«Το θέμα με τον υπέρ τουρισμό στη Ζάκυνθο με έχει απασχολήσει από το 1987. Τότε είχα ρωτήσει έναν πολύ φημισμένο Άγγλο tour operator, ο οποίος είχε βραβευθεί από την Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Τον είχα ρωτήσει, τι αντοχές έχει Ζάκυνθος και κυρίως ο Λαγανάς, επειδή τότε ο Λαγανάς ήταν πολύ σημαντικός προορισμός, όπως και σήμερα είναι.

Με ρώτησε λοιπόν αν ο Λαγανάς θα έχει τα επόμενα χρόνια έναν κεντρικό δρόμο ή θα κάνει κάθετους οριζόντιους παράλληλους δρόμους. Του είπα ότι γίνεται σχέδιο πόλης και αν γίνει το σχέδιο πόλης ο Λαγανάς με την καλύτερη παραλία, από τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο, μπορεί να αναπτυχθεί για χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες κλίνες. Τελικά κανένα σχέδιο πόλης δεν έχει προχωρήσει. Είναι γνωστή η  ανευθυνότητα που υπάρχει από πλευρά Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατοίκων και φορέων και ξενοδόχων και όλων των φορέων, και μηχανικών και επιστημόνων και όλων αδιακρίτως.

Βεβαίως και υπάρχει υπέρ τουρισμός στη Ζάκυνθο, όμως και άλλα μέρη του κόσμου έχουν, όπως η Μάλτα που είναι 300 τετραγωνικά χιλιόμετρα, Ζάκυνθος έχει 400  τετραγωνικά χιλιόμετρα, είμαστε κατά 30% πιο μεγάλοι από τη Μάλτα, που έχει πληθυσμό 535 χιλιάδες κατοίκους και έχει 3,5 εκατομμύρια τουρίστες, ενώ και η Σιγκαπούρη είναι λίγο πιο μεγάλη από τη Ζάκυνθο, έχει 5,5 εκατομμύρια κατοίκους και 15 εκατομμύρια τουρίστες. Δεν έχουν όμως προβλήματα με το νερό, με την οδοποιία, όπως εμείς.

Στη Ζάκυνθο δεν έχουμε δρόμους, ή έχουμε με χαντάκια τα οποία δεν χρειάζονται. Θα ήθελα όμως να πω κάτι το απλό. Τον χειμώνα που δεν υπάρχει ούτε ένας τουρίστας στη Ζάκυνθο, βρίσκει κάποιος να παρκάρει στην πόλη; όλοι μας κάνουμε 5-6 φορές τον κύκλο για να βρούμε να παρκάρουμε. Εμένα με γράφουν τον χειμώνα, και καλά κάνουν, διότι δεν βρίσκω που να παρκάρω.

Άρα τα προβλήματα που έχουμε είναι μόνιμα, απλά το καλοκαίρι επιδεινώνονται. Το καλοκαίρι πως να μπουν στην πόλη οι τουρίστες για να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους, όταν για παράδειγμα νοικιάζονται 5 με 10 χιλιάδες αυτοκίνητα; έτσι δεν αφήνουν οι τουρίστες και χρήματα στους  επιχειρηματίες της πόλης.

Πρέπει να υπάρξει σοβαρότητα από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κράτους. Δοκιμάζονται οι αντοχές του νησιού, δεν είναι μόνο οι δρόμοι, ή το ότι δεν υπάρχουν χώροι στάθμευσης. Είναι τα λύματα, τα απορρίμματα, αλλά αυτά τα προβλήματα υπάρχουν και στη Μάλτα και στη Σιγκαπούρη, μόνο που εκεί τα έχουν λύσει.

Οι συνταξιούχοι Έλληνες θα είναι το 50% του πληθυσμού σε δέκα, δεκαπέντε χρόνια, θα έχουμε συνταξιούχους σε ποσοστό 50% άνω των εβδομήντα ετών, το 20% επίσης είναι νεολαία σε μικρά σχολεία, μεγαλύτερες τεχνικές σχολές, Πανεπιστήμια. Μένει ένα 20% να δουλέψει και θα πρέπει να παράξει προϊόν για να ζήσει το υπόλοιπο το 75% της χώρας. Αυτό γίνεται κατά κύριο λόγο μέσω των τουριστικών επιχειρήσεων.

Θα πρέπει να στηριχθεί ο τουρισμός, με ένα σχέδιο, να εφαρμοστούν τα σχέδια πόλης για να αραιώσει ο κόσμος και να μην φαίνεται ο συνωστισμός, αλλά εδώ δεν μπορούμε να λύσουμε στοιχειώδη πράγματα.

Μια Αλεξάνδρου Ρώμα έχουμε που τη μια είναι πεζόδρομος και την άλλη δρόμος. Μια χαώδης κατάσταση, χειμώνα καλοκαίρι, με αυτοκίνητα, ανθρώπους, καροτσάκια, παιδάκια, που θυμίζει εικόνα Ινδιών.  Αναρχία δηλαδή. Ο εκάστοτε Δήμαρχος πρέπει να τα δει αυτά και η κοινωνία να συμφωνήσει, να ασχοληθεί. Ούτε οι ξενοδοχοί ασχολούνται για να καλυτερεύσουμε τη Ζάκυνθο, την πόλη της Ζακύνθου ή την περιφέρεια της Ζακύνθου. Το ερώτημα με αφορμή το τελευταίο δημοσίευμα, είναι που πάμε. Αυτό να μας προβληματίσει και καλό ήταν που γράφτηκε αυτό το άρθρο, αν  και πιστεύω ότι για λίγες μέρες θα μας απασχολήσει και μετά θα ξεχαστεί, όπως τόσα άλλα ξεχάστηκαν εδώ και χρόνια.»