«Προφανώς και είναι σοβαρά τα ζητήματα που προκύπτουν με το νέο Προεδρικό Διάταγμα που αφορά τους οικισμούς και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εμείς το βάζουμε πολύ ψηλά στην ατζέντα, αλλά νομίζω ότι επειδή ακριβώς αφορά πολλούς συμπολίτες μας για ένα σημαντικό ζήτημα, αυτό που πρακτικά αλλάζει, αυτό που πρακτικά μετασχηματίζεται, είναι ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας θα χάσουν επί της ουσίας, την περιουσία τους η οποία θα απαξιωθεί.

Και ξέρετε τι σημαίνει για τη χώρα μας, ειδικά σε δύσκολες συνθήκες, η δυνατότητα να υπάρχει μικροιδιοκτησία, με μια δυνητική αν θέλετε κατεύθυνση ανάπτυξης. Το Προεδρικό Διάταγμα λοιπόν, αυτό που βγήκε Μεγάλη Τρίτη εντελώς αθόρυβα και  εν κρυπτό, αλλάζει την λογική με την οποία θα μπορεί ένας άνθρωπος να αξιοποιήσει το οικόπεδό του, που θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα άρτιο και οικοδομήσιμο και τώρα μετατρέπεται σε απλό χωράφι υποβαθμίζοντας επί της ουσίας την περιουσία, χάνοντας την αξία.

Για μας ο κ. Παπασταύρου, ο αρμόδιος Υπουργός, αποφεύγει να απαντήσει στο επί της ουσίας ζήτημα, λέει πολύ γενικά και αόριστα πώς έχει η κατάσταση, αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα με ευχολόγια. Να σας θυμίσω όμως ότι εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα το έχουν εντοπίσει ακόμα και κυβερνητικοί Βουλευτές. Το πρόβλημα το έχουν επισημάνει αν θέλετε και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και προφανώς δεν έχει να κάνει με έναν υποκειμενισμό ή με μια υποκειμενική στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τον τρόπο που αντιπολιτεύεται, αλλά με μια αντικειμενική κατάσταση που από τη στιγμή που θα αλλάξουν τα όρια των οικισμών, χωρίζει τους νέους οικισμούς σε τρεις ζώνες.

Στην πρώτη ζώνη που περιλαμβάνει το συνεκτικό τμήμα του οικισμού μέχρι το 1923, τη διπλή ζώνη που περιλαμβάνει το πυκνό τμήμα ενός οικισμού που δημιουργήθηκε τη χρονολογία μεταξύ 1923 και 1983, και τη ζώνη Β1 που περιλαμβάνει ένα διάσπαρτο τμήμα που δημιουργήθηκε στο διάστημα 1923-1983.

Άρα, επί της ουσίας, ο επανακαθορισμός των ορίων των οικισμών με τα κριτήρια που βάζει το νέο Προεδρικό Διάταγμα, οδηγεί επί της ουσίας στη συρρίκνωση των μεγάλων τμημάτων που βρίσκονται εντός των οικισμών. Χάνοντας με αυτόν τον τρόπο και τα δικαιώματα δόμησης. Αυτό, κατά την άποψή μας, θα δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα, ειδικά σε οικισμούς της περιφέρειας που είχαν και μια αναπτυξιακή προοπτική.

Και προφανώς αυτό το Προεδρικό Διάταγμα δεν λαμβάνει υπόψιν του, ούτε την αναπτυξιακή προοπτική της κάθε περιοχής, ούτε τις τοπικές κοινωνίες, ούτε τους ανθρώπους των τοπικών κοινωνιών. Αυτή η κυβέρνηση έχει ένα «πίσω κείμενο», ξεκάθαρο κατά την άποψή μου, την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων, των real estate και των funds, που θα έρθουν σε δεύτερο χρόνο να πάρουν τις περιουσίες του κόσμου και να τις εκμεταλλευτούν με τον τρόπο που είθισται να τις εκμεταλλεύονται. Αυτό είναι το «πίσω κείμενο» της κυβέρνησης που δεν έχει το θάρρος να το πει. Το κρυφό σχέδιο.

Και κανένας δεν μιλάει για την ταμπακέρα. Η ταμπακέρα είναι τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια, που θα έπρεπε να είχαν γίνει ήδη. Εγώ έχω ανακοινώσεις διαφόρων ΤΕΕ ανά την Ελλάδα, που τοποθετούνται  απέναντι, που θεωρούν ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σε σχέση με το Προεδρικό Διάταγμα και ζητούν να γίνουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις.

Άρα λοιπόν δεν είναι οδηγός για τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια το συγκεκριμένο Προεδρικό Διάταγμα. Δεν βοηθά ως προς την εξέλιξή τους, γιατί όλα γίνονται με έναν οριζόντιο τρόπο. Κατά την άποψή μου, λοιπόν, θέλω να το συμπυκνώσω, γιατί νομίζω ότι εκεί είναι η ουσία που θα πρέπει να πούμε και να εξηγήσουμε στους πολίτες. Υπάρχουν πολίτες που δεν το γνωρίζουν το θέμα και μπορεί να τους αφορά και άμεσα. Το βασικό είναι ότι περιουσίες και ιδιοκτησίες χάνουν την αξία τους.

Πολλά επιχειρηματικά σχέδια, πολλές επενδύσεις πρακτικά θα ναυαγήσουν με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να χαθούν και αρκετές θέσεις εργασίας. Ο καθορισμός των ορίων, των όρων δόμησης και των χρήσεων γης μιας περιοχής, είναι αυτοί που καθορίζουν και την προοπτική μιας περιοχής, τον μελλοντικό σχεδιασμό. Και αντί λοιπόν να έχουμε αυτό σαν σκέψη από την πλευρά της κυβέρνησης, τι έχουμε; ένα Προεδρικό Διάταγμα που οδηγεί στον μαρασμό της ελληνικής περιφέρειας, που εμποδίζει,  που λειτουργεί ως ανάχωμα σε μια ορισμένη δυνητική αναπτυξιακή προοπτική μιας περιοχής.

Κατά την άποψή μου, εδώ θα είμαστε και θα δείτε τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν.»