Τεράστιο το στεγαστικό ζήτημα των εκπαιδευτικών.

Πρέπει να φτιαχτούν νέα Σχολικά κτήρια. Δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε με τα προκάτ.

Δεν υπάρχει ενδοσχολική βία, υπάρχει κοινωνική βία που εκδηλώνεται στα Σχολεία.

«Υπάρχουν κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Στο σύνολο των περίπου 320 εκπαιδευτικών που πρέπει να είναι εντός τάξης μίνιμουμ, δηλαδή όσοι χρειάζονται για να λειτουργήσουν τα Γυμνάσια και Λύκεια του νησιού, έχουμε τουλάχιστον 60 κενά. Με ευθύνη της κυβέρνησης δεν γίνονται προσλήψεις. Προσέλαβε μόλις 6 αναπληρωτές στη γενική παιδεία, τη στιγμή που τα κενά ήταν πάνω από 30.

Όταν οι γονείς βλέπουν ότι το παιδί τους την 4^η ώρα τελειώνει το σχολείο, καταλαβαίνουν ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί για τις τρεις τελευταίες ώρες. Αυτή η κατάσταση δεν είναι τωρινή. Όλα τα προηγούμενα χρόνια τη ζούσαμε και τη ζούμε. Αυτόν τον εμπαιγμό, γιατί είναι και θράσος να βγαίνει το Υπουργείο και να λέει ότι όλα είναι έτοιμα. Δεν είναι και αυτό δεν αφορά μόνο τη Ζάκυνθο, αφορά όλα τα σχολεία της Ελλάδας. Οι κυβερνήσεις διαχρονικά δεν δίνουν χρήματα για την πρόσληψη εκπαιδευτικών. Πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για αναπληρωτές. Είναι συμβασιούχοι. Η  μόνη λύση στο πρόβλημα είναι η μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που δουλεύουν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση. Με την ίδια σπουδή που οι κυβερνήσεις δίνουν τόσα εκατομμύρια σε πολεμικούς εξοπλισμούς, σε βιομηχάνους, σε μεγαλοξενοδόχους και σε τραπεζίτες, ίσως με την ίδια σπουδή αν κινηθούν στην εκπαίδευση θα μπορούν να λυθούν τα προβλήματα.

Το βασικό πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα Σχολεία είναι το κτηριακό. Και αυτό αφορά το σύνολο της χώρας. Να ξεκινήσω πρώτα από το πρόγραμμα Μαριέττα Γιαννάκου, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένα βάψιμο και ράμπες για ΑμεΑ. Δεν μιλάμε για κάτι άλλο και τα χρήματα επαρκούν μόλις για το 2,5% των σχολείων όλης της Ελλάδας.

Δεν μπορούμε πια να πανηγυρίζουμε με τα προκάτ. Είναι αστείο. Δεν μπορεί να βγαίνουμε τώρα και να συζητάμε ότι έχουμε κοσμογονία με τις αίθουσες προκάτ. Χρειαζόμαστε καινούργια κτήρια και είναι μια ρεαλιστική λύση. Στο νησί που χτίζονται κάθε τρεις και λίγο τα ξενοδοχεία μέσα σε έξι μήνες, δεν μπορεί κάποιος να μας πείσει ότι δεν μπορούν να φτιάχνουν Σχολεία. Έχουν γίνει παρεμβάσεις σε Σχολεία, ουσιαστικά είναι μπαλώματα. Το θέμα δεν είναι πλέον οι συντηρήσεις, αλλά η κατασκευή νέων κτηρίων. Και η περίπτωση του 2^ου Δημοτικού είναι εμβληματική. Δεν ξέρουμε πόσα άλλα κτήρια Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας είναι σε αντίστοιχη κατάσταση. Έχουμε το ζήτημα στα ΕΠΑΛ. Από το 2012 έχει κατεδαφιστεί το κτήριο και ακόμα το περιμένουμε.

Η αξιολόγηση αυτή τη στιγμή είναι η επιστροφή σε μία μέθοδο που πριν 45 χρόνια καταργήθηκε ως αναχρονιστική. Η ατομική αξιολόγηση είναι μια διαδικασία στην οποία μπαίνει ένας αξιολογητής, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον μαθητικό πληθυσμό, με την ομάδα που θα αξιολογήσει, δεν γνωρίζει τον εκπαιδευτικό, δεν γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της τάξης και υποτίθεται ότι μπορεί να βγάλει ένα συμπέρασμα σε 45 λεπτά για το πόσο καλός είναι ο εκπαιδευτικός. Αυτό το έχουν καταδικάσει όλα τα παιδαγωγικά τμήματα της χώρας.

