«Το 1999 είχαμε ένα τραγικό πολύνεκρο θαλάσσιο ατύχημα στο τουριστικό πλοιάριο «Ιάσων» που είχε προορισμό το Ναυάγιο. Ήταν ένα τραγικό συμβάν ορόσημο, που άλλαξε άρδην όλες τις διαδικασίες ελέγχων και πιστοποιήσεων σκαφών.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια προοδευτική αύξηση επισκεπτών στο Ναυάγιο. Ως Λιμεναρχείο προσπαθούμε τουλάχιστον να κατανείμουμε τον κόσμο για την δική του ασφάλεια, κάτι καθόλου εύκολο. Τα επαγγελματικά σκάφη μπορούμε να τα ελέγχουμε, όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι στα ιδιωτικά σκάφη.

Πρέπει να δημιουργηθεί μια καλαίσθητη περίφραξη του ναυαγισμένου πλοίου, προκειμένου να προστατευθούν οι επισκέπτες που μπαίνουν μέσα στο σκουριασμένο κουφάρι με άμεσο κίνδυνο να τραυματιστούν.

Τέσσερεις φορές την εβδομάδα εποπτεύουμε και ελέγχουμε τον χώρο του Ναυαγίου. Η παραλία έχει ιδιαιτερότητες, η θαλάσσια περιοχή έχει ρεύματα, αυξομειώσεις βυθού και απότομες αλλαγές ανέμων.

Προσωπική μου άποψη, είναι ότι πρέπει να απαγορευτεί το κολύμπι στο Ναυάγιο, αλλά αυτό για να γίνει απαιτεί μια διεξοδική συζήτηση με όλους και μια καθολική αποδοχή.

Βάσει νομοθεσίας, δεν υποχρεούται ο Δήμος να τοποθετήσει ναυαγοσώστη στο Ναυάγιο, ενώ θα έπρεπε να είναι η πρώτη παραλία της Ζακύνθου με ναυαγοσώστη.

Είναι αδιανόητο πλοία που προσεγγίζουν το ναυάγιο να δένουν πάνω στο κουφάρι του πλοίου, αν κοπεί ο κάβος θα θρηνήσουμε πολλά θύματα.

Το θέμα δεν είναι να συμμορφώσουμε κάποιον με ένα πρόστιμο, αλλά να πείσουμε τον καθένα να τηρεί τους κανόνες ασφαλείας που προβλέπονται, πρώτα από όλα για την δική του ασφάλεια.»