«Οι σκέψεις που έχω με αφορμή την πανδημία, είναι το θυμικό του κόσμου, ο φόβος, ο τρόμος και η μάχη των συναδέλφων μου, οι οποίοι έχουν σώσει πάρα πολύ κόσμο. Επειδή εγώ είμαι άνω των 65 ετών και ανήκω στις ομάδες υψηλού κινδύνου, είμαι θα έλεγα στα μετόπισθεν, αν και φυσικά βοηθώ με όποιον τρόπο μπορώ δίνοντας κατευθύνσεις. Βέβαια όταν υπάρχει ανάγκη όλοι πηγαίνουμε στην πρώτη γραμμή.

Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα σημαντικό περιστατικό κορωναϊού, αυτό του συναδέλφου οδοντίατρου που εξακολουθεί και νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου μας. Πάει καλά στην υγεία του και ευελπιστούμε σύντομα να τελειώσει με αυτήν την περιπέτεια. Χθες κρατήσαμε στο Νοσοκομείο για παρακολούθηση έναν ακόμη συμπολίτη μας που ανιχνεύθηκε θετικός στον κορωναϊό.

Με ενοχλεί η λέξη κρούσμα γιατί προκαλεί φόβο και δυστυχώς στη χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια ζούμε υπό τον φόβο, λόγω και των μνημονίων. Τώρα μας προέκυψε και η πανδημία. Ζούμε σε μια κοινωνία που αλληλο-τρώγεται χωρίς ουσία. Ζούμε έναν πραγματικό πόλεμο με μια παγκόσμια αρρώστια και αντί ενωμένοι να προσπαθούμε να βρούμε τη χρυσή τομή για να την καταπολεμήσουμε, τρωγόμαστε μεταξύ μας. Η ευθύνη ανήκει περισσότερο στην πολιτεία και λιγότερο στην κοινωνία. Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιβληθεί αυστηρά μέτρα, αλλά εμείς και η Γαλλία εφαρμόζουμε τα αυστηρότερα. Δεν είμαι υπέρ του γενικού lockdown, είμαι κατά του κλεισίματος μιας κοινωνίας. Σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Σερβία και η Βοσνία δεν υπάρχει το γενικό lockdown. Δεν υπάρχει μόνο η καραντίνα στη ζωή μας. Θεωρώ ότι πολιτεία θα έπρεπε να εφαρμόσει τα τοπικά lockdown και όχι ένα γενικό. Το απεύχομαι, αλλά φοβάμαι ότι μέχρι την επόμενη Άνοιξη θα πάμε με ένα τέτοιο καθεστώς.

Λάθη έγιναν, κυρίως από τους συναδέλφους μου λοιμοξιολόγους, οι οποίοι μπέρδεψαν τον κόσμο με αντικρουόμενες οδηγίες, όπως σε σχέση με την χρήση ή μη της μάσκας. Πρέπει να πείσεις την κοινωνία με τον ορθό λόγο, όχι με τον τρόμο. Έχουμε για παράδειγμα χίλιους διασωληνωμένους, εκ των οποίων πεθαίνουν οι δέκα, και προβάλλεις αυτούς τους δέκα που πέθαναν. Όχι τους άλλους που έζησαν. Κάποιοι επιλέγουν να προβάλουν τον θάνατο και όχι τη ζωή. Έτσι δημιουργείται ο φόβος.

Υπάρχουν συγκρίσεις του κορωναϊού με την γρίπη και ο αριθμός των διαγνώσεων είναι σχεδόν ίδιος, όμως άλλο είναι το ουσιώδες. Ξεχάσαμε άλλες σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος και άλλες σοβαρές παθήσεις όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε στα Νοσοκομεία για θεραπεία, ή και φοβούνται να πάνε και έτσι πεθαίνει κόσμος αβοήθητος.

Λόγω των μνημονίων είχε αποδυναμωθεί το εθνικό σύστημα υγείας. Τραγική συνέπεια ήταν να φεύγουν στο εξωτερικό πολλοί νέοι σε ηλικία γιατροί, άλλοι συνταξιοδοτήθηκαν και έτσι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό. Δεν υπάρχουν γιατροί και οι γιατροί δεν είναι κάτι που εύκολα παραγγέλνεις. Πιστεύω όμως ότι το ΕΣΥ όντος ενισχύθηκε το προηγούμενο διάστημα. Είναι σημαντικό το ότι στο Νοσοκομείο μας έχουμε τα μηχανήματα μοριακού τεστ ανίχνευσης κορωναϊού, όταν άλλα μεγάλα Νοσοκομεία δεν τα διαθέτουν. Εμείς έχουμε άμεσο αποτέλεσμα μέσα σε δύο, τρεις ώρες, όταν σε άλλα Νοσοκομεία περιμένουν μία και δύο ημέρες. Το νοσοκομείο μας επίσης έχει επάρκεια σε φάρμακα, κάτι που δεν συμβαίνει παντού και που μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον ασθενή.

Απευθύνομαι στον κόσμο. Κάντε ασκήσεις επιβίωσης, μην κλειστείτε μέσα, φροντίστε τον εαυτό σας και μην απελπίζεστε. Φροντίστε να έχει ο οργανισμός μας την απαραίτητη βιταμίνη D, κάντε την εξέταση αίματος που απαιτείται. Να φοράτε σωστά την μάσκα, όχι κάτω από την μύτη.»

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: