«Θα πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς και ευλογημένοι θα έλεγα, διότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο βρέθηκε πάνω από το πρόβλημα που λέγεται Ναυάγιο και με την ολιστική και πειστική μελέτη που παρουσίασε, κατάφερε να αναδείξει τους τρόπους επίλυσης του ζητήματος. Μάλιστα μάθαμε και την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του πλοίου Παναγιώτης, που δίνει μια νέα διάσταση στο αξιοθέατο.

Πλέον υπάρχει η προοπτική επισκεψιμότητας του Ναυαγίου, διασαφηνίστηκε το τι είναι επικίνδυνο και τι όχι, ενώ διαλύθηκαν οι διάφοροι μύθοι που μας κρατούσαν σε ένα φοβικό πλαίσιο, περί τσουνάμι, κατολισθήσεων, σεισμών και τα λοιπά. Άλλωστε ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του Ναυαγίου είναι η ίδια η επικινδυνότητά του.

Τα τελευταία δύο χρόνια με κλειστό το Ναυάγιο, όλοι και κυρίως οι κάτοικοι των ορεινών, έχουν αντιληφθεί τις οικονομικές συνέπειες που προέκυψαν. Τώρα ανοίγεται μια νέα προοπτική, δημιουργούνται νέες προσδοκίες.

Για τα βήματα των παρεμβάσεων που θα ακολουθήσουν τα είπαν οι επιστήμονες του ΕΜΠ, όμως το ζήτημα τώρα είναι, το ποιος θα καταστεί ο κύριος, ο νοικοκύρης που θα τρέξει την όλη διαχείριση. Δεν υπάρχει θέμα ιδιοκτησίας, είναι ξεκάθαρο ότι το Ναυάγιο ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Οι μόνοι τώρα που μπορούν να αναλάβουν την χρήση της έκτασης είναι τα αρμόδια Υπουργεία.

Κατά συνέπεια, θα πρέπει νομοθετικά, να υποδειχτεί από το κράτος ο νοικοκύρης και αυτό θα πρέπει να γίνει κατά εξαίρεση αν χρειαστεί για τη Ζάκυνθο, με μια νομοθετική ρύθμιση. Να αναλάβει, να καταστεί υπεύθυνος ένας φορέας. Απαιτείται μια στέρεη, λεπτομερής και νομικά τεκμηριωμένη διάταξη που θα αναλύει όλες τις αρμοδιότητες. Δεν αρκεί μια απλή Κοινή Υπουργική Απόφαση, αλλά ένας νόμος, μια τροπολογία με νομική σαφήνεια.

Σε ότι αφορά το πρόβλημα της λειψυδρίας, αυτό δεν αφορά μόνο τη Ζάκυνθο, αλλά πολλά νησιά και στο Αιγαίο αυτό το πρόβλημα υπάρχει εδώ και χρόνια. Το θέμα δεν είναι να μπει ένας κόφτης στη κατανάλωση του νερού, αλλά να ευαισθητοποιηθούν όλοι για το ζήτημα, ακόμα και με κίνητρα να δοθούν. Η ευαισθητοποίηση αφορά άπαντες, γιατί το πρόβλημα αφορά όλους μας.

Η ΔΕΥΑΖ θα πρέπει να εκπονήσει σχέδια άμεσης ενεργοποίησης εφόσον χρειαστούν, όπως και να έχει ένα μόνιμο παρατηρητήριο που θα ελέγχει και θα ξέρει τι συμβαίνει σε όλο το δίκτυο. Πρέπει όλοι οι αρμόδιοι φορείς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, με σύγχρονες, έξυπνες λύσεις, γιατί το πρόβλημα θα υπάρχει και στο μέλλον, ενδεχομένως και επιδεινωμένο.»