• • Προκύπτουν ζητήματα από τις συνομιλίες Πιτσιόρλα-Σαγιά που κατέγραψε η ΕΥΠ 

«Έχει περατωθεί η ανάκριση για την υπόθεση της αγοραπωλησίας στα ορεινά της Ζακύνθου και το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφάνθηκε για την παραπομπή επτά ανθρώπων ως κατηγορούμενων. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε ότι λέμε, ειδικά στο δημόσιο λόγο, δεν έχουμε ακόμα καμία απόφαση και καμία καταδίκη για κανέναν.

Έχουμε επτά αθώους που με βούλευμα παραπέμπονται ως κατηγορούμενοι. Δεν έχει καταδικασθεί κανείς. Υπάρχει παραπομπή επτά αθώων για τους οποίος φαίνεται ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής. Οι κατηγορούμενοι, είτε θα προσφύγουν κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών στο Συμβούλιο Εφετών, το οποίο είτε θα ανατρέψει το βούλευμα, κάτι που δεν συνηθίζεται, είτε όχι, που σημαίνει ότι ακολουθήσει η δίκη.

Όλη η υπόθεση περιπλέκεται γύρω από ένα βασικό ερώτημα, το ιδιοκτησιακό. Δηλαδή, στο αν ο πωλητής της εν λόγω εκτάσεως ήταν πράγματι ο ιδιοκτήτης της. Βεβαίως παρακολουθούμε ότι υπόθεση εξελίσσεται, παράλληλα, και στα αστικά και στα ποινικά δικαστήρια, τα οποία βεβαίως θα αποφανθούν και τα δύο ως προς το ιδιοκτησιακό, ας ελπίσουμε χωρίς αντίθετες κρίσεις. Το γεγονός όμως ότι το βασικό ερώτημα αφορά το ιδιοκτησιακό καθιστά την κρίση του “αστικού” δικαστή πυρηνική για τη στοιχειοθέτηση της κατηγορίας. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί αν κριθεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο ότι τελικά ιδιοκτήτης της περιοχής είτε είναι ο συμπράξας πωλητής είτε εν πάση περιπτώσει δεν είναι το Ελληνικό Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ. Ολόκληρη η ποινική δικογραφία θα καταρρεύσει. Έτσι λοιπόν, για να φτάσουμε, όμως, σε κάποια καταδίκη, θα πρέπει ο Πρωτοδίκης (Εφέτης κλπ), να αποφανθεί ότι η έκταση που φέρεται να πουλήθηκε, ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Αν ο “Αστικός” Δικαστής αποφανθεί ότι η έκταση αυτή δεν είναι του Ελληνικού Δημοσίου ή ΝΠΔΔ, τότε δεν προκύπτει και απάτη κατά του Ελληνικού Δημοσίου.

Μετά την αποκάλυψη της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη, υπήρξε μια μεγάλη συζήτηση για το αν πρέπει ή όχι, να αρθεί το απόρρητο στην Εξεταστική Επιτροπή. Σ’ αυτήν συγκρούστηκαν δύο λογικές. Η πρώτη ήθελε να τηρηθεί το απόρρητο και να διαρρεύσουν οι λόγοι παρακολούθησης, τα μέσα και οι μηχανισμοί της ΕΥΠ. Η δεύτερη να αποτυπωθούν όλα στη δημοσιότητα. Επικράτησε η πρώτη. Μετά όμως από λίγες ημέρες και ενώ ξεκινήσαμε από την υπόθεση Ανδρουλάκη, διέρρευσε στη δημοσιότητα μια απόρρητη έκθεση της ΕΥΠ και μια κατάθεση του πρώην Διοικητή της ΕΥΠ κ. Κοντολέων. Αυτό δείχνει ότι η Εξεταστική Επιτροπή είναι διάτρητη και επιβεβαιώνει τον ρεαλισμό της πρώτης άποψης.

Ο νόμος προστατεύει το απόρρητο της ΕΥΠ. Όπως δεν μαθαίνουμε για τα κρυφά κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών, ή για τα επιχειρησιακά σχέδια Ενόπλων Δυνάμεων, έτσι και δεν θα πρέπει να μαθαίνουμε για τα όσα ευαίσθητα δεδομένα αφορούν την ΕΥΠ, η οποία ασχολείται με υποθέσεις τρομοκρατίας, οργανωμένου εγκλήματος και εθνικής ασφάλειας.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει ότι στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Ας το αντιληφθούμε, λοιπόν, ως σοβαρό κράτος, ότι αυτά που γίνονται στις μυστικές υπηρεσίες -όπως και στο στρατό- είναι από τα πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται!

Το ερώτημα είναι αν θα μαθευτεί τελικά η αλήθεια ή εν πάση περιπτώσει το ποσοστό της αλήθειας εντός της Εξεταστικής Επιτροπής παραμένει. Η δικαιοσύνη, θεσμικά ευαίσθητη, έσπευσε να εντοπίσει αυτόν που διέρρευσε και αυτόν που δημοσιοποίησε, απόρρητα έγγραφα.

Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να πούμε, ότι προκύπτουν ζητήματα από τις συνομιλίες που κατέγραψε η ΕΥΠ. Συνομιλίες που αφορούν την υπόθεση της αγοραπωλησίας στα ορεινά της Ζακύνθου, που διέρρευσαν και κοινοποιήθηκαν στον Τύπο, μέσω της παρακολούθησης του κ. Πιτσιόρλα. Εφόσον βέβαια, αυτοί οι διάλογοι που δημοσιεύθηκαν είναι οι αληθινοί και δεν είναι παραποιημένοι.»

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: