουμπώνει και υπολογίζει φόρους που διαφεύγουν και όλα τα υπόλοιπα που έχουν να κάνουν με τα επιδόματα.

Η Ανεξάρτητη Γνωμοδοτική Επιτροπή ανακοίνωσε κάτι που αποδέχτηκε το Υπουργείο, ότι θα φτιαχτεί ένας φάκελος για κάθε πολίτη ο οποίος είναι δικαιούχος επιδομάτων, για να φανεί αν δικαιούται τα επιδόματα ή όχι.

Η προθεσμία για την εφαρμογή του IRIS λήγει σήμερα και έπρεπε να είχε κλείσει από τον Δεκέμβριο του 2024. Έπαιρνε διαρκώς αναβολές, αλλά τώρα δεν θεωρώ ότι θα πάρει νέα. Πρέπει όλοι να συνδεθούν, γιατί πρέπει να τρέξουν την εφαρμογή για να μπορούν να γίνονται και μέσω IRIS συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων. Το πρόστιμο για όποιον δεν συνδεθεί είναι 1.500 ευρώ και έρχεται κατευθείαν από την ΑΑΔΕ. Σε αυτή τη φάση συνδέονται οι επιχειρήσεις όπου κάνουν συναλλαγές με τον καταναλωτή και μετά περνάμε στη δεύτερη φάση, για συναλλαγές μεταξύ των επιχειρήσεων.

Από τη στιγμή κατά την οποία όλη η Ευρώπη έχει μπει σε αυτό το τρυπάκι των ηλεκτρονικών συναλλαγών, δεν θα μπορούσαμε εμείς να μην ακολουθήσουμε. Μπαίνει και μία τάξη σε αυτή τη γενική αταξία που υπήρχε ως προς τα εισοδήματα.»