• Όπως είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν ηττάται ο κ. Μητσοτάκης

«Είναι σαφές ότι ο κόσμος, βλέποντας ότι στα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κάποια σοβαρή προοπτική, βρίσκεται σε αμηχανία και απογοήτευση. Αναμένει τα χειρότερα χρόνια που έρχονται. Δεν διαφαίνεται κάτι το διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, για αυτό βλέπουμε τη ΝΔ να μην έχει πραγματικό αντίπαλο.

Στα επόμενα χρόνια η Ευρώπη θα διοικείται από τους συσχετισμούς που θα προκύψουν με το σφιχταγκάλιασμα της Δεξιάς με την Άκρα Δεξιά ενώ η Αριστερά θα υποχωρεί. Τρεις γυναίκες θα διοικούν την Ευρώπη, η Φον Ντερ Λάιεν, η Λεπέν και η Μελόνι.

Επειδή ξέρω την ένσταση μιας μερίδας κόσμου που παρότι απογοητευμένος παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας ότι θα δοθεί κάποια απάντηση στον Μητσοτάκη, θα πω ότι αυτή η απάντηση δεν μπορεί να έρθει με πολιτική τύπου life style, χωρίς ένα αληθινό αριστερό πρόγραμμα και λόγο. Το κόμμα Κασσελάκη κάνει λόγο για φοροαπαλλαγή των πλουσίων, κάτι πρωτοφανές για κόμμα της Αριστεράς, άρα με ποιον τρόπο θα νικηθεί ο Μητσοτάκης; Αυτή είναι η πολιτική Τραμπ, που περνά σε μια συγκεκριμένη μερίδα του κόσμου, αλλά όχι στην Αριστερά. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ ανακυκλώνεται στον ίδιο πολιτικό λόγο που δεν έχει αντίκρισμα. Όπως είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν ηττάται ο κ. Μητσοτάκης.

Ανήκω στην απερχόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, η νέα γενιά που έχουμε στη Νέα Αριστερά, επιδιώκει την ανανέωση της Αριστεράς, με τη συσπείρωση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Θα δημιουργήσουμε ένας κλίμα υπέρ της Αριστεράς αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές.

Μας ενδιαφέρει να καταλάβει ο κόσμος που ανήκει στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, την αναγκαιότητα της επιστροφής του στη πολιτική, πάνω σε συγκεκριμένα προγράμματα.

Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είδαμε κάτι το ανατριχιαστικό, τον κ. Κασσελάκη να δείχνει με το δάχτυλο αυτούς που δεν τον χειροκροτούσαν. Αυτό δεν συνάδει με ένα κόμμα αριστερό.

Σεβόμαστε το ΠΑΣΟΚ και την ιστορία του, το οποίο περνά τώρα σε ένα μεταβατικό στάδιο. Εμείς μιλάμε για ενότητα όχι όμως απαραίτητα με άξονα τα πρόσωπα. Η πόρτα είναι ανοιχτή για την ανασύσταση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, όμως μην εγκλωβίζουμε την σκέψη μας μόνο στα πρόσωπα που σήμερα είναι εντός πολιτικής.

Στις Ευρωεκλογές επιδιώκουμε να έχουμε ένα ποσοστό στο 3% ή και πάνω από αυτό και θέλουμε να εκλέξουμε τουλάχιστον έναν Ευρωβουλευτή. Δεν απευθυνόμαστε μόνο στους αριστερούς ή προοδευτικούς ψηφοφόρους, αλλά ακόμα και στους Νεοδημοκράτες, που είναι απογοητευμένοι αλλά δεν θέλουν να ψηφίσουν άλλα γραφικά κόμματα όπως τον Βελόπουλο, τη Νίκη, τους Σπαρτιάτες ή την Λατινοπούλου. Ποτέ στα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν αισθάνθηκα ντροπή για τους πολιτικούς μου αντιπάλους ή κάποια κοροϊδία σε πρόσωπα, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σήμερα στο πολιτικό μας γίγνεσθαι. Ποτέ δεν θα τολμούσε κάποιος να κοροϊδέψει τον Φλωράκη ή τον Κύρκο, σε αντίθεση με κάποια πρόσωπα της Αριστεράς που βλέπουμε σήμερα.

Στην Ευρώπη χάνεται πλέον το παιχνίδι της ειρήνης, στης σταθερότητας και της ανάπτυξης. Αυτά έχουν πάει περίπατο. Υπάρχουν δύο πόλεμοι στη γειτονιά μας και η Ευρώπη παρακολουθεί τουλάχιστον αμήχανη. Διχασμένη για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ υπάρχουν μεμονωμένες χώρες που αναγνωρίζουν την Παλαιστινιακή Αρχή ως κράτος. Χάθηκε το παιχνίδι της συνοχής. Υποχωρεί η ολοκλήρωση της Ευρώπης, ο εθνικισμός φουντώνει και αναδύεται η άκρα δεξιά. Αυτή είναι η εικόνα, μια ζόρικη εικόνα, που δεν βλέπω εύκολα να ανατρέπεται.

Η Νέα Αριστερά ανήκει στην Ευρωπαϊκή Αριστερά, που ανέκαθεν έπαιζε τον ρόλο της γέφυρας με τους Ευρώ σοσιαλιστές, κάτι που είχε επιτυχημένα δουλέψει ο Αλέξης Τσίπρας.

Θυμάμαι από το παρελθόν μια ειδυλλιακή εικόνα από την Ζάκυνθο. Πρέπει να ήταν τέλη δεκαετίας του 50 ή αρχές της δεκαετίας του 60. Ήμουν με τον πατέρα μου στον Λαγανά όπου τότε πρέπει να υπήρχαν δύο ταβέρνες και θυμάμαι ότι μέσα στην άμμο υπήρχαν ξύλινοι πάσσαλοι και είχε στηθεί μια εξέδρα με τραπέζια όπου καθόμασταν και τρώγαμε.»