«Ήταν μια μεγάλη εμπειρία για μένα η θέση του Προέδρου της Εφορευτικής Επιτροπής, αλλά πλέον κλείνει ένας μεγάλος κύκλος για εμένα.

Ήταν ένα μεγάλο προσωπικό επίτευγμα του κ. Κασσελάκη η νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές, όμως δεν μπορώ άλλο να υπερασπιστώ την άποψη της «μη άλλης επιλογής». Ήταν κάτι που το κάναμε χρόνια, ακόμα και όταν είμασταν κυβέρνηση, όμως μετά το 2019 αυτή η άποψη μάλλον επιβλήθηκε. Τέθηκε ως αυτοσκοπός η οπωσδήποτε διακυβέρνηση, με τη λογική του ώριμου φρούτου. Με έναν τύπο διεύρυνσης, με ποσοτικά και όχι ποιοτικά χαρακτηριστικά. Από τα 150 μέλη, φτάσαμε στα 500, με αποφάσεις που επιβλήθηκαν από μια μικρή ηγετική ομάδα. Έγιναν ανοίγματα παντού χωρίς διακύβευμα, κάτι που επέφερε μια καταστροφική ήττα στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Το αριστερόμετρο αντικαταστάθηκε από το αρχηγόμετρο.

Ο κ. Κασσελάκης φαίνεται ότι είναι το αντίδοτο της παλιάς ηγεσίας, αλλά και η συνέχεια της ίδιας λογικής. Έχει επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, αλλά μέχρι σήμερα χωρίς πολιτικό λόγο. Σαν να είχαμε εκλογές καλλιστείων και όχι προσώπων με πολιτικό λόγο. Δηλώνει ο κ. Κασσελάκης ότι είναι άφθαρτος, αλλά πόσο άφθαρτος μπορεί να είναι όταν έχει δίπλα του τον κ. Πολάκη και τον κ. Παππά. Αυτό είναι ένα αντιφατικό μείγμα, άφθαρτος αλλά μαζί με φθαρμένους. Με αυτό το μείγμα βλέπω να έρχεται μια δύσκολη εποχή στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δυσκολεύτηκα τα τελευταία τέσσερα χρόνια να υπερασπιστώ τον ΣΥΡΙΖΑ που έγινε ένα άλλο κόμμα από αυτό που ήξερα, όμως τώρα το θεωρώ αδύνατον να το υπερασπιστώ άλλο.»