«Βρισκόμαστε σε οριακό σημείο. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα κόκκινα δάνεια της Ένωσης. Είναι παράλογο να λέει το fund ότι το αρχικό δάνειο των 2,7 εκατομμυρίων ευρώ έχει φτάσει στα 9 εκατομμύρια ευρώ. Βάζουνε συνεχώς τόκους και γίνονται κεφάλαιο. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Τους έχουμε δώσει 2 εκατομμύρια από τα ενοίκια που εισπράττουμε. Τώρα μάθαμε ότι άλλαξε η διοίκηση του συγκεκριμένου fund, αλλά δεν φαίνεται να δίνεται πολιτικά μια λύση.

Για τα κόκκινα δάνεια υπάρχουν συμφέροντα εκτός Ζακύνθου. Υπάρχουν αυτοί που χρωστάνε και η περιουσία τους είναι μικρότερη του χρέους και αυτοί που χρωστάνε και η περιουσία τους είναι πολύ μεγαλύτερη του χρέους που έχουν. Είμαστε από τα φιλέτα των περιπτώσεων, η περιουσία μας αποτιμάται στα 15 εκατομμύρια ευρώ.

Δεν ζητάμε κάποια χάρη, δεν ζητάμε να μας χαρίσουν το αρχικό χρέος, αλλά να μας αφήσουν να πληρώσουμε, να μας αφήσουν να διαχειριστούμε την περιουσία μας. Το θέμα απασχολεί το Δ.Σ της Ένωσης, έχουμε αναζητήσει λύση μέσω της νομικής οδού αλλά η δικαιοσύνη είναι ένα ακριβό μαγαζί και τα περιθώρια που έχουμε στενεύουν.

Κάποτε είχαμε 70 με 80 εργαζόμενους και πλέον είμαστε 14, με μια σειρά πολλών δραστηριοτήτων να διαχειριστούμε και δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα. Μας χρωστάνε μισθούς 15 μηνών, δηλαδή περίπου 300 χιλιάδες ευρώ. Πλέον δεν μπορούμε να επιβιώσουμε, τελειώνουν τα όποια αποθέματα είχε ο καθένας μας.

Στη τελευταία Γενική Συνέλευση που έγινε φάνηκε ότι ο αγροτικός κόσμος της Ζακύνθου δεν μπορεί, ή δεν θέλει να βοηθήσει. Θα έπρεπε οι αγρότες να αντιδράσουν σωστά. Υπάρχει αδιαμφισβήτητα οικονομική κρίση, οι τιμές δεν είναι καλές, πράγματι έχουμε καθυστερήσει πληρωμές, αλλά δεν έχουμε καταχραστεί τα χρήματα κανενός. Οι παραγωγοί παραπονιούνται για παράδειγμα, επειδή δεν έχουν λάβει ακόμα επιδοτήσεις για τα σταφύλια, αλλά αυτό έγινε γιατί δεν έρχονταν οι έμποροι στην Ένωση.

Θα μπορούσε ένας παραγωγός να δίνει το 20% της παραγωγής του στον Συνεταιρισμό για να τον στηρίξει. Έτσι πρέπει να κάνει ένα μέλος. Δεν είναι όλα μόνο το εμπόριο. Εμείς βάζουμε πλάτη, αλλά δεν γίνεται να πληρώνονται οι αγρότες και όχι οι εργαζόμενοι.

Μέχρι να βρεθεί, αν βρεθεί, η λύση για τα κόκκινα δάνεια, ένα άμεσο μέτρο αυτή τη στιγμή που θα μπορούσαμε να πάρουμε για να επιβιώσει ο Συνεταιρισμός, είναι ο εσωτερικός δανεισμός από τα μέλη. Υπήρξε αυτή η πρόταση στη Γενική Συνέλευση αλλά δεν είδαμε ανταπόκριση. Πρέπει σε πρώτη φάση να λειτουργήσουμε και χρειαζόμαστε άμεσα 200 χιλιάδες ευρώ. Απαιτείται συναδελφικότητα για να υπάρχει ο Συνεταιρισμός. Εμείς έχουμε δείξει τον καλύτερό μας εαυτό. Η τελευταία λύση είναι να βρεθεί ένας επενδυτής.

Ζητάμε το λογικό και νόμιμο. Είναι υποχρεωμένοι να μας βοηθήσουν όλοι οι φορείς, Δήμος, Περιφέρεια και Βουλευτής. Πρέπει και ο τουρισμός να σεβαστεί την αγροτική οικονομία. Δεν έχουν σταθεί δίπλα μας στον βαθμό που θα έπρεπε, να παίρνουν τα αγροτικά τοπικά προϊόντα μας.

Ο Συνεταιρισμός είναι ένα καράβι που βουλιάζει και θα παρασύρει στον πάτο όλον τον αγροτικό κόσμο του νησιού.»