Δημήτρης Κουρής (Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ.Π)
Τε 20/09/2017
«Στη Ζάκυνθο σήμερα, πληρώνουμε τις εκλογικές συναλλαγές που έγιναν προεκλογικά. Ας περιμένουμε τα χειρότερα.
Πλέον έχουν συμβεί τα πάντα στη Ζάκυνθο, τα έχουμε δει όλα.
Φέτος το καλοκαίρι είχαμε λιγότερες πυρκαγιές από άλλες χρονιές, αλλά οι εκτάσεις που κάηκαν στα Ιόνια Νησιά ήταν οι διπλάσιες σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ το 96% των πυρκαγιών έχουν ανεξήγητα αίτια. Υπάρχει πράγματι ένα ιδιόρρυθμο ιδιοκτησιακό καθεστώς στη Ζάκυνθο, αλλά αυτό δεν ενοχοποιεί αυτομάτως τους ιδιώτες.
Προσωπικά δεν με αφορούν οι όποιες διεργασίες γίνονται στη Ζάκυνθο σε αυτοδιοικητικό επίπεδο για τις επερχόμενες εκλογές. Δεν σκοπεύω να αναμιχθώ εκ νέου ως υποψήφιος, όμως θα στηρίξω κάποιον, θα στηρίξω αλλά θα το σκεφτώ πάρα πολύ, όχι με ελαφρά τη καρδία.
Το θέμα είναι να σχηματιστεί μια μικρή ομάδα δέκα ανθρώπων, με την ανάλογη κατάρτιση, επιτυχημένη επαγγελματική πορεία, διάθεση αλλά και εμπειρία, οι οποίοι όχι μόνο θα υποσχεθούν κάποια πράγματα, αλλά θα έχουν την δυνατότητα και να τα πράξουν.
Στην κεντρική εξουσία έχουμε πολλά δείγματα μιας πολιτικής συμπεριφοράς η οποία χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια, αντισυνταγματική νομοθέτηση, οικογενειοκρατία και κομματοκρατία. Μια πολιτική συμπεριφορά που λειτουργεί παραδειγματικά προς όλους και κατά συνέπεια αυτό το νοσηρό κλίμα κατεβαίνει στην κοινωνία.
Αυτό το ζήτημα όπου η κοινωνία γίνεται ένας χηλός, γιατί όλα μπορούν να γίνουν, να ξεπεράσουμε νόμους, να ακολουθήσουμε κομματικές οι προσωπικές πρακτικές είναι το πιο επικίνδυνο ζήτημα που μας έχει προκύψει από την οικονομική κρίση.
Τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης είναι μεγάλα, οι αριθμοί και οι στατιστικοί δείκτες ερμηνεύονται κατά το δοκούν, όμως το πλέον ανησυχητικό είναι ότι έχουμε ένα νοσηρό πολιτικό κλίμα που αποτυπώνεται στην κοινωνία.
Το φαινόμενο της πολιτικής αναξιοπιστίας είναι διαχρονικό αλλά πυκνώθηκε και με μεγάλη ένταση από την σημερινή κυβέρνηση, που στηρίζεται σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, στην τακτική πως πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι και όχι εμείς, όπως στην περίπτωση της ρύπανσης του Σαρωνικού, για την οποία έφταιξε η θάλασσα και τα ψάρια.
Καμιά πρόνοια δεν υπήρξε για την ρύπανση του Σαρωνικού από την πετρελαιοκηλίδα. Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμών και δεν έχει μηχανισμούς αντιμετώπισης τέτοιων ατυχημάτων. Μένει έκπληκτος κάποιος με όλα αυτά. Ανευθυνότητα, ανικανότητα και αδιαφορία, κάποιοι Υπουργοί δεν χρειάζονται απλώς μια βρεγμένη σανίδα, αλλά μια σανίδα με μαζούτ.
Έγινε πολύ φασαρία για το τίποτα, σχετικά με το Συνέδριο της Εσθονίας για τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Σε ιδεολογικό επίπεδο, δεν συγκρίνεται ο Ναζισμός με τον κομμουνισμό, αλλά στην πραγματολογική προσέγγιση του ζητήματος, υπήρχαν προβλήματα.
Για κάποιον που γνωρίζει τον ορυκτό πλούτο της χώρας και την αξία του, θέλω να πω ότι αυτή η κυβέρνηση που θέλει να λέγεται Αριστερή κυβέρνηση, έπρεπε από την πρώτη στιγμή να είχε καταγγείλει την σύμβαση του 2004 για την εξόρυξη με την Ελληνικός Χρυσός, αλλά δεν το έκανε και τώρα φέρει την κύρια ευθύνη. Ήταν μια σύμβαση που δεν λειτουργούσε προς το Δημόσιο συμφέρον, ήταν μια ληστρική σύμβαση.
Με απασχολούν οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, η πορεία της σύγκλησης θα καθορίσει αν πρόκειται για ένα επιτυχημένο εγχείρημα ή για ένα φιάσκο. Πρέπει να έχουν ένα στοιχειώδες πρόγραμμα σύγκλησης, διαφορετικά θα καταλήξουν σε πολλές συνιστώσες.»
Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή:
