«Το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την απόφαση να επιβάλει πρόστιμο για τον ΧΥΤΑ του Σκοπού, αφορά στην πολυετή καθυστέρηση του Δήμου να προχωρήσει στην αποκατάσταση του χώρου. Ποιο συγκεκριμένα όμως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν γνωρίζουν, ούτε συναλλάσσονται με τους Δήμους και τους φορείς της Αυτοδιοίκησης, αλλά με τα κράτη-μέλη.

Για να επιβάλει το πρόστιμο, διαπίστωσε ότι υπάρχει πολυετής καθυστέρηση στον τομέα της αποκατάστασης του χώρου του παλιού ΧΥΤΑ στον Σκοπό. Οι οδηγίες ήταν δύο, αφορούσαν πρώτα τη λειτουργία του ΧΥΤΑ και μετά την αποκατάστασή του.

Η ιστορία ξεκινά στα τέλη της δεκαετία του 1990. Τότε είχε ξεκινήσει αυτή η υπόθεση και είχε μπει μια κόκκινη γραμμή, περίπου το 2014 με την απόφαση του τότε Περιφερειάρχη κ. Σπύρου. Είχε ληφθεί μια απόφαση που πρέπει να είναι μοναδική στον κόσμο. Απαγόρευε τη λειτουργία του ΧΥΤΑ χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση. Δηλαδή, από τη μία δεν μπορούσες να πηγαίνεις τα απορρίμματα εκεί, αλλά από την άλλη δεν υπήρχε άλλος τόπος.

Τότε δεν υπήρχε η ενδιάμεση λύση. Είχαν φέρει μια πρόταση για δημιουργία ΧΥΤΑ στον Λίβα και όχι ΧΥΤΥ. Ήταν εκτός πλαισίου λειτουργίας χώρου υγειονομικής ταφής, με μια παλιά και πλέον ακατάλληλη τεχνολογία. Το 2014 τα πράγματα είχαν ήδη φτάσει σε ένα αδιέξοδο.

Παρά το γεγονός ότι έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια κάτι να είχε γίνει, και παρά τις διαμαρτυρίες και τις πιέσεις, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, Δήμος και Περιφέρεια δεν είχαν κάνει τίποτα. Τότε βρεθήκαμε σε μια πρωτοφανή κατάσταση, ο ΧΥΤΑ Σκοπού σταμάτησε να λειτουργεί χωρίς να υπάρχει άλλος χώρος.

Το θέμα παρέμενε άλυτο, και ήταν την εποχή που ήμουν Βουλευτής και που μόλις είχα μπει στο Υπουργικό Συμβούλιο, με μια κυβέρνηση που βρέθηκε σε μια κατάσταση παντελώς αδιέξοδη. Η κατάσταση ήταν μπλοκαρισμένη και η παρουσία μου στο Υπουργικό Συμβούλιο βοήθησε στο να βρεθεί λύση σε συνθήκες πτώχευσης της χώρας.

Το ποσό του προστίμου τότε ήταν γύρω στα 2,2 με 2,3 εκατομμύρια ευρώ. Παρά τη χρηματοδότηση που υπήρχε το 2015 και το 2016, υπήρχε αδράνεια από τον Δήμο και η παράνομη εναπόθεση απορριμμάτων συνεχίστηκε, κάτι που έγινε γνωστό στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2017, όπου σταμάτησε η λειτουργία του ΧΥΤΑ, με τον Δήμο να μην έχει άλλη εναλλακτική λύση. Έπρεπε να ξεκινήσει η διαμεσολαβητική λύση και στη συνέχεια η διαδικασία αποκατάστασης. Ως Βουλευτής τότε, συνέβαλα ώστε να επικαιροποιηθεί η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την αποκατάσταση, η οποία υποβλήθηκε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μου κάνει εντύπωση ότι από το 2019 μέχρι σήμερα, δεν έχει γίνει τίποτα. Μιλάμε για μια περίοδο έξι ετών. Η μελέτη δεν προχώρησε και η αποκατάσταση του χώρου καθυστερεί. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος λέει τώρα ότι αναλαμβάνει την όλη διαδικασία, επιρρίπτοντας ευθύνες στην Αποκεντρωμένη, αλλά η Αποκεντρωμένη Διοίκηση είναι κρατική. Αν δεν λειτούργησε σωστά, ποιος έχει την ευθύνη; Εδώ κοροϊδεύουν τον κόσμο, είναι προφανές αυτό. Εφευρίσκουν δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα. Οι ευθύνες είναι του πρώτου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της κυβέρνησης. Τους είχαμε έτοιμη τη λύση από το 2017, την χρηματοδότηση και δεν έκαναν τίποτα. Αδράνεια και πλήρη αδιαφορία.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενδιαφέρεται κυρίως για την ουσία των πραγμάτων και όχι για τον τύπο. Αν το ελληνικό κράτος δείξει ότι συμμορφώθηκε και ολοκλήρωσε τη διαδικασία, μπορεί να ζητηθεί επανεξέταση της υπόθεσης.