Ο εισαγωγικός μισθός ενός εκπαιδευτικού είναι 793 ευρώ τον μήνα και θα κληθεί να πληρώσει ένα ενοίκιο  στην καλύτερη των περιπτώσεων στα 450 ευρώ. Δεν μπορεί να επιβιώσει. Εμείς έχουμε προτείνει καταρχάς το ίδιο, το κράτος να αναλάβει την ευθύνη. Καταλαβαίνουμε απόλυτα ότι δεν μπορεί να γίνει το ζήτημα της διαβίωσης των εκπαιδευτικών μπαλάκι ανάμεσα σε ιδιοκτήτες.

Θέλουμε το κράτος να αναλάβει την ευθύνη του. Είτε να νοικιάσει κάποιο χώρο που το ίδιο κρίνει ότι μπορεί, κάποιους χώρους, είτε το ίδιο να κατασκευάσει κτίρια, κατοικίες, που να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να μείνουν. Υπάρχει σοβαρό ζήτημα, έχουμε ρεκόρ παραιτήσεων πανελλαδικά και από αναπληρωτές και από μονίμους. Ακριβώς γιατί δεν μπορούν να ζήσουν. Έχουμε σκηνές πραγματικά αθλιότητας, εκπαιδευτικοί να ζουν σε κάμπινγκ το Σεπτέμβρη ή από το Μάη και μετά όταν τους διώχνουν από τα σπίτια. Αυτές οι καταστάσεις δεν περιποιούν τιμή σε κανέναν. Είχαμε ζητήσει από τον Δήμο τη χορήγηση επιδόματος και δεν πήραμε ποτέ απάντηση. Δεν θεωρούμε ότι δεν μπορούν να δοθούν κάποια επιδόματα στους εκπαιδευτικούς. Επιχορηγούνται διάφοροι σύλλογοι για το οποιοδήποτε πολιτιστικό ή έργο που παράγουν και καλώς επιχορηγούνται, αλλά δεν νομίζουμε ότι σε έναν από τους πλουσιότερους Δήμους της Ελλάδας με βάση τουλάχιστον τα στατιστικά που έχουμε από τουρίστες, ότι δεν μπορούν να περισσέψουν κάποια χρήματα ή κάποια διευκόλυνση για τους εκπαιδευτικούς. Αλλά ξαναλέω, το βασικό είναι το ίδιο το κράτος η κεντρική κυβέρνηση να λάβει την ευθύνη της.

Η λογική της κυβέρνησης λέει ότι είναι ευθύνη του γονέα κατά κύριο λόγο να επιβλέπει το παιδί. Η ίδια κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο για την 13ώρη εργασία. Πότε θα επιβλέπει αυτός ο γονιός το παιδί του;  Σε αυτές τις 13 ώρες εργασία που ο γονιός θα λείπει από το σπίτι, πότε θα αποκτήσει επαφή με το παιδί του; Τα παιδιά αυτή τη στιγμή δεν έχουν μια οικογένεια η οποία πραγματικά μπορεί να κάνει έναν προγραμματισμό. Είναι πολύ πιθανόν κάποια από αυτά να εκδηλώσουν και τάσεις βίας. Δεν υπάρχει ενδοσχολική βία, στην πραγματικότητα υπάρχει κοινωνική βία που εκφράζεται σε επίπεδο οικογένειας, σε επίπεδο Σχολείου. Τα αίτια δεν εντοπίζονται εντός του Σχολείου, εκδηλώνεται το φαινόμενο στο Σχολείο. Τι μέτρα έχει πάρει η κυβέρνηση για αυτά τα ζητήματα; Ψυχολόγοι στα Σχολεία δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Κάθε Σχολείο κανονικά έπρεπε να έχει τον ψυχολόγο του.

Ένα Σχολείο όπως για παράδειγμα το δεύτερο Λύκειο της Παναγούλας που έχει 550 μαθητές, με έναν ψυχολόγο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η θέση της κυβέρνησης ήταν πέρυσι σε αυτό το Σχολείο να υπάρχει Ψυχολόγος μόλις για τρεις μέρες.

Εμείς ξεκινάμε αγωνιστικά τη χρονιά και καλούμε τους γονείς και τους μαθητές να είμαστε στο ίδιο  μετερίζι. Έχουμε την ίδια αγωνία, θέλουμε οι μαθητές μας να έχουν ανοιχτά τα μάτια τους και μέσα αλλά και έξω από το Σχολείο. Δεν αντιμετωπίζουμε τους μαθητές ως κάποια παιδιά τα οποία δεν έχουν επαφή με τον έξω κόσμο, το αντίθετο. Ζούμε σε πολύ περίεργες εποχές. Θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο, προκειμένου να δώσουμε τα όπλα εκείνα που ο μαθητής μας θα μπορέσει βγαίνοντας έξω στην κοινωνία, ανεξαρτήτως του επαγγέλματος που θα ακολουθήσει, να μπορεί να καταλάβει τον φυσικό κόσμο αλλά και την κοινωνία των ανθρώπων, με στόχο να την κάνει πραγματικά πολύ καλύτερη και πιο ανθρώπινη.»