«Εγώ το φωνάζω χρόνια ότι υπάρχει υπέρ τουρισμός στη Ζάκυνθο και μάλιστα μαζί με τον συγχωρεμένο Μίμη Κουρή, όταν κατεβήκαμε σε κοινό ψηφοδέλτιο για τη Δημοτική Αρχή εισαγάγαμε την έννοια της φέρουσας ικανότητας ανάπτυξης.

Από τότε δειλά-δειλά, σωματεία με μονωμένα πρόσωπα, διάφοροι Ζακυνθινοί επιστήμονες και διάφοροι λοιποί, έχουν σαν προμετωπίδα των προτάσεων που κάνουν την φέρουσα ικανότητα ανάπτυξης του νησιού. Και για μένα είναι η ουσία του πράγματος για να λυθεί η εξίσωση, η οποία προκειμένου να μπορέσει να πορευτεί το νησί σε βιώσιμη ανάπτυξη για το μέλλον, όχι για τώρα, αλλά και για τα παιδιά μας, θα πρέπει ουσιαστικά να ενεργούμε όλοι, ανεξαιρέτως, απλοί πολίτες, αλλά κυρίως οι αρχές, οι οποίες θα πρέπει να ξεπεράσουν το κόμπλεξ του πολιτικού κόστους με την λογική της βασικής μελέτης, η οποία έχει να κάνει με αυτό που λέμε φέρουσα ικανότητα ανάπτυξης.

Και είναι μετρήσιμο μέγεθος, είναι επιστημονικό μέγεθος, είναι μετρήσιμο με συγκεκριμένους όρους και με συγκεκριμένες διαδικασίες, προκειμένου να βλέπουμε τα όρια αντοχής ενός τόπου και μέχρι πού μπορεί να εξελιχθεί, είτε ανακυκλώνοντας στην ίδια τη φύση, τη ζημιά που προξενούν οι άνθρωποι και οι δραστηριότητες τους, είτε με υποδομές οι οποίες επιταχύνουν την απάλυνση των προβλημάτων τα οποία δημιουργεί η παρουσία ανθρώπων και δι’ από την τουριστική βιομηχανία.

Οι τουριστικές μονάδες οι οποίες αναπτύσσονται ανεξάρτητα από το μέγεθος τους, εδράζονται πριν από την οικοδομική άδεια σε μια άλλη προηγούμενη, η οποία έχει να κάνει με την περιβαλλοντολογική τους μελέτη. Η περιβαλλοντολογική μελέτη λοιπόν ποιες είναι οι καταναλώσεις φυσικών πόρων, παραδείγματος χάρη νερού, που είναι υποχρεωμένη η μονάδα για να λειτουργήσει.

Είναι συγκεκριμένα τα μεγέθη ανάλογα με την κατηγορία του καταλύματος η ανά κεφαλήν  κατανάλωση του νερού. Είναι προσδιορισμένο από πού θα το πάρει αυτό το νερό εάν θα το πάρει με βεβαίωση ότι θα του το παρέχει ο Δήμος ή από κάποια άλλη ιδιωτική πηγή. Έχει συγκεκριμένη λογική στο πώς θα διαχειριστεί τα οργανικά απόβλητα που έχουν να κάνουν δηλαδή με τα λύματα.

Αυτή η μελέτη έχει προσδιορίσει με σαφήνεια ποια είναι τα φορτία των στερεών αποβλήτων ανάλογα με το μέγεθος της μονάδας. Εάν τώρα ένας τεχνοκράτης στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου και της Περιφέρειας καθίσει και πάρει όλες αυτές τις περιβαλλοντικές μελέτες και τις αθροίσει, θα δει ποια είναι τα φορτία σε λύματα, θα δει ποια είναι τα φορτία σε στερεά απόβλητα και θα δει ποιες είναι οι ανάγκες του νερού. Αυτό είναι λοιπόν η ικανότητα που μπορεί το νησί μέχρι ένα σημείο να παρέχει.

Κάνοντας λοιπόν την εξίσωση βλέπουμε αν έχουμε περιθώρια παραπέρα ανάπτυξης, ή αν δεν μπορούμε να πάμε παραπέρα διότι εκτός του ότι θα χαλάσουμε το περιβάλλον, εκτός του ότι θα δυσκολεύσουμε τη ζωή των κατοίκων, θα στερήσουμε και από τις ήδη υφιστάμενες επιχειρήσεις στον τομέα του τουρισμού εκείνο το οποίο έχει συν ομολογηθεί πριν από πάρα πολλά χρόνια, ότι η πολιτεία θα του παρέχει.

Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το κόκκινο. Αν οι πολιτικοί δεν θέλουν να κάνουν πελατειακές σχέσεις με ομίλους που έχουν ανεξέλεγκτα τη λογική της επέκτασης και αν δεν θέλουν να καταστρέψουν το νησί και έχουν τη λογική ότι υπηρετούν τους πολίτες και τη βιώσιμη ανάπτυξη για τους σημερινούς κατοίκους αλλά και για τους μελλοντικούς, τότε θα πρέπει να λάβουν και ανάλογες αποφάσεις και κανονιστικές και νομικές που να περιορίσουν την ανεξέλεγκτη αυτή η ανάπτυξη εις βάρος του συνόλου της Ζακυθινής κοινωνίας και του μέλλοντος της.

Απλά πράγματα είναι, δεν χρειάζονται ιδιαίτερα μαθηματικά για να λύσεις ορισμένα πράγματα, ή έχεις την πολιτική βούληση να προφυλάξεις το νησί, ή όχι. Θα σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που το έζησα πριν από πάρα πολλά χρόνια, από το 1983 αν θυμάμαι καλά. Είχε γίνει με πρωτοβουλία του Δημήτρη Παλαιοθόδωρου ένα κλιμάκιο τότε του ΠΑΣΟΚ, για να έρθει να δει την ευρύτερη περιοχή στον Δήμο Αλυκών. Ήρθε λοιπόν το κλιμάκιο αυτό, εκείνη την εποχή Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ήταν ο Κουλουμπής. Ήρθε λοιπόν και ο Υπουργός, η τότε Νομάρχης κα Μητώση διορισμένη του κράτους και δημιουργήθηκε μια σύσκεψη στην ευρύτερη περιοχή και αποφάσισε ο Υπουργός και το κλιμάκιο το τεχνικό το οποίο είχε μαζί του, ότι θα παραχωρήσει τις Αλυκές στην τότε Κοινότητα του Κατασταρίου.

Για κάποιους λόγους που δεν έχει νόημα να τους αναφέρουμε, καθυστέρησε μερικές μέρες να πάει να πάρει το παραχωρητήριο, στο μεσοδιάστημα αυτό άλλαξε ο Υπουργός και ανέλαβε ο Αντώνης Τρίτσης. Όταν λοιπόν το κλιμάκιο της περιοχής πήγε πάνω στο Υπουργείο για να πάρει υποτίθεται το παραχωρητήριο για να το αξιοποιήσει σε κάποια α, β, γ  θέματα, με κάποια μελέτη που προφανώς αργότερα θα γινόταν και πάντα σε κατεύθυνση ήπιας ανάπτυξης, όχι για κατασκευές, αλλά για κάποια πάρκα, για ήπια μορφή ιστορικού και φυσιολατρικού περιεχομένου για τέτοιου είδους εκμετάλλευση, ο Τρίτσης λέει, παιδιά τέλος ,δεν το παραχωρώ μένει και αυτό τράπεζα γης για τις μελλοντικές γενιές.

Τότε σκέφτονταν τα μοντέλα ανάπτυξης, ότι θα πρέπει να υπάρχει τράπεζα γης που θα μένει για τις επόμενες γενιές, προκειμένου να έχουνε και εκείνοι την δική τους δυνατότητα ανάπτυξης. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα.  Διορατικοί πολιτικοί και επιστήμονες, σχολές, το Πολυτεχνείο, πολλές φορές έχει αναφερθεί σε τέτοια θέματα, ότι υπάρχει η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης που χρηματοδοτείται και από το Ταμείο Συνοχής με έργα υποδομών που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων, που εξασφαλίζουν το γεγονός ότι δεν πρόκειται κανείς να αρρωστήσει ζώντας στον τόπο του, που δημιουργούν υποδομές από οδικά δίκτυα, από αποχετευτικά δίκτυα, από διαχείριση στερεών αποβλήτων.

Στη Ζάκυνθο δυστυχώς όλα αυτά πηγαίνουν στις καλένδες. Θέλει δουλειά, θέλει τεχνοκράτες, θέλει να φτιαχτούν φάκελοι, να μην χάνονται τα τρένα που περνάνε και να μπορέσει κάποτε το νησί να έχει την τύχη η οποία του αρμόζει, γιατί ο Θεός πράγματι το ευλόγησε, είναι ένα από τα ευλογημένα νησιά, αλλά τα ανθρωπογενή φορτία τείνουν αυτό το νησί να το κάνουν σκουπιδότοπο και να πάρει και την σφραγίδα και το brand name, ότι μην έρχεστε στη Ζάκυνθο γιατί θα σας δυσαρεστήσουν όλα αυτά που θα δείτε.»