«Η υποβάθμιση της καθημερινότητας του Ζακυνθινού αλλά και του επισκέπτη, προέρχεται από τα προβλήματα που δημιουργούνται από την έλλειψη υποδομών.

Οφείλουμε να ορίσουμε τη λεγόμενη φέρουσα ικανότητα της Ζακύνθου, η οποία, κατά την άποψη μου, έχει προ πολλού εξαντληθεί. Πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό. Οι υποδομές μας, αναλογικά με τον αριθμό των επισκεπτών που φιλοξενούμε, υστερούν σημαντικά. Μέχρι να γίνουν οι μελέτες που θα προσδιορίσουν την φέρουσα ικανότητα της Ζακύνθου, θα πρέπει να μπει ένα στοπ, να απαγορευθεί η δόμηση νέων ξενοδοχειακών μονάδων.

Βλέπουμε για παράδειγμα τα χιλιάδες δεματοποιημένα απορρίμματα στον Λίβα, και εύκολα αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα. Είναι δική μας ξεκάθαρα η ευθύνη. Δεν εφαρμόζονται τα αυτονόητα, π.χ. πρέπει τα σκάφη να αφήνουν τα απορρίμματά τους στο λιμάνι, αλλά αυτό δεν γίνεται γιατί δεν υπάρχουν οι υποδομές. Ως ένα νησί με τέτοια τουριστική ανάπτυξη αυτά τα αυτονόητα θα έπρεπε να τα είχαμε ήδη λύσει προ πολλού.

Το νομικό πλαίσιο του ΕΘΠΖ, δεν του επιτρέπει να ρίχνει πρόστιμα, μόνο να ελέγχει και να εισηγείται. Τα όργανα διεκπεραίωσης, οι άλλες υπηρεσίες, δεν συνεργάζονται με το ΕΘΠΖ το οποίο εισηγείται στις αρμόδιες υπηρεσίες, καταγγέλλει, αλλά δεν υπάρχει ανταπόκριση.

Έχουμε πάρα πολλές παράνομες παρεμβάσεις, από τον Άγιο Σώστη μέχρι το ποτάμι του Λαγανά. Όλο το καλοκαίρι, στην περιοχή γύρω από το Zante Beach, διεξάγονται εργασίες με εκσκαφείς, μέσα στον βιότοπο, εντός του Θαλασσίου Πάρκου. Οποιαδήποτε δραστηριότητα γίνεται εντός του Πάρκου, θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με το Πάρκο. Αν αυτές οι παρεμβάσεις και μιλάω συγκεκριμένα για ισοπέδωση λόφων, μπαζώματα, κόψιμο δέντρων και αφαίρεση βλάστησης, γίνονται σε συνεννόηση με το Πάρκο, τότε σημαίνει ότι το Πάρκο δεν ξέρει πλέον να προστατεύει τον βιότοπο, αυτή την προστατευόμενη ζώνη.

Σήμερα το πρωί, στην ίδια περιοχή, εντός του Θαλασσίου Πάρκου, συνάντησα έναν κυνηγό, που από ότι κατάλαβα κυνηγά χρόνια εκεί, και δεν θα είναι και ο μόνος. Υπάρχει κοντινό φυλάκιο του πάρκου εκεί, που σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη φύλαξης.

Ήμουν από τους πρώτους τη δεκαετία του 80, που μαζί με άλλους Ζακυνθινούς, καταθέσαμε την πρόταση περί αναγκαιότητας δημιουργίας ενός Θαλασσίου Πάρκου. Δυστυχώς, σήμερα το Θαλάσσιο Πάρκο αδυνατεί να εκπληρώσει τον ρόλο του, που είναι ο έλεγχος. Κάνει μόνο έρευνες. Έχει 31 εργαζόμενους, εκ των οποίων μόλις οι 11 είναι φύλακες. Είναι αδύναμο και το νομοθετικό πλαίσιο, χρειάζεται πολιτική βούληση για να στηριχθεί το Πάρκο. Θα έπρεπε να έχει 64 φύλακες και έχει μόνο έντεκα. Ο προσανατολισμός του Πάρκου έχει χαθεί, είναι στην έρευνα ενώ θα έπρεπε να είναι στη φύλαξη, ως προτεραιότητα.

Όλα αυτά τα χρόνια η ανθρώπινη παρέμβαση έχει καταστρέψει τους αμμόλοφους στον κόλπο του Λαγανά. Σκεφτείτε ότι σε άλλες χώρες, προκειμένου να προστατέψουν την παραλία, έχουν κατασκευάσει στα σημεία εισόδου-εξόδου, σταθμούς, όπου εκεί οι επισκέπτες τινάζουν την άμμο από πάνω τους για να μην την παίρνουν μαζί τους φεύγοντας, αυτό θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει και εμείς.

Δεν επιτρέπεται να αφαιρούνται τα φύκια ειδικά από τις παραλίες ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας. Δυστυχώς τα φύκια συστηματικά απομακρύνονται κάθε χρόνο από τις παραλίες ωοτοκίας, πολλές φορές με βαρέως τύπου μηχανήματα, που προκαλούν ζημιά στις παραλίες. Το φύκι είναι σταθεροποιητής της παραλίας, αν απομακρύνουμε το φύκι, απομακρύνουμε και την άμμο. Έτσι λιγοστεύουμε το μέλλον της παραλίας.

Θα έπρεπε κάποια στιγμή, να δούμε όλη τη Ζάκυνθο ως ένα Πάρκο. Πρέπει να προστατευτεί όλο το νησί. Πρέπει να απαγορευθούν τα θαλάσσια σπορ, κάθε χρόνο σκοτώνονται τριάντα χελώνες. Με αυτούς του ρυθμούς, σε λίγα χρόνια, υπολογίζω σε περίπου 80, δεν θα υπάρχουν χελώνες.

Πρέπει το γρηγορότερο, να θυμηθούμε τον φόρο περιβάλλοντος. Αυτό το μέτρο μπορεί να επιβάλλεται στους επισκέπτες, που κατά κύριο λόγο επιβαρύνουν την όλη κατάσταση. Ένας φόρος του ενός ευρώ, ως ένα αντισταθμιστικό μέτρο. Μιλάμε για 900 χιλιάδες επισκέπτες τον χρόνο, σκεφτείτε το όφελος που θα υπάρξει για το περιβάλλον της Ζακύνθου και τους κατοίκους της.»

ει εξοικειωθεί με την έντονη σεισμική δραστηριότητα, με τον πρώτο σεισμό που θα γίνει, θα είναι και ο πρώτος που θα βγει τρέχοντας από την αίθουσα. Πρέπει να διεκδικήσουμε μόνιμους εκπαιδευτικούς, που θα εξοικειωθούν με τους σεισμούς, θα μάθουν να ζουν με το φαινόμενο και θα ξέρουν πως να συμπεριφερθούν σε έναν σεισμό.»